තුටින් මා පියානුඹට මා සරණ කර දුන් දිනේමුළු දිවියම නුඹ රකින්නට කැපකෙරැවෙමිඅකමැතෙන් වුවත්, මා පෙම් කල ඇයවකරකාර ගත්තා නම්අද විදින්නෙමිනිරාමිස සුවයඇගෙන් ලද තිලිණයන් ද සමග වෙහෙසෙමි දිව රැ පුරාවටනුඔව රැජිනියන් අතර රැජින කෙරැමටනමුත් එය මදිය නුඔ හටඅතර යන්නට නුඔවනොහැක අද මටලොවම මා දන්නේ නුඔගේ ලෙස හෙයින් එහෙයින් නුඹට ආදරය සිතුමට තවමත් වෙරදරමි මමනමුත් සමාවනු මැනඇය මෙන් ඇයක්සිදි අද මා අසල ...

මගේ තියරිය වෙනස් එකක් .. අකැමැති වුනත් කැමැත්තක් ඇති කර ගනිපු රස්සාවක් මට තියෙන එකේ සැලරි එකත් දේව පිහිටෙන් five digits වලින් සෙට් වෙලා එනවා නම් (හරි හරි කැපිලා කෙටිලා ac එකට එනකොට දැනෙන feeling එක අදාලම නැ.හරිය) ශෝ එකට පින් මගේ නැතිව පලක් ඇති පිනක් මම කරනවා නම් අනේ වදින්නම් මගේ බඩකඩිත්තු මටම තියාගන්න කියලා පින් කරන විදිය කියලා ...

ජිවිතය ...අපි එක එක කෙනා ඒක දකින විදිය වෙනස්. කෙනෙක් මේ සසර පුරා කරන ලද මහා අනර්ඝ පිංකම් පලදීමෙන් ලද මේ ජිවිතය විදින අතරම තවකෙක් ඒ ජීවිතය විදවනවා...

මාලිගා මන්දිර අහසට උස් වූ කලහිර විය බිත්ති හතරක් තුලට අඩ අදුර දුලි වලා මැදදෙකන් පිරවූ මහා හඩවල් මැද ඉකී බිදි අතීතයක නිහඩවම ලැබු ජය පිරවීය මගේ දිවියහයියක් වූ අම්මාද පවුරක් ව මා රැකී නංගීදකදුල සගවා සිනා සී මා දිරි ගැන්වීය...තවමත් හිත වෙලා ඇති අතීතයේ අදුරු වලා පටඅදත් පසක් කරවිය බුදු දහම සත්‍ය බව........ 2007 O/L ලියන්නට සැරසුන දා සිටම ...

බලාසිටීම එය කෙතරම් වෙහෙසකර දැයි විටින් විට ජීවිතයට කියා දෙන්නට තරම් කුරිරු වු සසර ගමනක් ගෙවා ඇවිත් බව පසක් වෙන හැම මොහොතකදිම .... නුඹ බිය නොමැති බව වදනින් කියා දිරියෙන් හැම දෙයකටම මුහුන දෙන කල ඉතින් කදුලැලි සගවාගෙන ඉමි නුඹට සවියක්ම වී සිටින්නට ....බැදීමක වටිනාකම නොදන්නා බොහෝ හිත් අප හිත් රිදෙව්වද "මං නිසා මේ දේ වුනා නේ " සිතින් වැටෙනා ...

ඉවසීම හුරුය පුරුදුයදුරක හිටි කාලයද අපමණව මට හුරුයනමුදු ලං ලංව හිදින කල මවන මේ දුරස්බවමා බොහෝ සේ විඩාකරන ලදීනුඹ මෙමට හිමි යැයි නුඹ කියන වදන් මමඅපමණව අදහාගෙනමදරාගමි නුඹේ ලෝකයෙන් මැවෙන හැම හිත්තැවුල්හිනාවෙන් මුව සරසාගෙනමආදරෙන් ...

නිමක් නැත නිමාවක් දකිනු නැත විඩාවක් පමණි ගතසිතවෙලා ගෙන රැ⁣දෙන්නේදනිමි අවසන් වෙමින් පවත්නා බවදැරිමේ හපන්කම බලා ඉමි එනතුරා අත්හරින නිමේෂය(15.02.2018 දරා ගන්නට නොහැකි තරමටම මානසිකත්වය ගොඩනැගී තිබු මොහොතක අකුරු ඇමුණු කවි පෙලක්.) ...

අත හරින්නට හිතෙන තැන් වල තදින් අල්ලන් හිටියාහැරයන්නට හිතෙන තැන් වලනොයා නැවතී හිටියාරිදෙන හිත ඉරිතැලෙන හිතඉවසා දරා හිටියාකදුලු පිරි දෑසින් ලොවක් දෙස සිනාසී බලා හිටියාජිවිතය ලියනා කතාවේඅරුත හිතමින් හිටියාදිරිය හිත ඇවැසි බවවටහා ගනිමින් හිටියා ...

හරියටම අදින් දින 587 කට කලින් හිටිය මම ආයෙමත් ම මම විදියට එනවා නම් , නැතිවෙච්චි ගොඩරියක් දේවල් ආයෙමත් මගේ ජීවිතයට එනවා නම් , මම " plz help me" හරී "plz support me" හරී නොකියා මගේ වැඩ මමම කරගන්නවා නම් , අඩන්න ඕන වෙලාවල හිනාවෙලා හිනාවෙන්න ඕන වෙලාවල උඩ පැනපැන හිනා වෙලා ඉන්නවා නම් , බැහැ නැහැ නොකියා YES I ...

50:200මේක මාර අනුපාතයක්..වෙනස සන්සන්දනය කිරීමට වෙහෙස වෙමින්..50 න් අඩු කල විට යලිත් එකතු කල යුතු නොවන අතර 200 න් අඩු කිරීම යලි එකතු කල යුතුය ..50 න් සිදුවන කිසියම් අඩු වීමක් නොගිනිය හැකි තරම් වන අතර 200න් අඩු වන නොගිනිය හැකි තරම් වූ අඩු වීමක් ගැනිය හැකි අගයක් ගන්නේ උපරිමයෙනි...50 සැදෙන්නේ නෝමල් ගස් වලින් කැඩීමෙන් වන අතර 200 සැදෙන්නේ කප්රුක ...

කියන්නට බොහෝ දේ තිබුනත්නොකියා ඉන්න අන් අය හිත රිදේ යැයි හිතේහිමරදවා ගත්ත මගේ හිත කියවන්න පුලුවන් වුනිනම් නුඹ හට යම් දිනක නුඹ ඉකිගසනු ඇතදැරුවේ කොහොමද යන්න.....හිනැහෙන මුවින් වදනින් මා නුඹ සනසාමේ හැම දරමි නුඹ රිදවනු බැරි හින්දා හිත නොදෙනා බෝ දේ සිදු වෙන දිනෙකාමේ ඇස් කෙවෙනි කදුලින් ඔත්පල වෙන්නාලොවටම ඕන ලෙස ඉන්නට නොම දන්නා මම ආසා මගේ නිදහස මා සොයලායන්නට ...

දහසක් සීතාවන් ඉදිරියේ සැලෙනු ඇත රහත් නොම වු පිරිමි සිතනමුදු ඒ හිතේ කිදා බැසීමට තරම් ප්‍රභල විය නම් පතිනියගේ පෙමඅහෝ සීතා පසු බසිනු මැනනුඹට උරුම වු රාම වැනි පෙමක් වෙත රාවණා හිමි මන්දෝදරියටමබව දැන....ඉතිහාසය නොකී මුත් ඇයයි ස්වාමිභක්තිකම පතිනිය මා හිතට එකගව...මන්දෝදරිය නුඹ නම් ඇදැහිය යුතුමය දරා සිටියාට මේ තරම් රාවණාගේ සිතුවිලි රිදුම් දුන් නමුත් හද ගැබනිමිත්ත - හංසිගේ පබැඳුමකි ...

නුඹ ලග රැදෙමි මගේ ආදරෙ නුඹ හින්දාහිත ගුලි කර ගනිමි නුඹ හටආදරේ හින්දා මුලු ලොව උරන වී හිටි දානුඹ එක්කාමම නුඹ නමින් කැපවීලාහිටි හින්දා දුක සැප දරන් එක පතකෑමට ආදාකිම නුඹ අමතකව ඉන්නේ නුඹේ ලන්දානැත මා කලේ වරදක්නුඹ හට කිසිදාසැම දේ දරා හිටියේ නුඹ එක්කාවරදක් කරලා නුඹ හිනැහී හිටි හින්දා සමාව කියන්නෙත් එක වදනක් හින්දා අඩලා පලක් නැතකදුලුත් මගේම නිසාකිසිවක් ...

ජිව්තය ලස්සනම ලස්සනයි කියලා මම හිතුවට ඒක ඒ තරමට ලස්සන නැති බව තේරුම් ගන්න මට මේ තරම් වෙලා යන්නේ ඇයි ද මන්දා ...මට කොහේදි හරි වැරදුනා.ආයේ ආයේ මම ඒ වැරද්දම කරනවා කියල හිත කියන කියන පාරක් ගානෙම මම හිතටත් තරවටු කරලා ඒ වැරද්දම කරා..මම හිතුවේ හැම වැරද්දක්ම මගෙයි කියලා.මොකක් ද කියලා කියන්න නොදන්න මහ ලොකු බැදීමක් මම මගෙයි ඔයාගෙයි අතර ...

සමුගැනීම ලේසි යමක් නොවන බවකියාදුන් නුඹම අද දරා ගැනීම ලේසි යමක් නොවන බව කියාදුන් නුඹම අද හිතක් පපුවක් නැති බවදැනුනද මෙමට නුඹ ගැන ඉවසා ඉන්නෙමි තවත් සත් වසකට වඩා කලක්නුඹට බැදි ප්‍රේමයේනාමයෙන් මම අදත්ලබාදුන් දේට වැඩියෙන් නුඹ මෙමට පේ වෙලා කැපකරපුදේ වැඩිය මම අතහැර යන්නට මෙමට මං කියාදෙනු එපා... ...

" වැඩකට යනවා ද දැන්? "රටේම ඕපාදූප ගෙයි ඉස්සරහට වෙලා හොයන මනුස්සයාගේ මනුස්සකමටත් ගරු කරන්න එපායි කියලා හිතුන එකේ ඔන්න ඔහේ උත්තරයක් දුන්නා..

යනෙන මාවත නිමක් නොපෙනෙනවිටක හදවත ඉරි තලාපෙනි නොපෙනෙන මුවේ මදහසජිවිතය ගැන පැවසුවා...

කල් බැලුවෙමි.....නමුත් වෙනසක් නොමැත...පෙර දා හා සැසැදුවෙමි...වෙනසක් දුටිමි....කාලය නුඹ.....පුදුමයකි...

⁣කෝ අදත් නැද්ද මිස් ඔයාගේනිසි බලධාරියා කියාකවුන්ටරයේ අක්කා මිස්වඇසු කස්ටමර් අන්කල් වෙතටයි,,එච්චර අනතුරක් වෙලාත් අසනිපෙන් ඉන්න කොටත් හිනාවෙන්ම හිටිය මිස් ,කොච්චර ටෙන්ෂන් වුනත් හිනා වෙලා වැඩේ කරලා දෙන මිස්ගේ මුනේ ඔය ලස්සන හිනාව හැමදාම තියේවා කියා කියු අන්කල් ඔයාට ස්තුතියි ...අඩන්න බැරිව හිනාවෙන වෙලාවට ලස්සන හිනාවක් එනව ඇති අන්කල් ...⁣ මුලු ඔලුවම හිරි වැටෙන්න කොන්දෙන් එන වේදනාව දරාගෙන කවුන්ටරයක වැඩකරද්දි ...

සමහර පින්තුර , සමහර වචන , සමහර හැසිරිම් , සමහර හැඟිම් , තියෙනවා හිත කොච්චර විස්වාස කරත් කොනිත්තනවා වගේ ඒවා