අපි බැහැලා දුවමුද..? එක පාරම මම ඇහුවා… නැහැ දැන් අඩුවෙයි… තාත්තා කිව්වේ… එළිය බලාගෙන…   මටත් ඕනේ වුනේ… ජනේලෙන් එළිය බලන්න… ඒත් ඊට කලින්… මම තාත්තා දිහා බැලුවා… පොඩි වෙලාවකට… ඒත් මට තාත්තාගේ මූනෙන්… ඇස් ඉවතට ගන්න හිතුණේ නෑ…   වළ ගැහුණු කම්මුල්… තාත්තා සිගරැට් බොනවා මම දැකලා නෑ… බීඩි..? නෑ ඒත් නෑ… හොරෙන් බොනවද දන්නෑ…   කපපු ...

“ඉතින් සීතල නැද්ද පොඩ්ඩක්වත්…?” එයා එහෙම අහන්නේ ඔළුව පැත්තකට ඇල කරලා… එහෙම ඔළුව පැත්තකට ඇල කරලා කවුරුත් මගෙත් එක්ක මීට කලින් කතා කරලා නෑ… කතාකළා නම් කතාකෙළේ කෙළින් මගේ දිහා බලාගෙන… නැත්තම් අහක බලාගෙන… ඒත් එයා පළවෙනි දවසේ ඉඳන්ම මගේ ජීවිතේට එක්කළේ වෙනසක්… එයා ඔහොම අහන්නේ අත්දෙක තදින් බැඳගෙන… දුම් දාන කෝපි කෝප්පය ඉස්සරහා… කෝපි වල රසට වැඩිය මිනිස්සුන්ට ...

“මේ අපේ කවුන්සලර්… නිල්මි…” මාව අයතනය පුරා රැගන යන අතරේ, අප පසුකර කඩි කුලප්පුවෙන් මෙන් දිවගිය සුන්දර යුවතියක් නැවතූ කළමණාකාරතුමා ඇයව මට අඳුන්වල දුන්නා… ඇය මවාගත් ලෙන්ගතු කමකින් මාගේ සුරත අල්ලා ගත්තේත්, කිහිප වරක් සෙළවූයේත්, නැවත අත හැරියේත්… “වෙල්කම් ඔන් බෝර්ඩ්…” යැයි පැවසූයේත් යන මේ සියල්ල එක විට  සිදුකළේ තත්පරයකටත් වඩා අඩු කාලයකින් වාගෙයි මට දැණුනේ… “ස්තූතියි… හමුවීම සතුටක්…” මා ...

ගුවන් මගී පර්යන්තයේ ටයිල් බිත්තියෙන් බාගයක් විතර වසාගෙන පැතිරුණු දැවැන්ත ඩිජිටල් නාමපුවරුව දිගේ උඩට පහළට ඇස් අරගෙන ගිය තරුණිය තරමක ආයාසයකින් තමන්ගේ ගුවන් බසයට හිමි අංකය හොයා ගත්තා… ඒ දිගේ හරහට ගෙනගිය ඇගේ ඇස් නතර වුණේ අවසන් තීරුවේ රතුපැහැති ලේබලය ඉදිරියේයි… “Delayed ” ගුවන් ගමන් මගියෙක් විදියට ඇය දකින්න අකමැතිම වචනය නිවී නිවී පත්තු වෙවී තිබුණේ ඇයට ඔලොක්කුවට වාගේයි… ...

    ඔන්න එම මනුස්සයෙක් තමන්ගේ වයිෆ්ව එක්කගෙන ගියා ගොල්ෆ් ගහන හැටි කියලා දෙන්න… පුරුදුනැති කමට වයිපරේ ගහපු පාර මිස් ෆයර් වෙලා බෝලේ ඒ ළග තිවුණ ගෙදරක ජනේලේ වීදුරුවත් බිඳගෙන ඇතුළට ගියා… දැන් ඉතින් මොකද කරන්නේ… මනුස්සයා ඉතින් කේන්තියටත් එක්ක වයිෆ්ට ටිකක් බැනලා එහෙම, දෙන්නත් එක්ක කතාවුණා ඒ ගෙදරට ගිහින් කතාකරලා බෝලේ ඉල්ලගන්න… හොරෙන්ම මගෑරලා යන එකත් හොඳ නෑනේ… දැන් ...

  “ගහපන් යාළුවේ… උඹට පුලුවන්…!” තමා සමීපයෙන්ම ඉන්නා සගයා කෑගසන හඬ තඹ කැරලි කොණ්ඩයක් සහිත ගැටවරයාට ඇහුණේ වෙන ලෝකයකින් ඇහෙනා හඬක් වාගේයි…  කෙළින් සිටවූ බෝලයට පියවර කිහිපයක් පසුපසින් තම දෙපා අතර අඩි දෙකක පමණ පරතරයක් ඇතිවනසේ පහසුවෙන් සිටගෙන සිහි ඔහු තම ශක්තිමත් පපු කුහරය පිරෙන්නටම ගැඹුරු හුස්මක් ගෙන සෙමෙන් හිස ඔසවා ඉදිරියට නෙත් යොමුකළා… තමා දෙස එක එල්ලේ බලා සිටින ...

  වෙනස් විදියට හිතන මිනිස්සු හින්දයි ලෝකේ අලුත් වෙන්නේ කියලා කිව්වට මොකද වෙනස් විදියට හිතන්න ගිහින් හැමදේම අවුල් කරපු මිනිස්සුත් ඉන්නවා… සරුංගල්  විද්‍යාඥයා එකෙම කෙනෙක්… සරුංගල් විද්‍යාඥයාගේ විනෝදාංශය වුනේ සරුංගල් හදන එක… අනිත් මිනිස්සු වගේම කොටු, ත්‍රිකෝණ සරුංගල් වලින් පටන්ගත්ත මෙයා අන්තිමට සමනල්ලු, කුරුල්ලෝ, මාළු වගේ අමුතු අමුතු සරුංගල් හදන්න පටන් ගත්තා… සරුංගල් විද්‍යාඥයා අනිත් අයට වැඩිය කොච්චර වෙනස් විදියට ...

එකමත් එක වෙලාවකදි... තරමක් දුර කැලෑවකදි... කවුරුත් නැති ඇසිල්ලකදි... සිදුවුණු මෙය ලොවට හොරෙන්… කියනෙම් සිදුවූ සැටියෙන්… විමසා ඔබගේ නුවණින්… සටහන් කර යන්න ඉතින්… පෙම්යුවළක් එකට මියෙන… මෙය දුක්බර කතාවක්ද…? නැතොත් සතුටු නිමාවක්ද… සුරංගනා කතාවක්ද..? ආදරයේ අකුරු හතර... ගුලි කරලා එකට තබා… කිටි කිටියේ මිරිකාලා… වෑස්සෙනා අමෘත බිඳ… මල් කෙමියක තවරාලා… පොහොට්ටුවක සඟවාලා… ගල් උමගක ඇතුළු කොනක… වැහිදිය පිරි විල් ...

  බස් නැවතුම යැයි කවුරුත් හිතේ සෝදිසියට සලකුණු කරගෙන හිටි ලුණු මිදෙල්ල ගහත් ගරාවැටුණු ජයේ මුදලාලිගේ කඩපිලත් අතර හරියෙදි පාපුවරුව

    සත්ගුණවත් මහත්මයෙක්… සුරලොව ගෙනගොස් එනතුරු…  ණයට

  අන්තිමට බීට්ල් ලියන අකුරු අඩවියේ කුරුටු ගාලා සෑහෙන ද

  මෙතෙක් කතාව I. ලෝචනා සුන්දර තරුණියක්...දිනක් ඇය දුම්රියක හැපීමට යද්දී ඇයව බේරාගනු ලබන්නේ සුපුන් නම් තරුණයෙක් විසින්... ඔවුන් දෙදෙනා පෙමින් බැ‍ඳෙන්නේ දු‍ටු පළමු දිනයේමයි...ටික කලකින් සුපුන් විදේශගත වන්නේ ඉක්මනින්ම ලෝචනා ඔහු සිටිනා රටට ගෙන්වා ගන්නා බව පොරොන්දු වෙමින්... [සම්පූර්ණ කොටස මෙතැනින් කියවන්න] II. දිගින් දිගටම අසාර්ථක වන වීසා ...

  මෙතෙක් කතාව I. ලෝචනා සුන්දර තරුණියක්...දිනක් ඇය දුම්රියක හැපීමට යද්දී ඇයව බේරාගනු ලබන්නේ සුපුන් නම් තරුණයෙක් විසින්... ඔවුන් දෙදෙනා පෙමින් බැ‍ඳෙන්නේ දු‍ටු පළමු දිනයේමයි...ටික කලකින් සුපුන් විදේශගත වන්නේ ඉක්මනින්ම ලෝචනා ඔහු සිටිනා රටට ගෙන්වා ගන්නා බව පොරොන්දු වෙමින්... [සම්පූර්ණ කොටස මෙතැනින් කියවන්න] II. දිගින් දිගටම අසාර්ථක ...

  මෙතෙක් කතාව ලෝචනා සුන්දර තරුණියක්...දිනක් ඇය දුම්රියක හැපීමට යද්දී ඇයව බේරාගනු ලබන්නේ සුපුන් නම් තරුණයෙක් විසින්... ඔවුන් දෙදෙනා පෙමින් බැ‍ඳෙන්නේ දු‍ටු පළමු දිනයේමයි...ටික කලකින් සුපුන් විදේශගත වන්නේ ඉක්මනින්ම ලෝචනා ඔහු සිටිනා රටට ගෙන්වා ගන්නා බව පොරොන්දු වෙමින්... [සම්පූර්ණ කොටස මෙතැනින් කියවන්න] අද එතැන් සිට ජීවිතය ...

  මේක තවත් පුංචි කතාවක්... බීට්ල් ලියන අකුරු බ්ලොග් අඩවියේ ඇති අනෙක් කතා වගේමයි... නමුත් ඊට ටිකක් වෙනස්... දීර්ඝ පෝස්‍ටුවක් කියවීමේ නීරස අත්දැකීම මඟහරින්නටත්, එක් පොස්‍ටුවක් ලෙස සම්පූර්ණ කතාවම පළකිරීමට ලියා ඉවරවෙනකල් සිටියහොත් ඉවරවෙනවා තියා පටන් ගැනෙන්නේවත් නැති නිසාත් මෙසේ පටන් ගෙන කොටස් දෙකකින් හෝ තුනකින් අවසන් කරන්නම් ... සඳහන් කල වෙනස නම් මේ කතාව අවසානයේ ...

දිනක උයනෙක හුදෙකලාවක...බි‍ඳෙන තුරුගොමු සිලි සිලිය මැද...සිත් පිරූ එක් සොඳුරු...රහසක්...කොඳුරමින්...ඇරඹි මා සොඳුරුතම සිහිනේ...දඟකාර තෙලිතුඩින් ඔබගේ...නේක පැහැයෙන්…පාට තවරා... හිමි හිමින්...ආදරේ මිහිරිතම පාඩම...කියා දී ඉඩ ලද ඇසිල්ලක...රිදුනු දෙතොලින්…නුරා කෙඳිරිලි...සුසුමකින්...කඳුළු එනතුරු සිනාසුණු අපි...කඳුළු ඉතිරිව සිනා වියැකුණු...ගෙවුනු විඳවපු…දවස් එළඹුණු...අරුමෙකින්...හඬා නොහඬා හවස් වරුවක...හිර කරපු නුඹෙ කඳුළු අතරට...මුදා හල මා හිතේ… වේගය...වියරුවෙන්...දරාගත හැකි නොහැකි ගානට...නැගුණු විෂක‍ටු වචන වෙනුවට

මෙම බ්ලොග් අඩවියේ ආරම්භයේම වරක් මා සඳහන් කර ඇති පරිදි මගේ කුළුඳුල් කෙටි කතාව පළවුණේ ටැබූ සබ්ජෙක්ට්ස් බ්ලොග් අඩවියේයි... නමුත් එම බ්ලොග් අඩවිය අවාසනාවන්ත ලෙස බිඳවැටීමත් සමඟම අතුරුදන් වූයේ එහි තිබූ හරවත් සංවාද, ගහමරා ගැනීම්, මඩ ප්‍රහාර පමණක් නෙවෙයි… ඒ සියල්ල අතරේ තිබූ  මාගේ අහිංසක කෙටි කතාවත් ඒ සමඟම අතුරුදහන් වූවා... මා විසින් එහි පිටපතක් පරිඝනකයේ සු‍රැකිව තබාගන්නට ඇතැයි යන විශ්වාසයෙන් ...

මම කලින් පල කල සම්මුඛපරීක්ෂණයක් ගැන කෙටියෙන් පෝස්ටය කියවන්න ලැබුණු හිතවතෙක් ඒකේ සඳහන් වෙලා තිබුණු ගැටළු කිහිපයක් ගැන අහලා එවලා නම් දැන් සෑහෙන දවසක්... පිළිතුරක් යවාගැනීමට නොහැකි වුණ අඩුව මකන්නත් එක්කම ඒ ගැටළු වලට තවත් කිහිපයක් එකතු කරලා හැමදෙනාටම කියවන්න පුළුවන් විදියට පෝස්ට් එකක් විදියටම පල කරන්නට හිතක් පහල වුණා...මෙවැනි රසවත් ගැටළු දු‍ටු විගස මගේ දිනපොතේ කුරු‍ටු ගා ගැනීමේ කාලයක ...

ලියන්නට ටිකකුත්...හිතන්නට හුඟකුත්...ඉතිරිකර...කතාකර ඇහෙන්නට...ලෝකෙටම...ඉලන්දාරියෝ ඉතින්...යන්න යනවද...නිහඬවම...නිදිගත් මිනිස්කම අවදි කර සයිබර් අවකාශයේ පුංචි විප්ලවයක් කර නික්මී ගිය නොදුටු මිතුරා දිලුම් ගේ සමුගැනීම වෙනුවෙනි...Related Post : ඇහෙනවද ඒ සද්දේ? සද්දයක් නැතුවම?  ...

දවසේ පැය විසිහතර මදිවුණ කාල පරිච්ඡේදයක් අවසානයේ අස්වැසිල්ලක් ලැබුණේ පුංචි පහේ නිවාඩුවකුත් එක්කමයි... අර මොකද්ද එකාට මොකද්ද එක වගේ ඉස්පාසුවක් ලැබුණ ගමන් ඇදිලා යන්නේ සිංහල බ්ලොග්ස්පියරයට... අවසන්වරට සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ මගේ මැදිහත්වීම විදියට ඇති සාක්ෂිය මීට දින ගණනාවකට කලින් ටයිප් කර අතරමඟ නතර කර පරිගණකයේ ටෙක්ස්ට් ෆයිල් එකක සේව් කර ඇති කමෙන්‍ටුවක්... ඒ මගේ ප්‍රියතම බ්ලොග් අඩවියක් වන මගේ ලෝකය ...