එලි බසිති…..දිග ඇරෙති… එකින් එක….. සමහරක්….කලුයි ..දිගයි….. සමහරක්…නේක පාටයි….. පොඩියි……. සමහරුන්ට නැත…… සමහරුන්…සගවාගෙන….. අනුන් දකීවියැයි….බියෙන්…. ඇතමෙක්…ඇතුලටම….අත දමා…. සොයයි……… ඇතමෙක්…..රැගෙන… එලි පිටම……….. නැති නිසා .. තවකෙක්… බලා සිටී ඔහේ….. මොකුත් කරගත …නොහැකිව….. තවකෙක් ලගට එන තුරු…….. ඵලක් ..ඇති කුමට…?

ඈත දුර රටෙක…. සීතලේ ගැහි ගැහී….. රියැදුරා එනතුරු …..නවාතැන් දොර ලග… පාලු කැපුවා…..”ජොසප්”……. මුහුදක් නැති රටෙක…. දුප්පත්ව..උපන්නෙන්…. දැක නැතිය ඔහු ….මුහුදක්.. හරිහැටි……. රූපවාහිනියෙන්වත්……… ළගම ඇති මුහුද දක්නට… යා යුතුය ඔහු …ගුවන් නැව් නැග…. වත්කමක්…නැත ඔහුට…. ආසාව…ඇති..වුවද…….. අසා මා රට තොරතුරු……. උගෙන…රට වට මුහුද බව…… හිනැහුනා

නොවී නුඹ සරා සද……..ඒත් එලියයි මගෙ ලොව …… ලොව බලන දෑසින් නොවේ මම….. නුඹේ වත දකින්නේ…… බල හිනැහී…. නුඹ දිහා… තවකෙකුත් සමගින් ගතු කියා…. හිනැහේවි……මහා මානෙන්….. අසුන්දර මනමාලි…නුඹ කියා….. ඔවුන් නොදකින….බොහො..දෑ…. මගෙ හිතට දැනෙනා….නිසා…. මගෙ ලොවේ රජකරන…… සුන්දරම මනමාලි….නුඹ….තමා….. පිරිපුන් නැතිය…ලැම හස….. නමුත් පිරී ඇත හදවත…. කාලවන් සම යට…. ශේතව

වස්තුවම එක මල්ලක… තියාගෙන ..කර….. නැතේ නියමිත තැනක්……. මුත් ගොදුරු නැත…..හැමතැන…… සිතුනොත් මෙයැයි..තැන…. බිම තියා සිය වස්තුව…. රෙදි පටින් ඇමිනූ…… පැටලුනු ..නූල ගෙන…. වියයි……ඔහු ජිවිතේ වියමන …………! සොයා සවි ඇති කොන්…. පටලවා ඉලිප්පුනු ..තැන්වල….. හැඩ.. නැතත් ….වියමන…. එයයි..තැන….ඔහු …..ජිවිතය එල්ලන …., එල්ලා..දිලිසෙන ..තොරොම්බල්…රිදී මාල….. ඇන තියාගෙන

අඩු ප්‍රෙශර් වතුරෙන්…., ගත පිරිසිදු කල හැකි නිසා…. ආයුර්වේද බෙහෙත් ගල්වා…., වෙලෙන්න හුලග ඔනෙ නිසා… ගොඩක් කට්ටියට ඉන්න …., ඉඩ කඩ මදි නිසා….. නොදන්න අයත් ….., ඉද හිට ඔලුව දමන නිසා….. ළමයි ටිකටත්…. ආරක්ශාව….මදි නිසා…… කද මහත රාලහාමිලට……, එන්නත් වෙලා යන නිසා…….. . . . සෙන්ටර් එක….. උඩු මහලට ගෙන ගියා ……!! ...

රෑ බදුලු දුම් රිය ….. මකාගෙන ගත… පීරනා සීතල…. ඇතුලු විය හෙමිහිට …….සින්ගිමලේ බින්ගෙට…..! කදු මුදුන්වල…මොදු වුනු….පිනි බිදු…. රූටා.. හැලුනි පහලට ….! රින්ගා…..ඝන… පයිනස්..කැලෑව අතරින්…… කඩතොලු….මාවතේ…… ගැස්සි ගැසිසී…… පැද්දි ….පැද්දී…… අපහසුයි…….දුර්ගය…… හඩ තලාගෙන……ගමනේ…. දුම් රිය…… එකක් බදුල්ලට….අනෙක කොළඹට…. වෙර ද

උදැහැනැක්කෙම… ඇය ඇවිත් රාජකාරියට….. තැන තැන පුන්චි කුටිවල…ඉදෙයි රස මුසු භොජන…. ඇය සෙමෙන් එක කොනෙක සිට.. බලාගෙන යයි හිස් මේස දෙස… තව නොබො..මොහොතකින් .. මේස පිරෙනා බව දැන දැන…… දහවලට…පැමිනෙයි බොහො දන…. බුදින්නට පමනක් නොව…. වෙලාවත් කන්නට….. වැඩි වෙලා රැදෙන වුන් එලවන්නට…ඇයටයි ඇත්තේ අයිතිය….!! බොහො අය මෙහි එති..අරුමොසම් පැලද….. නිල කොල විසිකරති… අඩක් කා විසිකරන කෑමට… ඇතමෙක් පෙම්බසින් වෙලෙයි… පිරිසක් ...

මා එනවිට… ඔබෙ සොහොනට… දොතින් මල් මිටක් දරා… නෙතගින් කදුලකුත් සලා… හද යට දුක් දොරෙ ගලා….. කවුදො.. මා එන්නට පෙර… එතැනින් නික්මිලා ගියා… ඔබ වෙනුවෙන්…. මම දැල්වූ…… පහන් සිලත් නිවා ..දමා…. ...

හැමදාම හවසට…. “මම්ලකා” කුලුණ පාමුල.. කුලී රථ වලට අත වනමි… නවාතැනට යාගත නොහී…. නැවතූ සැනින් කුලී රිය…. අසමි දන්නා සියලු බස් වලින්…. මා නවාතැන් පෙදෙස.. ඔවුන් දනීදැයි… ඇත්මුන් හිස වනා…ඔව් කියති… ඇතමුන් දමා යයි… මා කියනා දේ නොතේරී…… හිස වැනූ ..කෙනෙකු රථයට… ගොඩ වැදි වහා…. ඔහු අසයි……ඉන්දියා……? මම කියමි…ශ්රිඉ ලන්කා…. ඔහු කියයි……ආ………..සිරි ලන්කා….. නිහඩයි.

අතරමන් වීමි….. කතරක…. දිය බිදට කාසි සෙලවෙන !!!!! ඔවුන් දිග කබා..දුහුල් ලොගු හැද.. හිස වසා..හැඩ වැඩ දැමූ රෙද්දෙන්…. සිනාසෙයි…..මහ පාර අද්දර… පෙරදිනට නොදෙවෙනි ..දාහය… ඇස් උගුලුවාලන ..හිරු කිරණ.. පලවා දමයි ..ඔවුන්.. ලෙන්ගතු කමින් හිනැහී….. අපි.. රත් වූ වැලි කැටැ දිලෙන… තාර දියවූ මාවත් දිගේ… ඇස් හකුලුවා..ඇවිද යයි… මොඩයින් සේ ටයි..කොට් පැලද !!!! ...

දහස් ගනනින් සියුමැලි දෑත්… නුඹෙ දෑතෙ පැටලී ඇති බව දනිමි…. ඒත් මම ආසයි… ඒදෑතෙ එල්ලී ඇවිදින්නට…… සියක් මොලකැටි දෙතොල්…. නුඹ දෙතොල විද ඇති බව දනිමි… ඒත් මම ආදරෙයි…. ඒ දෙතොල් ආයෙ විදගන්නට… පදම් වූ මදුවිත දෙතොල්… දුම් ගුලි කරකවා පිඹිනා විට…. මම ආසයි…. ඒ දිහා බලා හිනැහෙන්නට….. සුවද..පුසුඹින් නැහැව ගිය… නිරුවත් නුඹේ උඩුකය…. හිස තබා [...] ...

හැමොගෙන්ම පුන්චි උදව්වක්….මෙ ලන්කාව නියොජනය කරන කෙටි චිත්‍රපටයක්.මගෙයි මගෙ යලුවෙකුගෙයි නිර්මානයක්.මෙකට ගිහින් බලන්න බැරි උනත් උදව්වක් කරන්න ලන්කාවෙ නම අවසාන පූර්ව තරගයෙ රදවන්න.යාලුවන්ටත් කියන්න http://www.imaginecup.com/competitions/Digital%20Media/digital-media-view-and-vote?r=1424&p=1443&n=1230 Please Rate and Vote Even if you cant watch it please rate and Vote Share with your friends too make Sri Lanka WIN ...

එක වසරෙදි…. අම්ම මගෙ අතින් අල්ලගෙන…ඉස්කොලෙ ගේට්ටුව ලගට ගියහම…. මගෙ අතින් අල්ලගෙන “කො එන්න බබා අපි යමු” කියල..පන්තියටම ඇරලෙව්වා මට මතකයි… ඒ දවස්වල අන්කල්ට..මම හරි බයයි…. පහ වසරෙදි…. ඉස්කොලේ වත්තෙ සෙල්ලන් කරනකොට… බොලේ එලියට විසි උනහම… “කො ඉන්න පුතා මම ගෙන්නම්” කියල එලියට දුවනව… මට මතකයි… ඒ දවස්වල අන්කල් එක්ක අපි හරි යාලුයි… දහය වසරෙදි… [...] ...

තඹ කෙහෙරැල් ගොතා දෙකරලින්… මල් වැටුනු රතු ගවුම..මතු වුනා..මීදුම අතරින්… ඈ අතේ බර පොත් මිටක්… ඒත් සිත බොහොම සැහැල්ලුයි වාගේ… මීදුම වගෙම..සුලගත් සැරයි…. මල් ගවුම ඈ වගෙම මුරන්ඩුයි…වාගේ….. කීරි ගැහෙන..තනිකමේ හීතල… ඇගේ සියුමැලි ගතට..නොදැනුනා..වාගේ… දහස් පෙති මල දහස් ගනනක්… හෙනැහෙමින් ඈ එන මග බලාගෙන… දගකාර අත් පොඩි…. මල් පොකුරු…එකින් එක නෙලාගෙන…. නාස් තුඩ..ඈ විදින…දාස් සුවදවල් [...] ...

කැළණි ගං දෑල පාලුයි…. තවත් ඇත සියක් දන…. ගං දියේ එබි එබී..එකින් එක වැලි කූඩ… ගෙන එන…. තෙරක් නැහැ..අපුල්ලන.. කතුන් .. ඕපා දූප… ජංගි කොට ඇදගත්තු… පොඩි එවුන් දුව පනිති.. සුලැගිල්ල පටලගත්… ජොඩු ඇවිදිති ඔහේ…. මම දනිමි..දුර රටෙක… නුඹත් ගං දෑල අද්දර බව…. ඒත් මම නොදනිමි…. මං වගෙම තනියමද….? සියක් දන මැද….? පලක් නැහැ…හැන්දෑව… ඔබ [...] ...

එක තැන කැරකී..හෙම්බත් වීමියි… මෙහි කැරකීමෙන් පලක් නැතී…. කියමින් කටු වර්ජනය කලේ නම්… කිම ඔරලොසුවෙ..පලක් ඇතී….

මල් සුවද පන්සලේ දස අතේ පැතිරුනා.. උදුවපේ අග දිනේ සිල් සුවද මතු උනා…. ලහිරු මොරා ඇවිත් බටහිරින් නොපෙනුනා.. ඇයත් පව්කාරියක්..ඇගේ දිනට එලි උනා… අදත් තව දිනක් මිස කුමක්දො විසේසය.. පොඩි උන්ගේ බඩේ ගිනි හෙටත් මේ ලෙසේමය…. උන් කුසට රජ බොජුන් අහසකින් නො ඒමය… හැකි දෙයයි කරන්නේ පාපයක් නොවේ මෙය… නුරා නෙත් යොමාගෙන අඩ අදුරේ සැගවිලා… [...] ...

රල පෙරැලී එන..මහ සමුදුර මැද… තනිවෙලා.. යන එන පාර …නොදැන.. හඩනා කළ… “ඔරායන්’ පාර කිව්වා මට….. ඒ ලෙසටම… හසරක් නොදැන..ගෙන්දගම් පොලොවේ…. අතරමන්ව… මං සොයනා කළ….. අහසේ ඔරායන් ලෙසම හිදගෙන… පාර කිව්වා නුඹ………….. වැරදි අතකට… පසුවයි වැටහුනේ… ගෙන්දගම් පොලවේ.. නුඹත් තවත් එක්…. දඩයක්කරුවෙක් පමන බව…..!!!! ...