අද දින උපන් දිනය යෙදී ඇති , නොදුටු බ්ලොග් මිතුරාට, සුබම සුබ උපන් දිනයකට ආසිරිසඳ වට තරු මල් පිරිවර සේමානුඹ වට පිරිවර නිති ඇති වේවාකැඳල්ල උතුරන උණුසුම සේමාදූ දරු සෙනෙහස උණුසුම ‍දේවානිල් දිය  , කතරට සිසිල සේමාබිරිඳ නුඹේ හද සැනසුම වේවා පෙති අග පිනි බිඳු හිරු දුටු සේමානෙත අග කඳුළෑලි නිති දුරු වේවාහද තුල සහනය , සතුටම රඳවාදුක් දොම්නස තනී ...

බොහොම කලකට පෙර ලියවුන කවියක්...... ආයෙත් පළ කරන්න හිතුනා. . . . නෙළුම් පතක රැදි දිලිසෙන දිය බින්දුව...........මම                           උදේම නුඹ ඇස ගැටෙනා පිනි බින්දුව................මම                           නිරුදක මහ වැලි කතරට වැහි බින්දුව...............මම                           ඉඳහිට නුඹෙ නෙතින් ගලන කඳුළු බිදයි............මම                           වියළි කතරෙ නුඹේ පයට සිහිල් ...

කඳුළු බින්ඳු එකතු කරල හැදුව මාල පළදවන්න සුසුම සුසුම එකතු කරල වියූ සළුව පළදවන්න බොහෝ දුරක් යැවූ සිතට සිසිල  සුවය එක් කරන්න කවදා දෝ නුඹ එන්නේ මසිත ඔටුනු පළදවන්නනොදැක හිටපු බව නොහැඟේසිහින පුරා සරපු නිසාසුවඳ නුඹේ මතක ඇතේසිහිනෙන් මා සිඹීන නිසාදැකපු සිහින හෙලි කරන්නමා අන්සතු බව කියන්නවරදින් මා මුදා ගන්නඑක පාරක් ඇවිත් යන්නමඟ බලන මම෴ සොසී ෴ ...

“ අර බලන්න “පන්සල් ගොස් එමින් සිටි ඔහු ඈත පෙනෙන පුන් සඳ පෙන්වයි. වැහි වළාවකින් සඳ තරමක් වැසී තිබුනත්, දීප්තියෙහි අඩුවක් නම් නැත. ඕනෑවට එපාවට එසෙද බැලූ මා , යළිත් බිම බලාන පිය මනින්නට වූයෙමි.මාර්ග පහන් එළියෙන් ආලෝකමත් වූ මඟෙහි කෙළවරට අපි ආසන්නවී සිටියෙමු. සඳ නොමැති දින වලට , රාත්‍රියේ , මේ මඟ යෑම ඉතාම දුෂ්කර වන්නේ වීදි ලාම්පු එළියක් ...

කේන්දරය එක කොටසටකේන්දරය දෙක කොටසටසිත හදා ගත් මා බොහෝ වීරිය ගෙන කතාවට මූලාරම්භයක් සොයනු වස් , අපේ අතීතයේ මඟ දමා ආ සලකුණු ඔස්සේ මං සොයා ගත්තෙමි. “ ඔහෙට මතකෙයි , ඔහෙයි මායි මූණ ගැහුන ඉස්සොරෝම දවස ? “ ප්‍රශ්ණය අසා , ලැබෙන පිළිතුරු ඇසීමට මෙන්ම දැකීමට ද රිසි වූ මම , පපුවේ හිස තියාගත් වනම , දෑස් පමණක් ඔසවා ඔහු දෙස ...

කේන්දරය පළමු කොටසටරාත්‍රී කෑම මේසය අප තිදෙනාගේම සිත් අප්‍රසන්න හැඟීම් රැසකින් පිරවීමට සමත් විය. කෑම මේසයේ දී , පුතා විසින් නැවතත් අමිලා සම්බන්ධව කතාව ඇද ගත් අතර අප්පච්චිත් , පුතුත් විරසකව කෑම මේසයෙන් නැගිට ගියේ ඔවුන් පමණක් නොව මාද කුසගින්නේම තබමිනි.ඉතා රසට පිළියල වී  උණු උණු වේ මේසයට විත් තිබූ බත් සහ ව්‍යාංජන පසු දින උදයේ පිළුණු වී තිබුනේ පුතුගේත් ...

“ අප්පච්චිට කීවට තේරුම් ගන්නෙ නැත්තෙ ඇයි අම්මේ ? මේ කාලේ මොන කේන්දර ද ? අමිලා මට කැමති නම් මම අමිල ට කැමැති නම් එච්චර නේද ? අනික කේන්දර ගැලපිලා කසාද බැදපු වුන් වෙන් වෙලා නැද්ද ? “ “ ඔවු ලොක්කො , මට තේරෙනවා. ඒත් අප්පච්චිට ? ““ අම්මා කියල බලන්නකො අම්මා. මට නම් වෙන කෙල්ලො හොයන්න තියා ගන්න එපා කියල ...

කවි පොත පිරිලා කවි උඩ කවි ලියද්දිත් ,පොතක ලීව නැති එකමෙක ලස්සන කවියක් ,මගේ ළඟම මාත් එක්කම හිටියා. ඒ කවි පද අකුරින් ලියන්න හදන හැමවාරෙකම, කවුරු හරි ඒ කවිය දකියි කියල, ආපහු හදවතේම හංඟ ගත්තා ඒත් අද මට හදිසියේම ඒ කවිය ලියන්න හිතුනා දෙවියනේ ! ! ! හිතේම තියන් ඉඳල ඒ කවියේ එක අකුරක්වත් මතකෙට එන්නෙ නැහැ “ මගේ කවිය හොරු අරන් “ දහිතේම තිබිල , ...

“ මොකද නංගි අද හිතේ අමාරුවෙන් වගේ “ සෝබර වත නොදැක , දුක පිරුණ හඬ ද නොඅසාම , යතුරු පුවරුවේ ඇඟිලි වැදී එහා ඉමෙන් මතුවන අකුරු සහ වචන වල රටාවෙන් ඔහු මගේ සිත කියවන අපූරුව මා සිතට ගෙන එන්නේ , සංතෝෂය මුසු කුතුහලයකි. “ ගණන් ගන්න එපා නංගි , මිනිස්සු ඔහොම තමයි. Let them go “ අන්අය මෙන් නොව , ඔහු මා සිත ...

අපි කවුරුත් යම් සිද්ධියක් දිහා බලද්දි ,  අපිටත් නොදැනීම අපිව හෙවත් මා තුල ඉන්න මම ඒ සිද්ධිදාමයේ ඉන්න පුද්ගලයෙක්ට හෝ කිහිපදෙනෙක්ට නොදැනීම ආරෝපණය වෙනව....ඊට පස්සෙ අපි තීන්දු තීරණ ගන්නේ ඒ තුල ඉන්න “මම“ ට සාපේක්ෂව හිතල. ඒත් මම පැත්තකින් තියල , ඒ සිද්ධිය දිහා ස්වාධීනව බලන්න අපි කී දෙනක්ට පුලුවන් ද? මේ පුංචි ඇරයුම , ඒ වගේ කතාවක චරිත ටික පෙළ ...

නිල්ල නිලට අතු සැලෙන වෙලාවේඅත් අල්ලන් යන්නට හැන්දෑවේරාස්සිගේ රතු අවුව යටින්කොළ වේලුන බුමුතුරුණ මතින්නුඹ එන්නෙ නැහැ දැන්කරුණු නොදන්නිය මං කඳුළු බිඳක් නෙත තෙමන වෙලාවේ පුරුදු සුවඳ සිත සිඹින වෙලාවේ නොදැන පිපුන මල් වියන මතින් වියලුණ සිත් විල් මඩල තෙමන් නුඹ ආයෙත් එයි නම් මං මෙතනම ඉන්නම් I'll let  you go I'll set you free & when you've seen what you need to see when you find you , come back ...

මේ මගේ පෝස්ටුවකට (෴෴නිහඬයි෴ ) ලැබුන ලස්සන කමෙන්ටුවක් . . . ලීවේ කවුද කියල කවිය කියවල ඉවර වෙලාම බලන්න කෝ.නිසල මහ කන්ද මම. කඳු නිම්නයෙන් ගලා බසිනා, පුංචි දොළ පාර නුඹ. මෙවන් මහ කන්දකින් දිය ලබන බව වත් නොදත්, දොළ පාර නුඹ. දුර ඈත ඉසව්වේ ගලා බසිනා, ගඟ සොයා යන දොළ පාර නුඹ. නුඹ ගඟ කරා යන බවත්, කිසිම දින පෙරලා නොපැමිනෙන බවත්, සක් සුදක් සේ දත් ...

හමන මද නල නැවතිලා ගහ කොළද ඇත අවනත වෙලාවිහඟ ගී අමතක වෙලාසමණළ රෑන තටු නොම සලාවිල දිය ද රැළි නොම නඟයිතණකොළ පවා නොසැලී හිදියිකුහුඹු මැසි මදුරුවන් මේ සැමවුන් තැනම ගොළු වී හිදියිගසින් වැටෙනා කොළ පවා ඇත නැවතිලා නොවැටී දරාළපටි දරුවකු හඬන්නට ගොස්ඇතේ තාමත් මුව අයානිහඬ නිසසල බව දරන්මොහොතකට මුළු ලොව සිල් අරන්නමුදු ගවු බොහො දුර ඉදන්නුඹෙ නිහඬ  හඬ ඇසුමට සවන්නිහඬ ...

අමුත්තා පැමිණ තිබුනේ , අත්සනක් සහතික කරවා ගෙන යෑමට ය . මාමා ගමේ නම ගිය සාමදාන විනිසරුවරයෙකි. “ පොඩ්ඩී , තීන්න බෝතලේ අරන් එන්න හොඳ ළමයා වගේ. මගේ පොත් මෙසේ උඩ ඇති.ස්විච් එක දාගෙන යන්න. නැත්තම් හොයා ගන්න බැරි වෙයි “ ඉබ්බ දියේ දාන්න ඇහුවම ඇන්න ආවේ කීවලු. අඳුරු කාමරයේ විදුලි බල්බය දැල් වූ මා ප්‍රථමයෙන්ම සෙවුවේ , කිහිලි ගසා ගෙන සිට ...

පළමු දිගහැරුම දෙවන දිගහැරුම                                            තෙවන දිගහැරුම සිවුවන දිගහැරුම ජනේලයක් වත් නොඅරින ඒ අඳුරු කාමරයේ පොත් අල්මාරියෙන් මා පොත් සොයා ගන්නේ දොර පියන් දෙකට සාදා ඇති කාමරයේ දොරේ, එක පලුවක් පමණක්  ඇරී ඇති දොර අතරින් වැටෙන මද ආලෝකය උපකාරී කර ගෙනයි. විදුලි බල්බය වත් ...

පළමු කොටසටදෙවන කොටසටතෙවන කොටසට මෙසේ ගෙවී ගිය මගේ ජීවිතය එක් දිනක් හිමිදිරියේ දී හදිසියේ ම වාගේ වෙනස් විය. මුඵු වලව්වම එකළු කරමින් සාර සොබාවට පිපි පින්න මලේ සුවඳ මුළු ගමම සුවඳවත් කරන්නට විය. එදින මගේ තාත්තාත් අම්මාත් බාල සහෝදර සහෝදරියන් සියළු දෙනාමත් වලව්වට කැදවන් එන ලදී. මගේ දුප්පත් තාත්තා වෙත මා වෙත ලබා දිමට කිසිත් නොමැති නිසාදෝ ඔහුමා දෙස බැලුවේ, අන්සතු ...

පිළිකුල පළමු කොටසට මෙතනින් පිළිකුළ 2ට මෙතනින් නැන්දාගේ තරහ පිරි මුහුණ දුටු මා උන් තැනම ගල් ගැසිනි. මාමා ද මා පසුපසින්ම පැමිණ තිබුන බව මට වැටහුනේ උණුසුම් අතකින් මා හිස පිරි මදිනු දැනුන විටයි.මා හිස ඔසවා ඔහු දෙස බැලුවිට දුටුවේ පිට වීමට ඔන්න මෙන්න තිබූ සිනහව ආයාසයෙන් තද කරන් සිටින මාමාගේ රුවයි.එයාට නම් හිනා , දැන් මං එපෑය මේවට උත්තර ...

පිළිකුල - පළමු කොටසට මෙතනින් ... මාමා සහ නැන්දා සමඟ මහා පාළු වලව්වේ ගෙවෙන ජීවීතය , පිටත මිනිසුන්ට පෙනෙන තරම් නීරස දෙයක් නොවීය. මා හට අවශ්‍ය සියළුම සැප සම්පත් ඒ වලව්ව තුල ඕනෑවටත් වඩා පැවැතීම මා සිත සතුටින් පුරවා ලන්නට සමත් විය. බාල සහෝදර සහෝදරියන්ගේ රණ්ඩු සරුවල් වලින් මිදී නිසංසලේ ගෙවෙන ජීවිතයට මා ඇළුම් කළෙමි.මුළුතැන් ගෙයි වැඩපල වලට මා සහභාගී කර ...

පසුතැවීම තරම් මිනිසාට ලැබී ඇති වෙනත් දඬුවමක් නොමැති විත්තිය , පසුතැවීම උරුමකරගත් එකියක ලෙස අද මා අත්දකින සත්‍යයකි. නොපහන් බවත් , නොපනත් කමත් , දැඩි පිළිකුළත් තමා විසින්ම තමා වෙතම එල්ල වෙද්දී , ජීවත් වීම තරම් විදවීමක් ද නැත්තේය.තමා අකැමැතිම , පිළිකුල්දායකම යමක් , තමා සමඟ යන යන තැන රැගෙන යැමට සිදු වීමත්, ශරිරය ඉතාම කුඩාම අංශුව තෙක් විශ්ලේශණය කළද ...

නිල් කඳුකර මැදින් ගලනා දිය සිසිල නොකලැල් මුව ඇසින් වෑහෙන මෘදු සිසිල පා නොතැබූ බිමක කුළුදුල් පිනි සිසිල පැතුවේ ඇයි ද මා නුඹ ගේ සිත සිසිල බෝ මළුවේ සිසිල පහනින් නොනිමෙන්න ගං දිය සිසිල සැඩ පහරින් නොසැලෙන්න තණපත් සිසිල හිරු කිරණින් නොමැකෙන්න මා හද සිසිල නුඹටම සිසිලක් වෙන්න ගිනි ගත් සිසිල මෙන් දිවි මඟ නොපෙනෙන්න යන මඟ දාහ නිම වී සිසිලක් වෙන්න ගිනිගත් සසර කෙළවරකදි හමුවෙන්න හද සිසිලසින් ...