ජනප්‍රිය කථිකයෙක් ඩොලර් 20 ක බිල්පතක් මගින් සම්මන්ත්‍රණයක් පැවැත්වීම ආරම්භ කළේය. ඔහු කතා කිරීම ඇසීමට 200 දෙනෙකුගෙන් යුත් පිරිසක් රැස්ව සිටියහ.  ඔහු ඇහුවා,  "කවුද මේ ඩොලර් 20 බිලට කැමති?" අත් 200 ක් ඉහළට ගියේය.  "මම මුලින්ම මේ ඩොලර් 20 ඔබෙන් කෙනෙකුට දෙන්නම්, ඊට පෙර මං මෙහෙම කරානම්..." ඔහු බිල්පත ඉරා දැමුවේය.  ඉන්පසු ඔහු නැවත,  "තවමත් එය අවශ්‍ය කාටද?"  අත් 200 ...

සිතුවිලි සිත්තමට නැගෙන කවි පොතේ ඉංග්‍රීසී කතා වල පරිවර්තන කිහිපයක් දුටුවෙන් මම ටිකක් කාලෙකට කලින් පරිවර්තනය කල කතා කිහිපයක්ම තිබුණා කියලා මතක් වුණා.. ඒකෙන් දෙකක් තමයි මේ..... පාන් රාත්තල. බේකරියකට සෑම දිනකම බටර් රාත්තලක ප්‍රමාණයක් විකුණූ ගොවියෙක් සිටියේය. දිනක් බේකරියේ අයිතිකරු බටර් කිරා මැන බැලීමට අවශ්‍ය වූ අතර, එහි සැබෑ ලෙසටම රාත්තලක ප්‍රමාණයක් නොතිබිණි. මේ ගැන කෝපයට පත් බේකරි ...

මට වුවමනා වුනේ වනවාසී වෙන්න.. හැමදේම ශුන්‍යත්වය මෙනෙහි කරමින්, සමාජයෙන් වෙන්වී, වෙනස්ම ජීවියෙක් ලෙස ජීවිතයේ ඉතිරි කාලය ගෙවා දමන්න. සත්තු , ශාක, විතරක්ම මගේ අසල්වැසියෝ කරගන්න. සියල්ලම අවසන් වෙලා තිබ්බේ අපහසුම විදියට. සියල්ලටම මං නිවැරදි වුණේ එයාලා සතුටක් වෙන අවස්ථාවකදිම පමණයි... ඒ හැර අන් සියල්ලම මං චෝදිතයි..ඒ වගේම එයා නඩු තීන්දුව නඩු ඇසීමක් හෝ නොමැතිව පල කර අවසන්... මේකත් අවසන් ...

සුසුම් හෙලා කුමට, සපත කෙරුවාට ආදරය.. මෙය නුඹේ ක්‍රමයැයි අදහමින් මියෙන තුරු  හිඳින්නම් බලාපොරොත්තුවේ දෑස් දල්වගෙන.. නොහිඳියා නම් මේ තරම් දිගු දුරක්. පෙම් නොකල බවම පමණක්ම අදහන්න තිබුණා නොවෙද.. මේ තරම් පොඩි ගමනක අවුරුදු ගණනක නවාතැනක්ව නුඹ මා හුන් දින ගණන්.. වකවානු නොසිඳේවී මතකයෙන්.. තුති පුද කරන්නම්.. මේ තරම් සවියක් වූවාට මෙතරම් කාලයක් ළඟින් හිඳ, දුර ගියත් කෙටි තත්පර වලින්... ...

සොඳුර... ඔබ කවදටත් වඩා නිවැරදිය.. ඔව්... මම අසහනෙනි... ඔබට පෙම් කර අසහනෙනි. ඔබ ගැනම හිත හිතමින් අසහනෙනි. මේ තරම් කවි ලියන්නෙද අසහනෙනි... ඉතින්..... වස්තු, ඔබ නිවැරදිමය.. මම අසහනෙනි... ...

වසන්තය එතරම් දිගුව මා කුල්මත් කල තරමට ශ්‍රීෂ්මය කෙටි වෙතැ‍යි හිත විප්ලවයක.. අපේ ආදරයත් හරියටම සෘතු වගෙයි... වසන්තය, ග්‍රීෂ්මය, සරතය, සිසිලය.. මේ අවදි කුම වුවත් ආදරේ නොපැරදෙන එක තමයි පුදුමය... ග්‍රීෂ්ම, නුඹ මා ඈත් කල හදවත් ආදරෙන් පුරවන ලදුව, සරතයේදී ඉතා කෙටි තත්පර වලින්, නුඹ මා ළං කරවයි. වසන්තයේදි නුඹ මා තදින් සිප වැලඳගෙන ආයේ නො‍යමි දුරකට සපත කරවයි.. ආයේ ...

නිශාචර කිරිල්ලියෙක්ට පුලුවන්ද තමන්ගේ ඇඳට ආදරය කරන කොල්ලෙක්ට ආදරයෙන් උමතු වෙන්න... එහෙම කිව්වම ඒ ප්‍රශ්නයේ රහස් කතා කිහිපයක්ම තියෙනවා..ඒ කියන්නේ පටලැවිලි කිහිපයක්... මං කැමති පටලැවිල්ලකින් පටන් අරන් පටලැවිල්ලකින් ඉවර කරන්න.. හරියට ජීවිතේ වගේ... මේ කතාවත් එහෙම එකක්.. හුඟක් පටලැවිලි ඇති.. ලිහා ගන්න එක බාර මගේ කතාව හොරෙන් කියවන ඔබටමයි... මං නිශාචර වුණේ ඇත්තටම ප්‍රථම ප්‍රේමයේ විරහවෙන් පස්සේ.. ...

නුඹේ ඔය නිහඬ බව පරදවයි හුස්ම වුව.. බර වෙච්ච හුදෙකලා කඳුලු කැට රිදව රිදවා සුරවයි ප්‍රේමය... කන්දකින් වුව ඇද හැලෙන්නේ ප්‍රේමය, දිය ඇල්ලක්ව... එය වැටී රිදව ගන්නට හදවතේ මධ්‍ය අංශුවත් ඇත... නුඹ අහසක්ව නැඟ දේදුන්නක්ව බැස යනු ඇත... මියෙන රිදවීම් රිද්ද රිද්දාම... සැනසුමක් වුව හදවතේ මැද මියෙන එකයි පහස... රිදවගෙන චුම්බනයක රත් වෙන එක මැරි මැරී හුස්ම යැදීමක්මය.. මේ සියලු ...

Before the next summer Should be written our romantic story  in the epigraph.. Instant shocks, cruel storms should be omitted, to avouch the ancestral history It should be socialized as a scripture This is a wonderful spring. Your craziness and our frantic french kisses, as well as, Our intimate cuddles With dates and times to be documented. Before next spring, So that fantastic history

මීළඟ ග්‍රීෂ්මය එලැඹෙන්නට මත්තෙන් ලේඛන ගත කල යුතුය ප්‍රේමය.... හදිසි කම්පන වුව, චණ්ඩ මාරුත වුව අතැර. දිර්ඝ පෞඩ ඉතිහාසයකට වග වීමට, ශීලා ලිපියක් ලෙසින් සමාජ ගත කල යුතුය.. මේ අරුම අරුමෝසම් වසන්තය.. නුඹේ ඉපිලීම්, මෙන්ම, අපේ ප්‍රංශ හාදු වැසි... දින වකවානු සහිතව, මල් පිපෙන චුම්භන සමඟින් ලියැවිය යුතුය.. මීළඟ වසන්තයේදී නැවත ඒ ලිපි දිගැර කියවීමට නුඹටම... ...

කඳු සිටගෙන සිටියද  බිම බලාගෙන  තැනිතලාවට පෙම් කරන්නෙකි... සයුර රැලි ගසා  නැවත ගියෙද වෙරලෙහි නවාතැනකට කැමැත්තෙනි... ඉදින්, ඔබ ගියෙද  ඈත හිඳ බලා හිඳින මගේ ළඟ පෙම්බර හිතකි..... ...

පහුවුන මුළු ගිම්හාන කාලයම අතීතයටම එක්කහු කරලා ඔහේ පාවෙන සරුංගලයක නැගලා වසන්තෙට යන්න ඕනකමක් තිබ්බට මට ගැහැණුකම කිව්වේ ඇඳට වෙලා රෙද්දක් පෙරෝගෙන වහන් වෙලා ඉන්න කියලා. ඒ පොරෝනේ ඇතුලේ ඇති තරම් උණුහුම තිබ්බා. ඊටත් ආරක්ෂාව වැඩියි. ඉතින් බය වෙන්න දෙයක් තියනවා කියලයි....!!! සීතල හුඟක් නම් කෝපි කෝප්පයක් විතරක්ම සීතල නස්නයට තිබ්බම හොඳටෝම ඇති කියන සිතුවිල්ලත් එක්ක මං තරඟ කලා..නැත්තම්, හුඟක් ...

නුඹ නොදනවත් මොහොමඩ් ෆාතිමා හොරෙන් බැලුවා.. මුසල්මානුවන් නොවන වුන් වුව ඈට පෙම් හසුන් යැව්වා.. ඒවා නෙත් වලින් ඈත් වින්දා... කට්ට කරුවල ලෝගුවක් හැද ඈව නුඹ තනියමත් නොයවා අන්තවාදික දහම නාමෙන් ගෑණු බොරුවට රහසේ තිබ්බ. ඒත් නුඹ රට බඩුත් සෙව්වා.. රෑට නුඹ ඇගෙ සියල් රිදවා බිමට යන්නට පහර දුන්නා සුපිරි මෙට්ටයේ පහස විඳ විඳ නුඹ තනිව ඒ ඇඳේ උන්නා ඈ බිමට ...

උපන් සැනෙකින් ඉරණමම ඇතිය ලියැවී. නොවන් කිසිවත් බාර කැපු ඉනි ගඟට වැටෙතී. මුදුන් මුලෙකත් විපත කුණාටු සැඩ රකුස් මවති. පවන් නොපහත් වීම මහ ගහක් උදුරාලන මඟකි. කන්දකින් මියදි උල්පතක් කඩාගෙන දිය රැලක් උපදී. පන්සලක් ළඟදි වුව රාග ගිනි සිලුත් නොසැඟ ඉපදී. කඳුලකින් ඉපදී සිනහවක් නම් රැවටුමක් පමණී. පින්සලක් අතැති සිත්තරෙක් විය නුඹ මැව් රටා වැරදී. උදෑසන දිනිඳු උව කාෂ්ටක බවක් ...

කාලෙකින් කිසිම දෙයක් නොලිව්ව නිසා මං අලුත් කතා ටිකක් පල කරන්න හිතුවා.. මේක කලින් ලියපු එකක්.. වැඩිය එඩිට් පාරවල් දැම්මෙත් නැහැ.. එහෙනම් කියවන්නකෝ යාලුවනේ.... රටබීම හා තවත් කතා යනු තවත් එක් ප්‍රබන්දයක් නෙවෙයි ඇත්තටම.. මගේ පුංචි කාලේ ගැන ලියන කතාවක්. මෝඩ වැඩ, සීරියස් වැඩ, හොඳ වැඩ, නරක වැඩ, අබිරහස් වැඩ ගැන ලියන කතා එකතුවක්. රට බීම කතාව මං චූටිම කාලේ ...

කොඳුරනා ඇස් නවන බැල්මකි. කියවනා සිත් කවන රිදුමකි. නොහඬනා නෙත් තෙමන බිරුමකි. නොපවසා නුඹ දුරැර ගමනකි. කුරුල් නද ගී විසිර යන්නට. පීදෙනම මල් පිපෙන්නට දෙන. සිහිල් ගිම් නැති සෞම්‍යය වන. වසන්තය දැන් පිපිගෙන ඇත. සීතලම රැය පහන් කල මැන. දාහයම නුඹ සුන් කරනු මැන. ප්‍රේමයෙන් සිත මත් කරනු මැන. භාවනාවම නුඹම වෙනු මැන. ...

සිනහවක් දීගෙන ලෝකයට පාඩුවේ ඉන්න බව පෙන්වාම සුගන්ධය විදා  මත් කරන එකයි  වරද පාඩුවේ මල් මැදින් පියඹන බඹරුන්ව උන් උනුන් පියඹන්නෙ සනුහරේ එක්ක. මල් ඉඳන් උන්ගේ පාරෙම ඉඟි කරන එක හොඳද. හැමදාම බැන්නේ මල් වලට බව ඇත්ත. ඉතින් මල් මැදින් පාඩුවේ යන බඹරුත් වැරදිද. මල් වුණත් පිපෙන්නෙම රොන් දෙන්න බඹරුන්ට. බඹරු වුව සැලෙන්නේ රොන් නිසා මලක. මේ දම ලොව අමුත්තක් ...

කවියකඳු කියවලා නොසොයන්නා එහි මූල මූලකේෂෙක වුණත් තියෙන්නේ සවිවුණම හීන. හීන එකිනෙක බොඳවෙච්ච අතීතය ගිය යෑම මතකයට වැටුන කල මැවෙන්නේ කවි කෝව. මිනිහෙක්ගේ හිත තලපු ආදරය මවන දුක් ගීය හලන්නේ හදවතින් දැනුන කල රහ බීර. කවියකු මවනකොට කවි වලින් විරහ බීම. ඉවසන්න හැකිය ප්‍රේමයේ තිත, නැතිවම බීර . ...

යන්න ඕන වෙන්නේ ආදරය නැති නිසා නෙවේ... හුඟක් ආදරය නිසා.. ඒත් ඈතට වෙලා ඉන්න බැරුව එන්නේත් ආයේ ඒ හුඟ ආදරේ නිසා.... ඒකට කියන්නේ "සංසාරගත වූ ප්‍රේමණිය පව" කියලා... ...

කෙතරම් කවි ලියුවත්, නොලියවෙන කවිය ඔබය.. ඒනමුත් ඔබ, ලියැවුන හැම කවියකම හුස්ම ගන්න හැටිත් පුදුමය..