මුලින් මේ වීඩියෝ එක බලන්න .... !!ගොඩක් දෙනා දැකලා ඇති.. ඒත් අද බලනවා කියල හිතාගෙන....දකිනවට නෙමෙයි....උවමනාවෙන්බලන්න..... ඇහෙනවට නෙමෙයි ...වචනයක් වචනයක් ගානේ හිතට අරගෙනඅහන්න.... සමහරවිට අද ලියමනේ මුලක් මැදක් අගක් නැති වෙන්න පුලුවන් ... සාහිත්‍යක් තියා ලියලා තියෙන්නේ මොනවා ගැනද කියලවත් නොතේරෙන්නත් පුලුවන්.. මේක තනිකරම මගේ ඔලුවේ කැකෑරෙන සිතිවිලි එලියට නිදහස් කරන්න ගන්න වෑයමක් විතරයි ... එච්චරයි ... ඇහුවද දාල තියෙන ...

නෙතට කඳුලක් නොව මුවට හසරැල් ගෙනා වරදට....හදට සුසුමන් නොවසිතට සිසිලක් ගෙනා වරදට....ලොවට අඳුරක් නොවසහන් එළියක් ගෙනා වරදට....අතැර යාමට නොව ලඟින් ඉන්නට පැතූ වරදට.....සතුට ගන්නට නොවසතුට දෙන්නටපැතූ වරදට....මුලු ලොවම නොවඑකම හදවත පැතූ වරදට.....සයනයේ ඉඩක් නොවහදවතේ ඉඩක්ඇවැසි වූ වරදට.....බිමට වට මහා මේඝයටදෑත එක් කරහිස සෙවන කල වරදට......පතුල කටු ඇනේයැයිරෝසමල් පෙති බිම අතුල වරදට.......දිය පවස නිවන්නටරුහිරු ලේපිනි කඳුලු කල වරදට...........නිදි සුවය ගෙනෙන්නටසෝ ...

හ්ම්ම් .. ඔය ලියලා තියෙන්නේ මහ ලොකුවට පද පේලි බර ගානක්....හැමදාමත් ඔහොමමයි...ඔන්න ඔය බරපතල දර්ශනේ තමයි මට පෙන්නන්න බැරි....මහ ගොඩක් දේවල් කියලා තියෙන්නේ...අහපු මිනිස්සු කඳුලු පිහ පිහ අහගෙන ඉන්න ඇති ...මල් තියලා වදින්න ඇති ...ඇයි දෙයියනේ .. සුලුපටු පරිත්‍යාගයක්ද ඔයා කරලා තියෙන්නේ...මට හිනා ... මට පණ යනකන් හිනා ...ටිකක්වත් මහන්සි උනේ නෑ නේද මට කියන්න තියෙන දේ අහන්න ....අහගන්න.. හොඳට ...

අපෙ අප්පොච්චියේ .. මාස ගානකින් මුකුත් ලියලා නෑනේ බොලේ මම.. අර එක මල්ලි කෙනෙක් කිව්ව වගේ සහලවලා වැඩ තිබුනා.. තාමත් තියෙනවා.. ඒත් මගේ මූඩ් එක අවුල් නිසා මම තීරනය කලා හොරෙන්ම ජාලයට රිංගලා පොඩි කතාවක් ලියන්න...සාහිත්‍ය කථා නම් මුකුත්ම හිතට එන්නේ නෑ.. ඒ නිසා මම තීරනය කලා මම ගැන ලියන්න.. හැම දේම නෙමෙයි .. ආරම්භයක් විදියට මගේ පාසැල් ජීවිතේ ගැන.. ...

ශුද්ධ වූ ජලය සාක්ෂ්‍ය කොටගෙන කාන්තා ජීවිත සුදු සාරියකට සහ තට්ට හිසකට සීමා කල යුගයක් ...වැන්දඹු ලෙස අර්ථකථනය කල කාන්තා ජීවිත වලට තෝරා ගැනීමට අවස්ථා තුනක් ....1. සැමියාගේ බාල සහෝදරයා විවාහ කර ගැනීම.2. සැමියාගේ චිතකයට පැන සියදිවි නසාගැනීම.හෝ3. තමන් විසින් තමන්ව ප්‍රතික්ෂේප කරගත් ආත්ම ප්‍රතික්ෂේපිත ජීවිතයක් ගත කිරීම. මානව අයිතිවාසිකම් නොව ජීවත් වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් ලේ කදුලු දහඩිය හෙලූ වනිතා ...

අම්මේ ...අම්මේ ඇස් අරින්නකෝ ...මට තව වැඩි වෙලාවක් නෑ ... එක පාරක් ඇස් අරින්න.එකම එක පාරක්...මම තරහ නෑ අම්මේ.. මේ ඇත්තමයි කියන්නේ.මම ටිකක්වත් තරහ නෑ අම්මත් එක්ක. ඒ නිසා ඇස් වහගෙන ඉන්න එපා.බලන්න.. දොස්තරත් බය වෙලා..මගේ ආච්ච්යි සීයයිත් බය වෙලා.. මම නිසා මහ ගොඩක් දෙනා දුක් විදිනවා.ඒ නිසා හොඳ අම්ම වගේ ඇස් අරින්නකො.අම්මගේ කතාව මම දන්නවා අම්මේ. අම්මා කොයි තරම් ...

දයාබර ඔබට,මුතු කුඩ ඉහලන මල් වරුසාවේ උනු පුංචි සිද්ධියක ඔබේ කතාව දශක ගනනාවක් තිස්සේ මම අහගෙන හිටියා. ඔබේ කතාව හරිම සුන්දරයි.කථාව අහපු හැමකෙනෙක්ම මට වෛර කරන්න ඇති.ඒක මම දන්නවා.ඒත් මම කථා කලේ නෑ අද වෙනකන්,හැම නින්දාවක්ම අපහාසයක්ම අහගෙන හිනා වෙලා හිටියා.ඒත් අද... මම ලෝකෙන් සමුගෙන යන්න මොහොතකට කලින්,මට හිතුනා මගේ කථාවත් කියලා යන්න.

මගේ පොටෝ ටික හැමෝම බැලුවා නේද .. ඉරිසියා හිතුනා නේද ;) මම කැමති ඉරිසියාව කියන මනුස්ස හැඟීමට. කාටවත් වරදක් වේවා කියල හිතන්නේ නැතුව කරන අහිංසක ඉරිසියාවක් හරිම ලස්සන සංවේදනයක් ඇත්තටම. තමන්ගේ ගෑණු ලමයා හෝ පිරිමි ලමයා විරුද්ධ පාර්ෂවයේ කෙනෙක් එක්ක ඇඟේ ඇලීගෙන කතා කරද්දි ඒ කෙනාව තලලා චප්ප කරල දාන්න හිතෙන ඉරිසියාව මට නම් හරිම ලස්සනයි :) අපොයි .... ආදරේ ...

අති සාර්ථක නම වෙනි වතාවටත් මම ගියානේ Book sale :) දිගම දිග කතාවක් දාන්නම් මගේ සවාරිය ගැන.ඒ දානකන් මම ගත්තු පොත් ටිකක් හුදී ජන ඉරිසියාව උදෙසා පල කරන්න හිතුනා ;) කතාව පස්සේ කියන්නම්,දැනට මේ පොටෝ දැක සැනසෙන්න :)

හැමෝම කියනවා පොතක් ලියන්නලු.. ආසවක් නැතුව නෙමෙයි. ඒත් මගේ හිතට එන අදහස් වලට සීමවක් මායිමක් නැති නිසා පොතක් වෙනුවට පොත් වැලක් ලියන්න වෙයි එක කථාවක් ඉවර කරන්න ... ඒ කොහොම උනත්.. කථාවක් ලියන්න උත්සාහ කරල බලන්න හිතුනා .. පොඩි බොලඳ එකක් .. ජේන් ඔස්ටින් ලියන ජාතියේ සාහිත්‍යමය කථාවක් නෙමෙයි .. සරල බොලඳ කතන්දරයක් .... තාරුකාරොබින් හුඩ් නාට්‍යයේ අනුවාදනයත් එක්ක තිසරගේ ...

ආදරය ... කොයි තරම් කතා කලත් .. කොයි තරම් පරන මාතෘකාවක් උනත් විශ්වය පවතින තාක් කල් කාටවත්ම එපා නොවෙන සදාතනික මතකයක් ... මහා කවි කාලිදාසයන්ගේ මේඝ දූතයේ ඉදලා ... විලියම් ෂෙක්ස්පියර් යුගයත් පහු කරගෙන .. සහස්‍රකය වෙනකන් ආපු දිග ගමනෙන් ආදරය කියන අකුරු හතරට කිසිම මහන්සියක් කළකිරීමක් නෑ.. එදා වගේම අදත් හැම දෙනාම කොයි කොයි හැටියෙන් හරි ආදරය විඳිනවා ..නැත්නම් ...

පුරා වසර 26ක් නොකඩවා කෙරුනු ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසයෙන් හෙම්බත් උනු ජීවිතයට නව අරුතක් ඇවැසියැයි හිතුනු වාර ගනන අනන්තය .. හුස්ම වැටෙනවා නොව, මම හුස්ම ගන්නවා යැයි ..හිත පිරුනු ආඩම්බරයෙන් ලොවට හඬ ගා කියන්නට .. මගේ සිත තුල ඇත්තේ ..නොනිත් ආශාවකි ... ජීවිතය ජීවත් කරවන්නට ..දිවි මඟේ සොඳුරු තැන් දකින්නට ... තව ඉතිරි ... අල්ප වූ කාලයකි... ඒ ලැබෙන ඉසිඹුවේ ...ජීවිතය සොයා ...

අද ලියනවා ... ඇඟිලි ගෙවෙනකන් කොම්පියුටරයට කොටනවා අද ... වැස්ස පායනකන් මට බෑ මගේ සිතිවිලි එක් තැන් කරගන්න... ඒ නිසා .. වැස්ස පායනකන් ... මම අතීතෙන් මිදිලා ආයෙම වර්තමානෙට එනකන් ... මම පිස්සුවෙන් වගේ ලියනවා ... !!පත්තරේක කියවපු කතාවක් මතක් උනා ... කවුරු හරි රුසියන් ලේඛකයෙක් ලියපු කෙටිකතාවක්.මගේ හිත පුදුම විදියට සසල කල ... අදටත් මට අමතක කරන්න බැරි ලියැවිල්ලක්.. ...

මෙන්න මම ආවා.. කාලෙකින් මුකුත් ලියන්නත් බැරි උනා.. සෑහෙන්න වැඩ තිබුනා .. අනික ඉතින් මම කලිනුත් කියල තියෙනවා වගේ, පස්මහ බැලුම් නෙමේ දස මහ බැලුම් බලලනෙ මට අන්තර්ජාලයට එන්න වෙන්නේ .. කොහොමින් කොහොමින් හරි .. සුපුරුදු අඳෝනාවත් අරගෙන මෙන්න මම ආයෙමත් ... :)උදේ ඉදන් වහිනවා... මුලු අහසම කලු කරලා..වැහි බින්දු එකින් එක වෙන් කරල අදුරගන්න බැරි තරමට එක දිය සීරාවට ...

මම තීරණය කලා කැම්පස් කතා තව දුරටත් නොලියන්න. තුන්වෙනි සහ හතරවෙනි අවුරුදු මතක් කරන්නවත් ඕන නෑ මට.ඒ නිසා යාලුවනේ සමාව භජනය කරලා මගෙත් එක්ක කැම්පස් කථා වලට තිත තියමු හොදේ ...අද කතාවට නිමිත්ත වෙන්නේ ගිය සතියේ බදාදා මම බස් එකේදි දැකපු දෙයක්.ගොඩක් වෙලාවට මගේ බස් කතා ගොඩක් කේන්තියෙන් ලියන දේවල්..ඒත් මේ කතාව එහෙම නෙමෙයි..මේ කුපාඩි ලෝකේ වෙයි කියලා හිතන්න බැරි ...

කල්ප කාලාන්තරේකට පස්සේ මෙන්න මම ආවා ... :) සෑහෙන්න වැඩ තිබුන පහුගිය දවස් ටිකේ ... තාමත් වැඩ ඉතිං.ඒත් ඊයේ රෑ අංසක 101 ට උණ අරගෙන System Error එකක් ආපු නිසා අද උදේ ටිකක් නිවාඩු පාඩුවේ ඉන්න හිතුනා.එතකොට මතක් උනා මගේ ළමා blog එක..මෙන්න ඉතිං මම ආවා ... !!ආ..මගේ blog එකට කොමෙන්ටු දාන්න අමාරුයි කියලා චෝදනාවක් තියෙනවා..ඒක ඇත්ත..අසහනකාරයො දෙතුන් දෙනෙක්ගෙ කක්කි ...

කාලෙකින් මෙන්න මම ආවා..හරියටම සති දෙකක් වෙනවා අන්තිම වැල් බයිලාව ලියලා. ම්ම්ම්..ලියන්න වෙලාවක් තිබුනේ නෑ කියන්නත් බෑ.මොකද මම විස්වාස කරන විදියට උවමනාවක් තියෙනවා නම් වෙලාවක් නැති වෙන්නේ නෑ.. කොහොමින් කොහොමින් හරි .. ඔන්න මම අද ආවා... :) හැමෝම බලාගෙන ඉන්න කැම්පස් කථාවේ තුන්වෙනි කොටස නම් ටිකක් පරක්කු වෙයි.තුන්වෙනි කොටස මගේ පෞද්ගලික ජීවිතේට ගොඩක් සම්බන්ධයි .. මගේ ජීවිතේ ඕනි කෙනෙක්ට කියවන්න ...

මෙන්න මම ආවා. අද මට අසනීපයි.. හොදටම අසනීපයි ... ඒ නිසා මම තීරනය කලා post  එකක් ලියන්න.කව්ද දන්නේ.. හෙට මැරුනොත් එහෙම මේ මම ලියන අන්තිම post එක වෙන්නත් පුලුවන්නෙ ... කොහොම හරි, මගේ campus කතා මාලාවට ලැබෙන ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර වලට බොහොම ස්තූතියි. මම හිතුවේ නෑ මගේ අන්ධබූත SLIIT ජීවිතේ මේ තරම් රසවත් වෙයි කියලා කියවන අයට ... :)එක දිගටම campus ...

අපෝයි ... ෂර්ලොක් හෝම්ස් කථා මාලාව ලියන්න ගිහින් ආතර් කොනන් ඩොයිල් මහත්තයා මූන දුන්නු නස්පැත්තියටත් වඩා අලි ජරමරේකට මම මූණ දීල ඉන්නේ ;) කොනන් ඩොයිල් මහත්තයා ෂර්ලොක් හෝම්ස් ව රයිෂන්බාග් දිය ඇල්ලෙන් පහලට තල්ලු කරල මරල දාපු දවසෙ ඉදන් ඒ මනුස්සයට හෝ ගාල මරන තර්ජන ආවලු.. දවසක් දා ආච්චි කෙනෙක් ඩොයිල් මහත්තයාගේ කම්මුලට ගහලා කිව්වලු ෂර්ලොක් හෝම්ස්ව ආපහු ගෙනාවෙ නැත්නම් ...

හැමෝම බලපොරොත්තු වෙන කැම්පස් කථා මාලාවේ දෙවෙනි අදියර ලියන්න හිතාගෙනයි අද ගෙදර නැවතුනේ.ඒත් අද මට චේන්. කැම්පස් ගියාද කියලවත් මතක නැති තරමට අද මම දුකින් ඉන්නේ.ඒ නිසා...සමාව භාජනේකට දාල තව දවස් කීපයක් ඉවසන්න කැම්පස් බණ අහන්න ... !! අද මම ලියන්නේ මම ආදරේ කරන තවත් පද වැලක් ගැන. ආදරය කරන නෙමෙයි, ඇත්තටම නම් මම පෙරේත පද වැලක් ගැන... මේ ගීතයේ ...