කාලයකට පසු හමුවූ මිතුරෙකු සමඟ මම, තවත් මිතුරන් කිහිප දෙනෙකු මුණ ගැසීමේ අරමුණින් දෙහිවල කරා ගමන් කරමින් සිටියෙමි. ඔහු රථය පදවමින් සිටි අතර මා සිටියේ වම් පස අසුනේය. ඔහු, මාත් සමඟ කතාබහ කරනවාට වඩා පාරේ අනෙක් වාහන වලින් ගමන් කරනා වෙනත් පුද්ගලයන් සමඟ කථා කරමින් යන බව මම සෑහෙන වෙලාවක සිට නිහඬව නිරීක්ෂණය කලෙමි. “පොඩ්ඩක් ඉන්න..හදිසි වෙන්න එපා…” විටෙක ...

තරඟය පවතින්නේ ශ්‍රීලංකාව සහ දකුණු අප්‍රිකාව අතරයි. ජයග්‍රහණය සඳහා ශ්‍රීලංකා පිලට ලකුණු හයක් අවශ්‍යයි, ඉතුරු වෙලා තියන්නේ පන්දු තුනයි. පන්දුවට පහර දීමට පිටියට එන්නේ නවක තරුණ ක්‍රීඩකයෙක්. නම, සචිත්‍ර සේනානායක ඔහු මුහුණ දෙන පළමු පන්දුව, ශ්‍රීලංකා පිලේ අවසන් පන්දු තුනෙන් පළමුවැන්න. සචිත්‍ර අල්ලනවා ෆෝර්වර්ඩ් එකක්. මෙච්චර තියුණු අවස්ථාවකදි ඔහු අල්ලනවා ෆෝර්වර්ඩ් එකක්.. මා ඇතුළු නරඹන්නන්ගේ ප්‍රතිචාරය අමුතුවෙන් කිව යුතු නෑ ...

ජීවිතයේ අවසානය, අවසානයම කියල පිළිගන්න අපේ හිතේ තියෙන නොකැමැත්ත කොයිතරම් බලවත්ද කියන එකට මරණින් පස්සේ මොන විදියකින් හරි තියෙන පැවැත්මක් ගැන අවුරුදු දහස් දසදහස් ගණනක් තිස්සේ අපි තුළ තිබ්බ විශ්වාසයට වඩා තවත් සාක්කියක් ඕනද? මිනිස් බුද්ධියෙන්, තර්කයෙන්, විද්‍යාවෙන් එල්ල කෙරෙන මරුපහරවල් ඉදිරියේ වැටි වැටී හරි ආගමික විශ්වාස තවමත් නොසැලී, නොවැටී තියෙන්නේ අපේ සිතේ ඉතිරි වෙලා තියෙන මේ බලාපොරොත්තුව නිසා ...

ලෝකයේ කොහේ හෝ ඉස්ලාමීය අන්තවාදීන් විසින් සිදුකරනා ම්ලේච්ඡ මිනිස් ඝාතන, පහර දීම් දෙස ආශාවෙන් බලා සිටින කොටසක් සිටියි. ඒ මුස්ලිම් ජනතා මත ජාතිවාදය පතුරවන, මුලු ලෝකයේම වෙසෙන බිලියන 1.6ක් වූ සියලු මුසල්මානුවන්ව එකම පාටපැන්සලින් පාට කොට අන්තවාදී ලේබලය ඇලවීමට බලන් සිටිනා කොටසයි. මෙම මස් වැද්දන්ට නොතේරෙන කරුණ හෝ නොතේරෙනවා යයි බොරුවට පෙන්නන කරුණ නම් ලෝකයේම සිටිනා බිලියන ගණනක ජන කොට්ඨාශයක් ...

කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක්ට බූට් එකක් තිබ්බොත් හෙවත් ආදර සබඳතාවයකට නැවතීමේ තිත තිබ්බොත් ගොඩක් අය ඒක සලකන්නෙ මහා සහගහන අපරාධයක් විදියට. කොල්ලෙක් කෙල්ලෙක්ට බූට් එකක් තිබ්බත් එහෙමයි. කට්ට කාලා කාලා අමාරුවෙන් යාලු කරගෙන, ගෙදර ඈයන්ගෙන් ගේම ඉල්ල ඉල්ල අමාරුවෙන් කරගෙන ගිහින්, අතේ තියෙන තුට්ටු දෙක හිඳෙනකන්ම වියදන් කරල, හීන දාහක් තියන් කරපු ප්‍රේමවන්තයා/ප්‍රේමවන්තිය එකපාරම බූට් එක තිබ්බොත් එහෙම දේකට කොහොමද මූණ දෙන්නෙ? ...

අද හවස වෙච්ච සිද්ධියක් නිසා හිත පොඩ්ඩක් අප්සෙට් වුනා. රමණ තාවකාලිකව ෆෝන් පාවිච්චිය අතෑරලා තියෙන නිසා රමණිගෙ නොම්බරේ ලඟම හතර පස්දෙනෙකුට දීල තිබුණ. දවල් එකාමාර දෙක වෙනකොට ඇලර්ට් කීපයක් ආව ඒකට. සුවර් එකටම කට්ටිය සෙට්වෙලා කියල දැනගත්ත නිසා කෝල් එකක් ගත්ත බලන්ඩ. වැඩේ හරි! එතනට යනකොට කට්ටිය අඩියක් ගහනව. අඩියක් කිව්වට කසිප්පු. බොන්ඩ එච්චර ලල් නැතිවුනාට කසිප්පු ටිකක් නිසා සොට් ...

මීට අවුරුදු දෙක තුනකට කලින් මම මුහුණු පොතට, බ්ලොග් කියවන්න, ලියන්න සෑහෙන්න ඇබ්බැහි වෙලා හිටියා. මේක එසේ මෙසේ ඇබ්බැහියක් නෙමෙයි, ටිකක් සීරියස් ඇබ්බැහියක්..! උදේ ඉදන් හවස් වෙනකම්ම කළේ, පුද්ගලික වැඩ පාඩු කරගෙන තව කවුරුන් හෝ එක්ක, මම නිවැරිදියි කියලා හිතාගෙන හිටපු මතය තහවුරු කරන්න වාද කරපු එක. මට ඒ කාලේ හිතුනේ මම මේ ඉෂ්ඨ කරන්නේ මට පැවරිලා තියෙන “සමාජ වගකීමක්” ...

හෙට එච්චර කළුවර නෑ..! ගසට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය නොවූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය වූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, ඩිම්බයට විඥානයක් ඇතිද, ශුක්‍රානුවට ඇතිද? යුක්තානුවට ඇතිද? සති තුනක කලලයකට ඇතිද ආදී වශයෙන් ප්‍රශ්න කරමින් විඥානයේ අගමුල සොයන නංගිලා මල්ලිලා අයියලා අක්කලා නැන්දිලා මාමිලා සහ බාප්පිලා පුංචිලා වෙනුවෙන් මේ සටහන තබමි. පලමුකොටම කිවයුත්තෙ මෙතැන “විඥානය” ලෙස මම අදහස් කරන්නෙ යනුවෙන් ...

ගසට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය නොවූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය වූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, ඩිම්බයට විඥානයක් ඇතිද, ශුක්‍රානුවට ඇතිද? යුක්තානුවට ඇතිද? සති තුනක කලලයකට ඇතිද ආදී වශයෙන් ප්‍රශ්න කරමින් විඥානයේ අගමුල සොයන නංගිලා මල්ලිලා අයියලා අක්කලා නැන්දිලා මාමිලා සහ බාප්පිලා පුංචිලා වෙනුවෙන් මේ සටහන තබමි. පලමුකොටම කිවයුත්තෙ මෙතැන “විඥානය” ලෙස මම අදහස් කරන්නෙ යනුවෙන් ඉංග්‍රීසි භාශාවෙන් “consciousness” යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නට ...

ගසට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය නොවූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, සංසේචනය වූ කිකිලි බිත්තරයට විඥානයක් ඇතිද, ඩිම්බයට විඥානයක් ඇතිද, ශුක්‍රානුවට ඇතිද? යුක්තානුවට ඇතිද? සති තුනක කලලයකට ඇතිද ආදී වශයෙන් ප්‍රශ්න කරමින් විඥානයේ අගමුල සොයන නංගිලා මල්ලිලා අයියලා අක්කලා නැන්දිලා මාමිලා සහ බාප්පිලා පුංචිලා වෙනුවෙන් මේ සටහන තබමි. පලමුකොටම කිවයුත්තෙ මෙතැන “විඥානය” ලෙස මම අදහස් කරන්නෙ යනුවෙන් ඉංග්‍රීසි භාශාවෙන් “consciousness” යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නට ...

ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාසන, පොරොන්දු, සංඛ්‍යා ලේඛන, චෝදනා පත්‍ර, මයිල් කෙලිං වෙන වාද විවාද, අනාගත සැලසුම්, තත්පරෙං දික්වෙන බලාපොරොත්තු ලිස්ට්, අරව මේව මැද අපි හෙන ගමනක් යනවා..! ඔහොම යද්දි එකපාරටම, මෙන්න මේ ගමනෙ හිටපු පොරක් ආපහු හැරිල අහනවා ‘යකෝ අපි මිනිස්සුද..?’ රමණට හිනා… මේ මොන පිස්සු *කන්නෙක්ද? අපි මිනිස්සු නැතුව වෙන මොක්කුද? අනික එකපාරටම මූට ඕක අහන්න හිතුනෙ ඇයි අවස්තාවට කිසිම සම්බන්දයක් නැතිවම? ...

මගේ පියා කුඩාකාලයේ කළ වැරදි වලට දඬුවම් ලෙස ඔහුගේ පියා ඔහුව ගසක බැඳ දිමි ගොටු දැමූ අයුරු ගැන කථා මා කුඩා කාලයේ සිටම අසා තිබුණි. ඔහු එය මා හා පැවසුවේ ආඩම්බරයෙනි. රාජසභාවේ කිවිසුමක් යෑම වැනි වැරදි වලට පවා සිර රටවැසියන්ව උල තැබූ, රාජ උදහසට ලක් වූවන්ව ප්‍රසිද්ධියේ හිස ගසා, ඇතුන් ලවා පාගවා මැරූ රාජාණ්ඩු ක්‍රමය වර්ණනා කරන්නෙකු වූ මගේ සීයා ...

රමණගෙ යාලුවෙක්, ඊයෙ පෙරේද දවසක තවත් අලුත් යාලුවෙක් සැට් කරං ආව කේජී පාරක් ගාන්ඩ. ඒ වෙනකොට අපි හතර පස්දෙනෙක් පුරුදු පොට් එකේ හිටිය. අලුත් කොල්ලෙක් සැට් වෙනකොට පොඩ්ඩක් අවුට් ලුක් එක ස්කෑන් කරල කෝම පොරක්ද කියල අනුමානයක් හදාගන්න එක අපි කාටත් ලාවට අරි තියෙන පුරුද්දක්නෙ. ඉතිං ඔව්ව මෙව්ව අස්සෙ ඌටත් ලාවට ඉනාපාරක් හෙම දාල ගැටේ ගහන්ඩ පටන් ගත්ත. දැන් එක ...

“උපත” යනු සංසර්ගයද, සංසේචනයද, “මොකද පරක්කු” යැයි මව් කල්පනාකල අවස්තාවද, කලලයේ ස්නායු පද්ධතිය වැඩ කරන්නට පටන් ගැනීමද, කලලයේ හෘද ස්පන්දනය පටන් ගැනීමද, පලමු ස්කෑන් එකෙන් ගර්භය නැරඹූ අවස්තාවද, මව් කුසින් ඔලුව එලියට ආ අවස්ථාවද, මව් කුසින් කකුල එලියට ආ අවස්ථාවද, දරුවා පලමු හුස්ම ගත් අවස්තාවද, දරුවා අඬන්නට පටන්ගත් අවස්තාවද, නො එසේ නම ප්‍රසූතියේ වැඩ කටයුතු අවසන් කොට අත පිසදමාගත් ...

ඔහු ඉදිරියේ වූ පෙප්සි වීදුරුවෙන් බාගයක්වත් ඔහු අවසන් කර තිබුනේ නැත. “බොන්නෙ නැද්ද?” මා ඇසුවේ ඔහුට පෙප්සි පොවන්නට තිබුන උවමනාවකට නොවන බව දත්තේ මම පමණකැයි නොසිතමි. මා ඉදිරියේ හිඳගෙන සිටිනා ආගන්තුකයා සමඟ කෙසේ හෝ කතාබහක් ආරම්භ කල යුතුව ඇත. ඒ වගකීම තිබුනේ මා මතය. මේ හමුවීම, නාඳුනන තරුණයන් දෙදෙනෙකු වන අපගේ හමුවීම, මගේ ආරාධනයෙන් සිදුවූවක් බැවිනි. මම අමාරුවෙන් වචන ගලපමින් ...

පහුගිය දවසක රමණගෙ යාලුවෙක් රමණට කතාවක් කිව්ව. දවස ගානේ එකතු වෙන පුංචි ලොකු අත්දැකීම් අතරෙ තවත් එක අත්දැකීමක්. ඒත් ‘දියුණුයි කියල කියන මිනිස් සමාජෙක ඒ කියන දියුණුව මොන වගේ එකක්ද ?’ කියන ප්‍රශ්නෙ කීවෙනි වතාවටද මන්ද රමණගෙ ඔලුව ඇතුලෙ ආයෙත් පිකප් වෙන්න ගත්ත…. යාලුවා කිව්ව විදියට කතාව මේකයි.. යාලුවාගෙ නංග බැඳල අවුරුදු දෙකකට ටිකක් වැඩියි. මුල් කාලෙ ඉඳලම මෙයාල දරුවෙක් ...

ගල් ලෙනක බිත්තේයේ, දැල්වෙන ගිනි මැළයේ එළියෙන්, අඟුරු කැබැල්ලකින්, බලි කුරුටු ඇදි ආදිතම මානවයාත්; “බුදල්මි, සියොවැ ආමි, සිහිගිරි බැලීමි, බැලු බැලූ බොහෝ ජනා ගී ලී ලූයෙන් නොලීමි” සිහගිරි බිතු සිතුවම් බලා රසවිද, කැටපත් පවුරේ අනෙකාගේ කුරුටු ගී කියවා, කවි නොලීමෙන්ම කවියෙකු වූ බුදල් නම් ගම් වැසියාත්;  “සියබස් සකු මග ද – මහගත් සයුරු තෙර පත් සරසවිය නම් කලිකල් – දෙවි ...

2015 මැයි 22 දින ඇරඹුනු “[අ]සම්මත සටහන් | හෙට එච්චර කළුවර නොවන්නට!” බ්ලොග් අඩවිය යාවත්කලීන කිරීම නවතා දැමීමට එම අඩවියෙහි කතුවරුන් වන අපි තීරණය කළෙමු! නැත! ඒ අප දෙදෙන අතර අමනාපයක් නිසාවෙන් නොවේ. අප අතර එකඟ වන තැන් මෙන්ම එකඟ නොවන තැන්ද බොහෝය. එහෙත් එම නොගැලපීම් එකිනෙකාගේ ලිවීමට බාධාවක් නොවෙන්නට අප වග බලාගතිමු! පටන් ගත් දිනයේම යම් කඩයිමකට එළඹීමෙන් පසුව ...

පෙර සටහන: මෙය 2011 අප්‍රේල් 22 වැනි දින “හැන්දෑව | හෙට එච්චර කළුවර නෑ” බ්ලොග් අඬවියේ පළ කළ සටහනකි. සමහරක් උදාහරණ යොදා ගෙන ඇත්තේ අදාල කාලයට ගැලපෙන්නට බව කරුණාවෙන් සළකන්න. ඉස්සර හිටියා ලොකු අයියා කෙනෙක්! නම දීප්තී. (ඒ අයියා දැන්නම් කොහේ ඉන්නවද කියන්න මම දන්නේ නැහැ) ඒ අයියා වටේ මල්ලිලා, නංගිලා ගොඩාක් උන්නා. කට්ටිය රත්මලානට වෙලා “කිරි කිරි බෝලේ, රැලි ...

නිමල් බාස් ඒ අපේ ගමේ බාස් උන්නැහේ. නිමල් බාස් නොබැදපු ගෙයක්, කුස්සියක්, කක්කුස්සියක් තාප්පයක් අපේ ගමේ නැතුව ඇති. බ්ලොක් ගල්, කඹොක් ගල්, සිමෙන්ති ගල්, කළු ගල් මේ ඕනම ගලක් නිමල් බාස්ට ඔට්ටුයි. හැබැයි මනුස්සයව වැඩකට අල්ලගන්න එක තමයි අමාරුම වැඩේ. “බාස් උන්නැහැ අපේ අර තාප්පේ වැඩේ?” “ආ… තාප්පේ වැඩේ නේද ? මේ දවස් වල හෙක්ටර් මහත්තයලගේ ගෙදර කපරාරුවක්, ඒක ඉවර ...