නිහඬව ඇය පුටුවක් ඇද මේසයට ළං වී වාඩිගත්තා ය. මේසයට ගසාගත් වැලමිටි දෙක මැදින් ඇය මොරොසොව් දිහා මුහුණ ලා සිටියාය. තම කටින් පිටවන හැම වදනක්ම සනිටුහන් කරගන්නා සේ වූ ඇයගේ දෑස් දිහා නොබලා කතා කරගෙන යන්නට මොරොසොව් පටන් ගත්තේය. “මේ කටයුත්තෙ වාසිය ඔබ දන්නවානෙ, ලෙව් සර්ගියේවිච්. පුද්ගලික වෙළෙන්ඳෙක් කියන නාමය මේ දවස්වල ඉසිලීම ලෙහෙසි නැහැ. [...] ...

ලිපිකරුවා බිමට නැවී ආචාර කළේය. ඔහුගේ නිකට කවුන්ටරයේ වූ බටර් කුට්ටියේ වැදෙන තරමට හේ පහත් විය: “සුබ දවසක්, ලෙව් සර්ගියෙවිච්, සුබ දවසක්, සර්.” කාමරයේ කොණක වූ හිස් ටින් එකකට සිගරැට් අළු ගසා දැමූ ‍ලියෝ “‍ලාච්චුවේ සල්ලි කීයක් හරි තියෙනවා ද?” යැයි ඇසුවේ ය. “ඔව්, සර්, පැමිණිල්ලක් නැහැ, බිස්නස් හොඳයි අද, සර්, ඉතින් ..” “දෙන්න මට [...] ...

අන්ද්‍රෙගේ උදුනේ ගින්නක් දැවෙයි. දර කොටන් තියුණු පුංචි පුංචි පුපුරා යෑම් වලින් යුතු විය. ලොකු දර කොටන් වලින් විනිවිද පෙනෙන, දිළිසෙන රතු පැහැයෙන්, හැම අත විහිදුවන, තැඹිලි පැහැති වැනෙන කුඩා දැල් වැනෙමින්, සැලෙමින්, එකතු වෙමින්, වෙන් වෙමින්, සුමුදු ලෙසින් වක් ගැසෙමින්, හදිසියේ නිවී යමින්, නැවත පණ ලබමින්, කුඩා නිල් පැහැති දිව වල් සේ පෙනෙන කුඩා දැල් වලින් දැවෙන අඟුරු ...

ඔහු ගියේ ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රව්ස්කි වෙළඳපොල ට ය. ඔහු වේගයෙන් ඇවිද ගියේ වීදි දෙපස පදිකවේදිකාවේ ගොඩ ගැසී තිබුණ පරණ බඩු අතරමැදිනි. ඒවා විකුණන්නට පුල පුලා බලා සිටින යාදින ඇස් ගණනකට නොගෙන ය. පිඟන් මැටියෙන් තැනුනු මල් පෝච්චි, ගරුඬපාෂාණ ඔරලෝසු, ලෝකඩ ඉටිපන්දම් රඳවනයන් පිරි කුඩා අලෙවි ලෑල්ලක් අසල ඔහු නතර විය. කඩා දමන ලද මාලිගාවකින් ගන්නා ලැබූ මිල [...] ...

සියළු මාධ්‍ය්‍ය බලය නැවතත් එක්කාසු කරන ලදි. මෙවර උත්සාහය වූයේ කිසිම ප්‍රහාරයක් අපේක්ෂා කරන්නේ නැතැයි පතුරුවා හරින්නට ය. දැනුම් දෙන ලද පුහුණුව හුදු සූදානමින් සිටීමට කරන ලද්දක් පමණි. පිට රටවල වාතාවරණය හොඳ යැයි ද, යුද්ධයේ අවසානයෙන් පසු වඩාත්ම හොඳ කාලය මෙය යැයි ද කියැවුණි. රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකයන් මෙයට සාක්කි දුන්නහ. ජෙනරාල්වරුන් හා අද්මිරාල්වරුන් ඒ වදන් තහවුරු කළහ. ඊට දින දහයකට කළින් ...

IX අපේ ඉතාමත් ලාබාළ වයසේ ඉන්නා හා වඩාත් ම දක්ෂ ඉංජිනේරුවන් අතරින් අයෙක් වන වික්ටර් ඩුනේව් සහෝදරයාව, එක්සත් සෝවියට් හි ශ්රේෂ්ඨතම විදුලිබලාගාර ව්යාපෘතිය වන වොල්කොහොව්ට්රොවයි රස්සාව සඳහා පත් කර ඇත. එය වගකීමෙන් පිරි තනතුරකි. ඔහුගේ වයසේ වූවෙක් වෙන කිසි දවසක ලබා නැති පත්වීමකි. වික්ටර්ගේ දිළිසෙන අළුත් ගමන් මල්ලේ ඒ ප්රවෘත්තිය රැගත් ප්රාව්ඩා පත්තර කෑල්ල සමඟ ක්රායස්නයා ගැසෙට් හි ඊට ...

දඟකාරයාගේ සිනාව දැක සාෂා හිනාවක් පෑවේ ය. හදිසියේ ම හිස පස්සට දමාගෙන, අත් ගුලි කරගෙන, ඔහු හඬන්නට විය. ජනේලය අසල සිටි සිසුවා ගැහෙමින් ඔහු දිහා බැලුවේ ය. “ඇයි එයාල උත්කෘෂ්ට ගැන, උදාර බව ගැන, තමන්ගෙ රටට කරන යුතුකම් ගැන කතා කරන්නෙ? ඇයි ඔවුන් අපිට කියා දෙන්නෙ …” “ඩාලිං, ඔච්චර හයියෙන් කියන්න එපා! වැඩකට නැති සිතුවිලි හිතන්න එපා. ලෝකයේ කොච්චර ...

ජනේලය අසල හුන් සිසුවා දුම්රියේ රෝද දුවන තාලයට සිනා පාන ලෙසින් සංවේගයෙන් සිංදුව ගයයි. “ඒයි, පුංචි ඇපල් ගෙඩිය කොහාට ද ඔබ පෙරළෙන්නේ?” ඔහු එය නැවත නැවතත් ගයයි. හැම වචනයක් ම යම් ප්රශ්නයකට පිළිතුරක් සේ ඒ වචන බුදින ලෙසකින් ගයයි. ප්රශ්නය, නිශ්චිත තත්වයක් ගැන ඔහු තුල වූ යම් නිහඬ සිතුවිල්ලක් ගැන වූවක් සේ ය. “ඒයි .. පුංචි … ඇපල් … ...

දේශපාලන වරදකරුවන් ගමන් කළේ වෙනම මැදිරියක ය. බයිනේත්තු රැගත් පිරිමි දොරවල් අසල හිටගෙන සිටියහ. දැඩි ලී බංකු මත සාෂා හා අරීනා එකිනෙකා දිහා බලාගෙන හිඳගෙන සිටියහ. ඔවුන් ගමනේ කොටසක් එකට ආහ. ඉස්සරහක දී එන හංදියක දී අරීනාව වෙනත් දුම්රියකට මාරු‍ කෙරෙයි. මැදිරියේ වූ ජනේල කළු පැහැති ය. ජනේල වීදුරු වල පිටතින් දුහුවිල්ලෙන් බැඳි හම් තීරු අලවා ඇති ලෙසින් හැඩ ...

පිටත් වී යන දින සැන්දෑවේ කීරා රහස් පොලීසියට ගොස් අරීනා බැහැ දැක්කා ය. අරීනා සංසුන් ලෙසින් සිනාවක් පෑවා ය. ඇයගේ සිනහව මොළොක් විය. ඉටි මෙන් පෙනෙන මුහුණක ඇයගේ දෑස් කීරා වෙත කරුණාවෙන් ද, නිහඬ පුදුමයකින් ද, හඳුනාගත නොහැකි දෙයක් ගැන හිතන ලෙසකින් ද, ඈත එපිට තියන යමක් වටහා ගන්නට තැත් දරන ලෙසකින් ද එල්ල වී තිබිණ. හිනාවක් පාන්නට තැත් ...

වික්ටර් දෙස නොබලන්නට තැත් දරමින් මරීෂා පසුබාමින් කීවේ “මේ අහන්න, මම කාව හරි හමුවෙලා ඇහුවොත් … මොකද හිතන්නේ .. ඔයා දන්නවා … දෙන්නවාම එකම හිරගෙදරට යවන්න කියලා … ඒක කාටවත් වෙනසක් වෙන්නෙ නැහැනෙ .. ඉතින් ..” වික්ටර් ඇයගේ මැණික් කටුව අල්ලා ගෙන ඇයට රිද්දවමින් ඇයව තදින් තමන් වෙත හැරුවේ ඇයගෙන් වේදනා හඬක් පිට වෙද්දී ය. “අහන්න,” ඔහු දත් කූරු ...

“නරකාදිය!” ලියෝ තම හිස සීතල වතුර භාජනයකට ඔබමින් කීවේ ය. ඊයේ රාත්රියේ ද ඔහු පැමිණියේ ඉතා රෑ බෝ වී ය. “අර සියරොව් ඌරුලෑවා බලන්න මම යනවා. ඔහුට රහස් ‍පොලීසියෙ ලොකු යාළුවෙක් ඉන්නවා. මම කිව්වොත් එයා ලවා මොකක් හරි කරගන්න ලැබේවි.” “ඔයා උත්සාහයක් කරලා බලනවාට මාත් කැමති,” කීරා කීවා ය. “මේ පව්කාර පරපීඩාවෙන් සතුට ලබන මිනිස්සු! උන්ගෙ නරකාදි හිර ගෙවල් ...

“මට මුළු කතාවම අහන්න ලැබුණ,” කීරා ඒ ගැන කියද්දී අන්ද්රෙක ඇයට කියුවේ ය. “ඔයා දන්නවා ද කවුද අරීනාව පාවා දුන්නේ කියලා?” “නැහැ,” කීරා කීවා ය, ඇය වෙනතක හැරුනා ය, “මම සැක කරනවා කවුදැයි කියා. ඒත් මට කියන්න එපා. මට ඒක අහන්න ඕන නැහැ,” යැයි ඇය තව දුරටත් කියුවා ය. “මම කියන්නෙ නැහැ.” “මට ඔයාගෙ උදව් ඉල්ලන්න ඕන වුනේ නැහැ, ...

එය වසිලි ඉවානොවිච්ගේ අන්තිම සටන විය. රහස් පොලීසියේ දඬුවමක් වෙනුවෙන් අභියාචනයක් කරන්නට කිසිවෙකුටත් අවසර නැත. එහෙත් ඔහුට සුදුසු බලපෑමක් කළ හැකි අයෙක් සොයා ගන්නට හැකි නම්, යම් බලවතෙක් සොයා ගත හැකි නම්, හිර කඳවුර වෙනස් කරගන්නට හැකිය … වසිලි ඉවානොවිච් ඉර පායන්නට පෙර උදෑසනින් නැඟිට්ටේ ය. ඔහු පිටත් වී යද්දී දොර අසල, රාත්රී නිදන ඇඳුමින් වෙව්ලමින් මරීෂා ඔහුව නවතා ...

X කාර්යාලයට එන්නට පෙර පවෙල් සියරොව් මත්පැන් වීදුරුවක් පානය කළේ ය. දහවල් කාලයේ දී ඔහු තවත් මත්පැන් වීදුරුවක් කටට හලා ගත්තේ ය. ඔහු මොරසොව් අමතද්දී මොරසොව්ගේ වැනි කට හඬකින් ඔහුට අහන්නට ලැබුනේ මොරසොව් පුරවැසියා ගෙදර නැති බව ය. ඔහු කාර්යාලයේ එහාටත් මෙහාටත් ඇවිද ගොස් තීන්ත කූඩුවක් බිඳ දැමුවේ ය. ඔහු ටයිප් කරන්නට දුන් ලිපියේ වැරදිච්ච වචනයක් දැක කොළය පොඩිකර ...

“ඔහ්, නැහැ .. මම .. ඉතින් .. ඔයා බලන්න, මම හිතුවා ඔයාට එච්චර වැඩ අධික නැත්නම්, මගේ සමාජයට ඇවිත් පොඩි වචන දෙක තුනක් කියන්න පුළුවන් වෙයි ද කියල අහන්න. එයාලා හැමෝම මගේ ප්රසිද්ධ සැමියා ගැන අහලා තියනවා. ඉතින් මම පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නෙ එයාලව අමතන්න ඔයාව එක්ක ගෙන එන්නම් කියල. ඔයා දන්නවානේ, විදුලිකරණය ගැන නැත්නම් නූතන ගුවන් යානා වගේ දෙයක් ...

“මේ මම,” දොර අස්සෙන් රහසින් හඬක් ඇසුණි, “මම මරීෂා, මට ඇතුලට එන්න ඉඩ දෙන්න, අරීනා.” අරීනා දොර අගුල් හැරියේ ප්ර්වේසමිනි, අවිනිශ්ත ලෙසිනි. මරීෂා දොර අසල හිටගෙන හිටියේ පාන් ගෙඩියක් අතැතිව ය. “මෙන්න,” ඇය රහසින් කීවා ය, “මම කන්න දෙයක් ගෙනවා, ඔය දෙන්නට ම.” “මරීෂා!” අරීනා බෙරිහන් දුන්නා ය. “සද්ද කරන්න එපා!” මරීෂා විපරමින් කොරිඩෝව දිහා බලමින් කීවේ රහස් ස්වරයකිනි. ...

V ලිපිකරුවා තම අත්ලේ පිටිපැත්තෙන් නාසය පිස දැම්මේ ය. අනතුරුව බටර් රාත්තලක් පත්තර කඩදහියක එතුවේ ය. තමන් ඉදිරිපිට කවුන්ටරයක වූ බැරලයක් මත ඒ කහ පැහැති රවුමකින් වූ ‍පෙඟවී ගිය බටර් කුට්ටියෙන් කෑල්ල කපා අනතුරුව ඔහු කළින් දවසක සුදු පාටින් වූ උඩවැස්මේ පිහිය පිහ දැම්මේ ය. ඔහුගේ සුදුමැලි ඇස් වලින් කඳුළු ගලයි. තැලී පොඩි වී ගියා [...] ...

“මම ‍ඒක කවදා හරි බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියෙ. ඒත් ඔයා … මට ඕන නැහැ ඔයාවත් ඒකට ඇදලා ගන්න.” “මේ අහන්න, මුකුත් සිද්ධ වෙන්නෙ නැහැ. මට ඔයාගෙ බාකු වලට යන ප්රවේශ පත්රය තියනවා. ඇඳුම් ටික තියනවා. අද රෑට වික්ටර් ට පක්ෂ රැස්වීමක්. අපි ප්රවේසමින් එළියට හොරෙන් පැන ගම්මු. අනික, දැන් කොහොමටත් ඔයාට මේ මහ දවල් එළියට යන්න බැහැ. පාරේ ඔවුන් විපරමින් ඉන්නෙ.” ...

ප්‍රතිචාරයන් කුතුහලය දනවන සුළු වූහ. සමහරුන්ට එළිමහනට යන්නට අවශ්‍ය වූහ. ඒ අයව බලහත්කාරයෙන් රඳවා ගන්නට සිද්ධ වුණි. සමහරු උමං දුම්රිය ආරක්ෂිත ස්ථාන වලින් හොරෙන් පැන තවත් පොළවේ යට ඇති කානු අස්සට ගියහ. කවුදෝ අයෙක් “මා හා එකතුවන්න” ගයන්නට ගත්තේය. උස් ස්වරයකින් ගායනය වූ ඒ ගීතිකාවට මුලින් මුලින් නොසන්සුන් ලෙස කෙනෙක් දෙන්නෙක් එකතු වුනත් පසුව ජවයකින් පිරී ගොස් උමං මාර්ග ...