සීත බටහිර අහසගින් බිමට බට සුසුදු හිම පියල්ලක්පාව යයි ඔබ මොබ ..උණුසුම් පෙරදිග සුළං රැලි මැද රතට හැරෙමින් දියවෙයි, ටිකෙන් ටික ,සිසිර නින්දෙන් සුදුමැලිව ගල් ගැසී තිබු මහද.. ...

අසිරිමත් නිමැවුමකි,කලක් තිස්සේ තනා ළඟක දී වැඩ නිම කල..වැට කඩොලු මුර කපොලු මහ පවුරු, නිදහස් මතින් නළියන 'නැහැදිච්ච' උන්ට විතරක්ම පෙනෙන සිරගත බවක් නොම දත්මිලියන ගණන් රැඳවියන්,බරපතල වැඩ අතර ලැබෙන මද ඉසිඹුවේ දෙන දෙයක් වළඳන්න තැටි අරන් හැඳි අතැති අය සොයා පෝලිමේ ගාටන මායිම් වෙරල අසබඩ ලෝකෙටම පෙනෙන උසකින් මහ පුවරුවක ලියවුන "සිරකරුවෝ ද මනුෂ්‍යයෝ" යන වග... ...

සිහිල් තුරු වදුළු යට වැටුණු මල් සිනාසෙයි.. වෙරළ කුඩා මුවාවෙහි කිරි කාවඩි කතාවෙයි ..රඟහලෙහි රහස් කියු මඳ අඳුර මතක් වෙයි..මහළු ඉරබටු තරුව සිතිජ ඉම මියෑදෙයි.. ...

පිපෙනු පින් මඳ වුවද උපන් දූපත මත ඉඩ හසර කොතරම් ද මේ විසල් මිහිකත එන දිනෙක සුවඳ අරගෙන වඩින හදවෙත නොපිපි මල සොයා පියඹමි නුහුරු ගුවනත ෆුජි කඳු මුදුන ඈතින් පෙනෙන මානෙක ඇවිලෙනා වැලි කතර ක්ෂේම බිම් හෙවනක යකඩ අයිෆල් ඇසට අසුවනා නගරෙක නොපිපි මල සොයා පියඹමි නුහුරු ගුවනත ඇලවෙනා කුලුන අසබඩ ගෙවතු උයනක සොඳුරු වැසි වනපෙතක ඇස නොගැසි පෙදෙසක ...

දිගු කල පා ඇඟිලි තුඩින් නිසසල නිල් දිය මතුපිට කවියක් කර ඔබ ලියුවිට මිහිර ආදරේ..අහුලන් ගල් කැට එක එක විසිකර ඉගැඹුරු පතුලට කැලතුන රළ ගෙන මැව්වෙමි රිදුම් ආදරේ..තවමත් තොටුපොල අද්දර ඉඳහිට තනිවෙන හවසට ඇඳී මැකෙනයුරු විඳිනෙමි අපේ ආදරේ.. ...

ගෙනියන්න බැරි නිසා ඉහ තියන් යනෙන තැන රහසේම හංගලා තියපු..හෙමි හෙමින් කලු ගැහෙනු පෙනෙයි කවුරුත් නොදක රිදී රුව මං හිතින් නෙළපු.. රත්තරන් හරි ගණන් හිතන්නත් බැරි තරං සුකුමාර අත් වලම නිදපූ..මත්ව සිතිවිලි මතින් ඉහ බමණ වෙලාවක මැටි වැඩක මහත පෙර කරපු. ...

රෝස මහනෙල් වතුසුදු රොස් පරොස් යලි නොඅසමි රෑට විතරක් සුපිපෙන රෑ කුමාරි ට ලං වෙමි ගිමන් අහසින් මොර දෙන පවන් මිස වැසි නොපතමි ලවන් පවසින් නළියන පැලෙන්නට ඉඩ නාරිමි සොයන් සිහිළක් තැන තැන පයින් යන සිත කැදවමි හීතලට පෙන පුපුරණ වීදුරුව තුල ගිල්වමි ...

සැරද(?) මහ රජ !!ඉතින් අප පැමිණියෙමු ඔබ කෙරෙහි අනු[කම්පාවෙන්]එවූ ඇරයුම් පිළිගෙන දුරු කතර ගෙවාගෙන හොවැන්ග්හෝ නිම්නයෙන් පැන..බය නැතුව අරගන්න ඕo තියෙනවා ඕනේ සේරම සල්ලි මොකටද දැන්මම පස්සේ බැරියැ පොලිය එක්කම මෙන්න හැලුවා මල්ල ම අහුලා ගත්තොත් නියම පල්ලම රට වැසි දනන් හැම තවත් හැඩ වෙයි කොන්ඩේ බැන්දම ...

රෑ හඳ අහසට දෑතම දිගු කර ඉල්ලපු කිරි පැණි ඒ බාලේ දෙන්න හිතාගෙන ඔන්න ගෙනල්ලලු ඇවිත් නිසා පුර පස කාලේ කූඩු වෙලා පණිවිඩයක් යවපන් ඒවි හොයන් සුවඳට ආලේ අරන් ඇවිත් පැණි, ගෙනෙයි යලිත් කිරි අලුත් තරුව උපදින වේලේ ...

රාත්‍රිය සිතුවමකි මනහර වැගිරෙනා සඳ උකුම උකු සඳ දිය නිරුදක සඳවතින් තේමා හරිමින් වට පිට හුදෙකලා කවියෙක් අකුරු ගෙන පන්හිඳට රටාවට අමුණයි පෙම් කවක ආදරේ සොඳුරු තැන් මතුවන.. ...

ඇහැරින්න..ඉක්මනට, ලඟයි දැන් ඊගාව නැවතුම..බුරුල් කර ආසන පටිය,ලංවුනොත් නරක ද දොර ලඟට හෙමිහිට.. අන්තිමට දැකපු හීනයේ විදියට, බලා ඉන්නවා විය හැක.. මල් පොකුරකුත් තුරුළු කරගෙන, හිනා වෙවී ඔබ එනතුරු, අයෙමත්,ජීවිතය ...!!!! ...

හතර පැත්තෙන් වටකෙරුව පරණ රාමුව, ඉස්සරහ දුවිලි ඇහිරුණු හීරිච්ච වීදුරුව, රිංගන්න බැරිනම් අස්සකින්, කඩාගෙන හරි, එළියට ඇවිත් බලන්න..තවත් ඔතනම, බලාගෙන නොඉඳ..පෙනේවි, කොයි තරම් කැත ද ඔය ඉන්න පින්තූරෙ කිලිටි වුන වට පිට ආයෙමත් නොහිතේවි මොහොතකට වත් යන්න ඉඩ ඇතත්, ඇතුලට... ...

ගමින් ගම නගරයෙන් නගරය හෙමි හෙමින් ඇවිලුණි ගින්දර කන්නට තිබූ පිදුරුත් නිර්ලෝභීව අතහැර උස මහත් කෙරුවෝය ගිනි දළු වෙතම විසි කර "සුපින්වත්" පුරවැසි දන මහ දවාලෙත් හීතලෙන් වෙව්ලුව තිස් වසක් තිස්සේ ගිනි රස්නේ හුරුවෙච්ච සුදුමැළි හිත් වලට අයෙමත් ඉනුවා උණුම උණු ලේ තව පිදුරු දර කුමට පෙට්රෝල් බූලියකුත් තෙමඟුල් දවසකම හැලුනාමහෝස් ගා ඇවිලෙන්නේ ඉතින් ඔය කදිමට හබන් කුකුලනි වරෙව් දැන් ...

විබාගෙට නාහන බොහෝ දේ ඇත මුණගැහෙන අය බොහෝ විට අහනඑක පොතක් ඇතුලේ වත්,උත්තරය නොතිබුන දුක, සතුට මොකුත් නැති ඇල් මැරුණ හිනාවක් විතරක් ම මුව අගට උණවනහඳ එක්ක තනි වෙන්න හිතනකොට කළු වළා මතුවෙන පිනි පොදට බයේ මම දුවන් විත් කාමරේ ගුලිවෙන පිටු අතර ඇවිදලා වෙහෙස වුනු ඇස් නිදා නොනිදන ආයෙමත් පහුවදා වෙනදාට වගේම ඉර ඇවිළෙන විබාගෙට නාහන බොහෝ දේ ඇත ...

කලකට ඉහත ගෙන ආ අලුතඑය කදිම කවි පොතකි මියුරු පබැඳුම් පිරි.. මත්ව තින්ත සුවඳින් වරින් වර සිඹි...බොහෝ දුර ගෙවා ගොස් මගෙ ලඟට යලි පැමිණි එය එකම එක කවකි අද ,පැරණි කඳුලක තෙත අකුරු අතරට වැටී වියළුණු..අමතක කල බව මොහොතකට අමතක වුන.. සොඳින් සිටිනා පිණිස 'මහතෙකු' විලස ...( මහතෙකු සිටී සොඳින් - පරාක්‍රම කොඩිතුවක්කු විසින් රචිත පද්‍ය සංග්‍රහයකි ) ...

ලා රොස කොපුල් දැකරොබරෝසියා පොකුරු රෝෂයෙන් බිම බලනුදැක ගන්න තිබුනාසලා නෙති මිණි සඟලඋදා තුරු පත් තුඩගදිළිහෙනා පිනි බින්දුපරදන්න තිබුනානේක පැහැ තවරමින්රැයෙහි දිගු සිහින වලවගෙම හැබැහින් ලඟින්දැවටෙන්න තිබුනාකඳුළු කැට, සිනහ රැළිඑක හිතින් විඳගන්නමගේ තනි නොතනියටඔබ ඉන්න තිබුනා... ...

කෑ ගසා සිනාසුනු දහවලකෙළිදෙලෙන් ගෙවී ගොස්එළැඹෙයිසීතලට සුසුම්ලන රාත්‍රිය..ඉකි ගසා අඬන්නට සැරසෙනදුක, සිහින අතර දියවී යන ..මතක අමතක වෙනඅමතක මතක ඇහැරෙනඉර නැගෙනයලි මියෙනසඳ පිපෙනපරව යනඑකට කෙටි නමක් දෝජීවිතය ??? ...

අන්න අහසම අයිති කරගෙන උන්න ඉර කළු අඳිනවාපන්න පන්නා සිරුර ඇවිලූ ගින්න ටික ටික නිවෙනවාඉන්න බෑ කටු අනියි වැහි පොද දන්න බව නුඹ දන්නවාඑන්නදෝ මල් කුඩේ හෙවනට ඔන්න ආයෙත් වහිනවා ...

ලිවෝය මෙතෙක් කතාව උන්..උන්ට ඕනෑ විදියට..කියවන්න තබා ළඟට ගන්නත් බැරිතරම් ..ගඳ ගහන පරිච්ඡේදඑකිනෙක..පෝලිමට හිටවා නොසෙල්වෙන්නට අණකොට.. කටු කම්බි වියරණින් කිටිකිටියේ හිරකොට..බලන් ඇහැ ඇර අවට එකම දැන්වීමකි හාත්පස ...විශ්වීය බසෙකින් සිත්සතන් අමතා කියන..ලේ කඳුළු දහදිය උවමනා කර ඇති වග හැරෙන්නට කැමතිආදරෙන්..සුවඳ තීන්ත බවට..මෙතැන් සිට වත් අකුරු කරනට අපේ කතාව ඇත්තට ම අපිට ඕනෑ විදියට...!!! ...

නැවෙමින් හැඩ වෙමින් පෙනෙමින් සැඟවෙමින් දිවෙමින් පැටලෙමින් මඟ කියයි අනියමින් දවසකට මිලට ගත් සුලාලිත සිතුවමෙහි සොඳුරු තැන් සොය සොයා ඇවිදින්න මඳ අඳුරු මිහිරෙන් මත් ඇඟිලි තුඩගට... ...