ඉරාජ් අලුතින් මියුසික් වීඩියෝ එකක් කරල... ඒකේ පාදක චරිතය වෙලා තියෙන්නේ විශිෂ්ඨ සංගීතවේදියෙක් වෙච්ච වික්ටර් කියන චරිතය කියලයි හුඟක් අයගෙ අදහස.. බැලු බැල්මටනම් ඒ වගේ තමයි...ඒත් මට හිතුනා ඒ පාදක වෙලා තියෙන්නේ චරිතය නෙමෙයි අදාල සිද්ධියයි කියල...වයසක මනුස්සයෙක් තරුණ ගෑනු දරුවෙක් කසාද බැඳපු පලවෙනි අවස්ථාව මේකවත් ඒ ගැන කවි කතා ගීත ලියවුණු පලවෙනි අවස්ථාව මේකවත් නෙමෙයි....ඒ වගේම ඔය කියන සිද්ධිය ...

කන් බිහිරි වෙන සද්දයක්...අෑතින් අැහුනත් පපුවත් එක්ක ගැස්සෙන්නෙ..කන්ඩලම පැත්තට වෙන්න අලි වෙඩිල්ලක්...හ්ම්... මං හුස්මක් ගත්තා... වෙලාව යන්තන් රෑ 10 පැන්න විතරයි...කෑම හොයනව අැති.... ."තුන්පත් රෑනක් මේ ටිකේම අහල පහල ඉන්නවා...තනි එකෙක් ඉන්නව උෟ තමයි දරුණු...ටෝච් එක ගහපු ගමන් උෟ එලවගෙන එන්නෙ...යක්සය වගේ මහත්තයා..." කැලේ අයියා කියන්නෙ තමන් එකතු කරගත්තු අත්දැකීම් එක්ක... කොයි තරම් කෙට්ටු ශරීරයක් තිබුනත් කාෂ්ඨක අව්වෙ ඔට්ටු වෙන ...

වයස 23ක් වගේ වෙනකනුත් මම ජීවිතයේ කරේ අාස හිතෙන හිතෙන දේ ඉගෙන ගන්න එක විතරයි...ඒවා හරහා ජොබ් එකක් කරනව වෙනුවට අාසාවට ඉගෙන ගන්න එක මගේ විනෝදාංශයක් වගේ වුනා... ග්‍රැෆික් ඩිසයින්, සයිකොලොජි, ඔටෝ මොබයිල් මේ කිසි දෙයක් හරහා ජොබකට යන්න වුවමණාවක් නොතිබුන තරම්...ඔය කාලෙ ගෙවිල යද්දි මට හිතුනා මොකක් හරි ජොබ් එකක් කරන්න වෙනව කියල...අඩුම ඉගෙනීමට අවශ්‍ය ගානවත් හොයාගන්න...ඉතින් ලගම තිබුන ...

කාලෙකට කලින් මගේ ප්‍රියම්භිකාව එක්ක වෙච්ච පොඩි කතා බහක් මතක් වුනා හදිස්සියෙම...කතන්දරේ මට කියපු විදිහට මෙහෙමයි...එයාගෙ යාලුවෙක් හෝ දෙන්නෙක් ඉන්නවලු දිය යටින් ගින්දර ගෙනියන...ඒ කිව්වෙ යාලුවෝ සේරම එකම දෙයක් කරන්න උත්සාහ කරද්දි තමනුත් උදව් කරනව කියල පෙන්නල බාල්දි පෙරලන...ඉතින් තරමක් කේන්තියක් මිශ්‍ර කලකිරීමකින් තමයි මට මේ සිද්ධි කිව්වෙ...මිනිස්සු එහෙම කරනවනේ...ඒක එච්චර ලොකු දෙයක් නොවුනත් ලගින් කෙනෙක් කරන එක ටිකක් දරාගන්න ...

අපි හැම තිස්සෙම කරන්නෙ බාල පරම්පරාවට බනින එකනේ...උඹලට වඩා ආතල් අපි ගත්තා...උඹලට වඩා ඒ අතින් අපි වාසනාවන්තයි කියන එකනේ...ඒත් සමහර තැන් තියෙනව අපි උන් තරම වාසනාවන්ත නොවුණ...උන් තරම් නිදහස් නොවුණ....පොඩි කාලේ...ඒ කිව්වේ 18, 20 කාලේ..කෙල්ලෙක් එහෙම ලාවට යාලු කරගෙන කප්පරක් පෙම් වදන් ලියාගෙන, නිදි නැතුව අනාගතේ ගැන ප්ලෑන් ගහන කාලේ...අපි බඳින්නෙ මොන වයසෙන්ද...?අපි ලමයි කීයක් හදන්වද..?ගෙදරින් බර බරේ දැම්මොත් පැනල ...

වවන්නත් උණක් තියෙන්න ඕනේ...කාලෙකට පස්සෙ පැල දිගට හරහට පැල කරන් යද්දි මතක් වුණා කාලෙකට ඉස්සර උණ සැරටම තිබ්බ කාලේ ගැන...ඒ ලෙවල් ඉවර වෙලා හැම එකාම ටයි දාපු ජොබ් හොයද්දි මමත් තව එකෙකුත් හිටිය ඒකට විරුද්ධ පැත්තෙ...ඒ කාලේ මට මතක තිබුණා අපිට බයොලොජි කරපු ආචාර්‍යය නිශ්ශංකද සිල්වා (දැන් මහාචාර්‍යය ) සර් කියපු කතාවක්...එක කොල්ලෙක් හිටියලු බයෝ කරපු..ඒ ලෙවල් වලට උගන්නපු මත්ස්‍ය ...

අංග සම්පූර්ණ සබඳතා තියෙනවද..?මේක හුඟක් වෙලාවට තරුන වයසේ ආදරේ කරන අයට තියෙන ප්‍රශ්නයක්.. එයා මට හරියට ගැලපෙන්නෑ..එහෙම නැත්තන් එයා කොත්තු කන්න කැමති නෑ මං කැමතියි...එයා මං කොච්චර කිව්වත් දිගට අදින්න කැමති නෑ...එයා අර කොල්ල කෙල්ල එක්ක කඩේකට වෙලා කෝපී බීලා, මං ඒකට කැමති නෑ..මේ වගේ ප්‍රශ්න කොච්චර නම් අපිටත් එදිනෙදා ජීවිතයෙදි එනවද.. එයා මගේ, එයා ඉන්න ඕනේ මං එක්ක විතරයි... ...

වෘත්තීමය ගෞරවය අද කාලේ හුඟක් කතා බහට ලක්වෙන ටොපික් එකක් වෙලා.. දොස්තරලා, නීතීඥයෝ විතරක් නෙමෙයි හැම ක්ෂේත්‍රයක්ම වගේ මේ කතාව තියෙනව..තමන්ගේ වෘතීයට හරියන විදිහට ඉන්නෙ කොහොමද..? ඒක තමයි ප්‍රශ්නය මේ වෙන කොට තියෙන..ඒත් ඇත්තම ප්‍රශ්නය ඒකද...? මම හිතන්නේ නැහැ...වෘත්තීයට හරියන විදිහට වෘත්තීය කරන කාලය තුල ඉන්නේ කොහොමද කියන එකයි ඇත්තම ප්‍රශනය විය යුත්තේ...වෘත්තීයෙන් පිට සිවිල් සමාජයේදී ප්‍රශ්නය විය යුත්තේ පුරවැසියෙක් ...

ගිය මාසේ මුල..මං අලුත් රස්සාවට ගිය අලුතම...පෑවිල්ල කාලේ..සීගිරි ගල පුපුරු ගහන තාලේ කිලෝමීටර් පහක් මෙහාට අැහෙනව කියල මට හිතුනා...සේරම තණකොල වේලිලා ගිහින්...හරියට කාන්තාරයක් වගේ..පොඩි ගස් සේරම හරියට බයවෙලා බිමට නැමුනා වගේ...ජීවිතේ හොදම කාලෙදි වයසට ගිය මිනිස්සු වගේ උන් මං දිහා බලන් හිටියෙ...දරුවෙක් මැරෙන්න යද්දි වගේ දුකක් අාවා දැක්කම..."දැන් මං අාවනේ..සේරම හරියයි.."මං හිතෙන් කිව්වෙ උන්ට අැහෙයි කියල හිතාගෙන...දවසක් දෙකක් ගිහින් හවස් ...

ඒ මං ඔ්ලෙවල් කරන කාලේ..දැන් අවුරුදු 13කට විතර කලින්නේ...මට මතකයි විභාගෙට යද්දි ගෙදරින් එලිට බැහැල වමට හැරුනොත් අනිවාර්යෙන් මුන ගැහෙන මිනිහෙක් හිටියා..උදේම කසිප්පු ටිකකින් සප්පායම් වෙලා නැංගුරමත් දාගෙන පාර මැදට වෙන්න ඉන්නවා...ඒ දවස්වල අපෙ අම්ම නිතරම කියන කතාව තමයි ඒ පැත්තෙන් යන්නෙපා ඔය මනුස්සය මූණට මුලින්ම හම්බවෙලා කියල...මං හා කියල එලියට බැහැල යන්නෙම ඒ පැත්තෙන්...හැමදාම මිනිහට හිනාවක් එහෙම දාලා මිනිහා ...

අපි හැමෝම ලග පොඩි පොඩි වගේම ලොකු ලොකු වැරදි පුරුදු, අාකල්ප එහෙම තියෙනවා..මටත් තිබුනා දෙකක් තුනක්....ලොකුම එක තමයි ලොකු ඊගෝ එකක් තිබුනා..ලොකු කමක් කියල කියමු..මොකකින් හරි මාව රිජෙක්ට් වුනානම් අායේ ඒක පලාතක් නොබලන නැත්තන් ඊට වඩා දශමෙකින් හරි උඩට යන්න දගලන ගතියක් තිබුනා..සමහර වෙලාවකට මේකේ හොදකුත් තිබුනා..මගේ රස්සාවේ මේතරම් හරි දුරක් අාවනම් අාවේ ඒ ඊගෝ එකට තැන්කියු වෙන්න...ඒත් හිතන්න මම ...

මිනිස් හැගීම් කියන්නෙ ඉතාම විශාල පරාසයක පැතිරුන කතාවක්..එක හැගීමක් ගත්තම ඒක අවස්ථානුකූලව, හැගීම් මූලය අනුව, හැගීමට යටත්වන්නා අනුව, සංස්කෘතිකව, වගේම සමහර වෙලාවට ජීවවිද්‍යාත්මකවත් කියන විවිධ කෝණ වලින් දකින්න පුලුවන්..උදාහරණයකට ගමු කෝපය..නැත්තන් කේන්තිය...මේක අවස්ථානුකූලව වෙනස් නෙවෙනවද..වෙනවා...කාර්යය බහුල අවස්ථවක සහ නිදහස් වෙලාවක කෝපය දෙවිදිහක්..සීමාවන් වෙනස්...ඒ වගේම හැගීම් මූලය අනුව වෙනස් නැද්ද...අදාල හැගීමට මුල්වන කාරණය අනුව..වෙනස් වෙනව...සංස්කෘතියට අනුවත් එහෙමයි.ජීවවිද්‍යාත්මක කරුනු අනුවත් වෙනස්

මටත් ඉන්නව බොහොම ලගින් අාස්සරේ කරන ගෑල්ලමයෙක්...මගේ වෙන්න ප්‍රියම්භිකාව කියමුකො...ඉතින් දවසක් අපි නිදහස ගැන කතා කරද්දි කියපු දෙයක් තමයි ලව් එෆෙයාර් එකක් අැතුලේ තියෙන නිදහස...එකෙක් අනෙකාට ලබා දෙන නිදහස...එතනදි ගෙනාපු තර්කය තමන්ගෙ එක්ස් ප්‍රේමවන්තයා තමන්ට ලබාදීපු නිදහස මගෙන් නොලැබෙනවා ඒ වගේ නිදහසක් තමයි කෙනෙක් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ කියන එක...හුගක් සංවේදී ඉන්සිඩන්ට් එකක මේ ප්‍රශ්නය විසදන්න මට ක්‍රම දෙකක් තිබුනා...එක ඒක නිදහස ...

වටිනාකම කියන්නෙ මොකක්ද..මේක සරලව ගත්තම එන්නෙ අගයක් වගේ හැගීමක්...මේ අගය වටිනාකම ඩිපෙන්ඩ් වෙන්නෙ මොනව මතද..සරලවම අපේ උත්තරේ වෙන්නෙ අදාල භාණ්ඩයේ ගුණාත්මක බව මත කියන එක නේද...නෑ ඒක එහෙම නෙමෙයි..අැත්තෙන්ම බොහෝවිට ඒක එහෙම නෙමෙයි...ගුණාත්මක භාවය මත වටිනාකම තීරණය වෙන්නෙ බොහෝවිට අපි අදාල භාණ්ඩය ගැන එක්ස්පර්ට් කෙනෙක්නම් විතරයි...එහෙනම් මොනව මතද මේක ඩිපෙන්ඩ් වෙන්නෙ..කාරණා කිහිපයක් මූලිකවම ගන්න පුලුවන්...භාණ්ඩයේ නිමාව මුලටම බලපානවා.ඊළගට අදාල භාණ්ඩය ...

ඒ ඒලෙවල් කාලේ..බයෝ ක්ලාස් එකට අලුතින් ආපු කොල්ලො ටිකක් හිටියා...දැන් ඉතිං ආපු උන්ව පිළිගන්නත් එපැයි...හැබැයි වෙලාවට වගේ අපේ උන්ට අර උගත් යැයි සම්මත ෆට්ට විස්ස විජජාල උප සඟිස්කුරුතිය ඇඟට ඇවිත් තිබ්බෙ නෑ..ඉතිං උන්ගෙනුයි අපෙනුයි දෙගොල්ලොන්ගෙන්ම දාලා පොඩි පාටියක් දැම්ම..දාල අපි අවුරුදු දෙකකට ආසන්න කාලයක් එක පංතියෙ හිටියා..එකටම පිස්සුත් කෙලියා...උන්ව ඩෙස් උඩ නග්ගල කුණුහරුප නොකියෙව්ව කියල උන්ට අපිවත් අපිට උන්වවත් දෙගොල්ලොන්ටම ...

ඉන්සිඩන්ට් එකක් මොඩිෆයි කරගන්න දන්නවද..?.ඈ...? ඒ මොන හරුපයක්ද..සිද්ධියක් කොහොමද මොඩ්ෆයි කරන්නෙ...වෙන්න තියෙන එකක් නම් ටිකක් හරි කමක් නෑ කියමු, වෙමින් පවතින එකක් ඊටත් අමාරුයි, වෙච්ච දෙයක්...කොහෙත්ම බෑනේ.......කවුද කියන්නේ..බැරි නැහැ..පුලුවන්...මීට මාසෙකට විතර උඩදි දවසක් ඒක..රෑ එකොලහටත් කිට්ටු වෙන්න තියල අන්තිම පැමිණීම ආවේ...රුසියන් අම්මෙකුයි දුවෙකුයි..දුවෙක් කිව්වට පොඩි බබෙක් නෙමෙයි අවුරුදු 25ක විතර තරුණියක්...හරි සේරම හරි ගස්සල කාමරේට දැම්ම..දාලා ටික වෙලාවක් ගියා...මෙන්න දෙන්න ...

අපි හැමෝටම පුරුදු තියෙනව, ඒ වගේම කරන්න වෙන එදිනෙදා වැඩ තියෙනව..මේ හැම ක්‍රියාවකම එක අනිවාර්‍යය කොටසක් එහෙමත් නැත්තන් වචනයක් තියෙනව.. ඒ තමයි සීමාව..හැම ක්‍රියාවකටම වගේ පොදු වෙච්ච මේ වචනේ මත හුඟක් දේවල් ඩිපෙන්ඩ් වෙනව..සමහරවිට සම්පූර්ණ ක්‍රියාවම එහෙම නැත්තන් අදාල ක්‍රියාවට හෝ තමන්ට සම්බන්ධ පුද්ගල ප්‍රතිරූප පවා....බීමත් කම ගමු..ඒකෙත් යම් සීමාවක් තියෙනව...සීමාව පැන්නම පවුල් ප්‍රශ්න, සමාජයීය ප්‍රශන, අනතුරු හෝ අපරාධ වෙන්න ...