එකෝමත් එක රෑක 'කැතම කැත' හීනෙකින් ඉක්මනට නැගිටින්න බැරි වෙලා තිබුණා කළු රෝස පඳුර ළඟ මල් පිපෙනු බල බලා අත් තැලූ තනි අතේ කටු පොකුරු අනුණා කාටවත් නොතේරෙන කවි හුඟක් ගොඩ ගසාතැනූ වෙහෙර ට ඉබේ ගිනි අරන් තිබුණා තෙත පිටින් ඇවිළෙමින් දුම් නඟයි හාත්පසආයිමත් ඇස් වලට දැවිල්ලක් දැනුණා ...

මේ සීත මැදියමේ වුව සිහිනෙන් දොඩන කොවුලෙකුඉමිහිරිම ස්වරයෙන් ගීයක් ගයන්නට ඉඩ ඇත වාලුකාවට ඉහළින් පාලු අහසේ ඇවිදින තද හිතැති මේ කුලට ද ඉකිගැසී ඇඬෙන්නට ඉඩ ඇත නින්දත් නොනින්දත් මැද සියුම් ඉඩකඩ අතර කල්පයක කල්පනා සිරකරගන්න ඉඩ ඇත අද හෙට ම නොවුනත් අනිද්දා දවසක ප්‍රේමය පවා මුහුණට මුණගැහෙන්නට ඉඩ ඇත ...

හිම මිදුනු තුඟු ගිරගසුසුමකින් අවුලන්නගිනිතියා හීතලටඈතකට එලවන්නකුලුඳුලේ හාදුවක රිදුම සිහිකැඳවන්න නෙත් කෙවෙනි හිස්, මිහිරි කඳුලකින් පුරවන්නබිළිඳු පෙම තව දුරක්වඩා ගෙන් ගෙට යන්න එපා! ඔබ කියයි, බැහැහිස් අතින් යළි එන්නනොමළ බව මම, මටමමතක් කර දී යන්න ඉස්පාසු වෙලාවක බැරිද ඇවිදින් යන්න ...

දිගු සංචාරයට පෙර,සමුගතිමිවත්ත පහළින් ගලනඇලේ මැඩි මිතුරන්ගෙන්කුටිය අද්දර තුරු මතගී ගැයූ රැහැයියන්ගෙන්හිරු නිවීගිය කළපිටත් වනු පිණිසකඩුල්ල කරා ආ මටඇහෙන නෑහෙන ගාණටසුසුම්ලන හඬ ඇසුණිසමුදුන් ලබැඳියන්වටහාගනිමි එය,දුකකි පිය විප්පයෝගයඒත් ඇයි මේපිනි කඳුළු ?මාත් එක්කම යනසඳේ ඇස්වල.. ...

චන්ද්‍ර මඬල නමට පිදූමතක වස්ත්‍ර වළා පොටෙන්මුවා නොවුණු තරුවක ඇස්කතා කරනවා..පාලමෙන් එගොඩ දිලිහෙන පරාදීසයේ පැහැසර මීදුමේ ඇලී බොඳ වී හෙමින් මැකෙනවා..දෑල දෙගොඩ පඳුරු තලාමුහුද සොයා දිව එන්නට ඌලකින් උනන දිය කෙඳි පාර අහනවා..ඔබා මධු බඳුන් පතුලකනුරා විත් ඇනුණු හදවතබොහෝ දිගු ගැඹුරු නින්දකකෙනෙක් නිදනවා..painting by Leonid Pasternak ...

බොහෝ ණයගැති වෙමි ඔබ හට,පැණි වරකා ගස් මුදුන අකුණකින් දැදිරි වන්නට ඉස්සර .. සන්සුන් සුදු වළා කැට කුණාටුවකින් කැකෑරෙන්නට ඉස්සර ..නිල් විල් තලය ඇවිලී පිළී ගඳ නැගෙන්නට ඉස්සර .. පළාපෙත්තෙකු ගැන බමරෙකුට ඉරිසියා දැනෙන්නට ඉස්සර ..සියුම් මල් පෙත්තක් රිදෙන තුරු නැවි නැවී, හද රිදුම් පිරිමැදි,ඒ නිමා වුන ඍතුවට ..ඔව් , ඒ නමක් නැති ඍතුවට .. ...

උරහිසත් හිසත් මැදහිරකරන් පොඩි කුඩයපොද වැස්ස යටට වීවලාකුළු බැම්ම ළඟමම..කෝ ඔබ ?දුම් දමන කඩල මුලලොකු වැඩියි තනි අතටහීල් වෙන්නට ඉස්සරදැන් එන්න මේ ඉවුරටපොරි අහුරකින් කිතිකැවුණනොඉවසිලිමත් දැඟලිලිවැව් වතුර මත බොඳවුණුඋරුම නැති ලෝකයක හෙවනැලිඇහෙනවද?මින නුවනක නොගැටීහීතලේ පෑරෙනකඩල ඇටයක මැසිවිලි ? ...

සුබ පැතුමකට පුළුවන් ද සුව කරන්නට රිදුමක් ඇද අකුරකට නැති වෙයි ද ඇස පිසින්නට වරමක් තරු ඇබින්දකට පුළුවන් ද විනිවිදින්නට කළුවක් රෑ ගෙවෙන්නෙ ම නැති වෙයි ද හිත හදයි ලොකු බොරුවක් නග්න පය වැද පෙරලී භග්න වුනු හද බඳුනක් ලස්සන ම මල් අහුරක් !ඒ, කල් ඉකුත්වුණු පැතුමක් ඇත්ත ..... මම වැරදියි අමතක වුණා මොහොතක් 'ආදරේ' කියන්නෙ ම ඉරිසියාබර ගණුදෙනුවක් අත්මිදෙන්නට ...

Pix by Manjula Wediwardhanaඅකාලේ ඇස් ඇරිය සුසුදු ටියුලිප් මලක් මිදී නටුවෙන් ,මිදුණු පොළොව මත දණගසයි කැරලි ගැහි ගැහි අවුත් කැලරි දියකර දමන උකු හුළඟ , තැටිය මත කුසගින්න කොත ගසයි පුරුදු තැන වකුටුවුණු නකුටු තනි මකන්නා නිහඬකර නිහඬ බව වැරෙන් කන්පට ගසයි පත්‍ර ගලවා දැමූ නග්න මේපල් තුරක් තුරුණු හිම වැස්සකට ආයෙමත් අඬගසයි ..! ...

පළල් වෙන පාරේ වැලමිටි වංගු කෙළවර කිසිදාක ගින්දර නොනිමෙන වලාකුළු උපදිනා තැනබිම තබා ඇවිත් කිරි දරුවන් කෙසඟ අම්මාවරු හුණු කූඩ වඩාගෙන දුම් වැදී තැම්බිච්ච මූණ හරවා කහට පාටට හිනාවෙන 'නැගෙන මග' වැඩ හිටපු වරදට හණ ගසා අතපය කපාහළ රුක් දෙවි මළකඳන් ගරුසරුව චිතකයට වඩම්මන කුදු ගැහුණු පිරිමි කොඳු කලාතුරකින් දිගෑරෙන කිළිටි කුණු සේරෝම වහගන්න වුවමනා හැමෝටම සෑහෙන්න කිළිටි අත්වල කරඟැටසුදු ...

පාට ගිය සිහින සලුවක එතෙමින්නේ රෑට යහන පිට උඩුබැල්ලෙන් ඉන්නේ ඈත ඇහෙන පියවර හඩ ලංවෙන්නේ සීත වැඩිකමට ගැස්සී අහැරෙන්නේහුළඟක ඇලුණු සුවඳක ඉඟි සොයමින්නේ දොරවල් ජනෙල් කට බලියාගෙන ඉන්නේ සඳවල් පිරි පිරී මැරි මැරි උපදින්නේ තාමත් කොහෙද? මොකටද? හැංගී ඉන්නේපංකා තටුව නිසසල බව බිඳිමින්නේ කම්පාවෙන් වගේ දිනපොත පෙරළන්නේ හිස් කොළ මතට දේදුනු පැහැ ඉසිමින්නේ කවද ද ආයෙ කවියක් අරගෙන එන්නේ ...

දුනු ඊතල කෙටේරි ගෙන අවම බලය පෙන්නා දර්ම චක්‍ර වැදි පිරිවර හංදි ගානේ උන්නා සොයාගෙන මිනිස් ඉස් ගෙඩි හී සැර ඉගිලෙන්නා අලුත දැමූ කාපට් පිට උණු ලේ ඉහිරෙන්නා අම්මලාගෙ කඳුලු වලට ගම් බිම් යට වෙන්නා රක්ත තප්ත පඬුපුල ලඟ දෙය්යො ගිනි තපින්නා වසී බෝල අතේ තියන් මිහිඳු බණ අහන්නා හාව අරන් පොසොන් හඳත් තිසා වැවට පැන්නා ...

පැණි පිරුණු මල් වලට වාගේම පැණි උරන සමනලුන්ටත් පෙම් කල දවසකට දෙකකට අත්විඳි අපරිමිත ප්‍රේමයක් පිලිබඳ එපාවෙන තරමට ගී කියන කටකාර විහඟෙකු දුටුවා ද?අසම්මත හීන දුටු වරදට පින්කාර අත්වලින් ගල් මුගුරු පහර දී කටු ඔටුනු පැළඳ වූ කුරුසිපත් නොකළ මුත් හදවතට ඇණ ගැසූ පව්කාර විහඟෙකු දුටුවා ද?මේ කර්කශ ම ඍතුවේ කලාතුරකින් හමුවෙන කොළපාට තුරු පතක් ගානේ තුඩින් ඇන ඇන ලියන ...

දහම් සබා මණ්ඩපයේ කවුරුත් නෑ බණ අහන්න ඊයේ උන්නු ටිකත් ගිහින් කොතක ගලන කිරි බලන්න පාට කරපු ගඩොල් පිළිම වල රැස් දැක සාදු කියන ඇස් මේ මහ කල්පෙදි වත් ඇත්තට බුදුරැස් දකී ද? නරක් වෙච්ච පින්තුරේක දේව බ්‍රහ්ම බෝල දකින ඇස් මේ මහ කල්පෙදි වත් ඇත්තට දෙවියන් දකී ද ? "සාසනේ රකිමු" දෙසමින් බීසනේ බීජ වපුරන හිස් මිනිසුන්, නසනු මිසක ...

සඳ පැමිණි සඳ ,අවසන මහළු ව තිබුනි අරුණසවස මැදිවියේ පසුවිනහෙන්දිරික්කා මුහුණු වැහැරුණහොඳටෝම යෞවන,කඩුපුලක් කටපුරා හිනැහිනසඳ බිඳක් තොල අගක දිළිසුනසඳ ඇඟිලි තුඩු වලින් එසැවින"හරි රහයි" නොදැනීම කෙඳිරිනඒ හඬට නිදි ඉරට ඇහැරිනඉරිසියාවෙන් රතට ඇවිළින වෙලාවට කලින් වෙනදට එන කබ පිටින් කඳු මතින් එසැවින ...

අතොරක් නැතිවම මල්ටි බැරල් ගහනකොට දැක්කේ අපි කැඩෙන හැටි නාඹර තල් කරටි විතරයි ඒ වුනත් ඇත්තටම හිල් උනේ අපේ නිල් අහසයි ..!ඇවිදින බෝම්බ ඇවිදින් බ්ලාස්ට් කරගත්තාම අපි දැක්කේ ගැලවිච්චි ඔලු, අත් , කකුල් විතරයි ඒ වුනත් ඇත්තටම හිල් උනේ අපේ නිල් අහසයි ..!"දේවෝ වස්සතු කාලෙන" පීකර් කටින් කිව්වට කොහේ එකතු කරන්ඩ ද වස්සන්ඩ වතුර ටික ඔය හිල් වෙච්ච අහසේ දෙවියෝ ...

සතුට යනු කුමක් දැයි හරියටම දැනගන්න ඉගිල 'ඒ' මායිමෙන් සරසවිය වෙත එන්න...පිනි වැටෙන සැඳෑවකපටු මඟක ඇවිද ගොස්රොබරෝසියා මලක්සීරුවට සිපගන්න...ජීවිතය කුමක් දැයිහරියටම දැනගන්න රළු පොළොව මත කෙලින්දිගු ගමන අරඹන්න...හති දැනුනු, පය රිදුනුඇද වැටුනු වෙලාවටසහෝදර අත් පහුරුවෙලෙනයුරු දැකගන්න...වියෝ දුක කුමක් දැයිහරියටම දැනගන්නමේ සොඳුරු බිම් පෙදෙසහැර යන්න සැරසෙන්න...ගලහ හංදිය ලඟදිමතු දාක හෙලනු වස් හන්තාන තරම් බර සුසුමක් අරන් යන්න... ...

නායේ ගියපු පොත් කන්ද ට යට වී නොමැරී තිබුන ද තැලී සව් පතක් තරමට තුනී වෙලා ඇත හදවත හැඩ තල හැම සමතල වී ගනකම අඩුවී හොඳටම පැතලි වෙලා ඇත හදවත ගිනියම් හුළඟට පැටලී තෝන්තු වී ඇත හදවත වසා අඩ අඳුරු කුටිය ම උඩුබැල්ලෙන් නිදි හදවත .............සත් කුළු පව් තරණය කර ඔබ දැන් පැමිණිය යුතුවැත සිලිටි දෙපා කඩිනම් කොට සැනෙකින් පැමිණිය ...

සිතිවිලි පාට හඳුනන තෙලි තුඩ පුරුදු අතකට පපුවක් සිදුරු කරනට අසිපත් තුඩක් කුමකට? දෙවියන් මැරුණු යුගයක මිනිසුන් යලිත් මවනට කවියන්ට පෑනෙන් මිස අවියෙන් හරඹ කුමකට? හදවත් තියෙන, ඇහැරුණ වැසියන් මිසක රටකට "උතුමන්" අණට අවනත සෙබළුන් තවත් කුමකට? ? ...

කඳු පෙළ මතට හවසට ඇද වැටෙන්නට නියමිත තද දම් අහස නළියන සරුංගලයක සුදපෙනෙයි, පොත් මේසය ලඟට .."සරසවි දිවියේඅවසාන දෙදවස".