මිලමුදල් සරි කරන සටනෙන් ඔබට ඕනෑ දේ ලැබුණු විට,ලෝකයා ඔබ එකම දිනකට සිහසුනේ වැඩ ඉන්ද වූ කල,ඉදින් ගොස් කැඩපත වෙතට බලනු මැන තමන් දෙස,විමසනුය එහි සිටිනා රුවෙන් කුමක් වේදැයි කියන්නට.නොවේ ඒ මවුපියන් හෝ ඔබේ පිය බිරිය,තීරණය කරනුයේ ඔබගේ දිවිසැරිය.ඔබගේ ජීවිතේ වැදගත්ම තීරණයදෙන්නේ ඒ රුවයි කැඩපතේ සිට බලන.අන් කිසිවකුත් නොව, තුටු කළ යුතු ඔහුය, රැඳෙනා හෙයින් ඔහු අවසානය තෙක්ම.ඔබේ මිතුරා නම් ...

මාගේ රහස කිම්දැයි විමසයි රුවැති ගැහැනුන්රූමත් නොමැත මා නිරූපිකාවක පෙනුම නැත මටඑනමුදු ඒ රහස කියන කලසිතති උහු මා බොරු කියන වග.විදාහළ මාගේ දෙඅත්වලපැතිරුණා වූ මගේ උකුළතඉදිරියට මා තබන අඩිවලකෝපයෙන් ඇදවන දෙතොල්වලකියන්නෙමි ඒ රහස ඇති වග.ගැහැනියකි මා අසිරිමත් ලෙසඅසිරිමත් ගැහැනිය, ඒ මාය.ඇතුළු වෙමි කාමරයකටඉතා සන්සුන් විලසටඇවිද යමි මිනිසකු වෙතඑලෙස සන්සුන්වම.නැගී සිටිනුය පිරිමින්නැතහොත් දණින් වැටෙතියඉන්පසු බිඟු රළක් මෙන් රොද බඳිති මා ...

තණකොළ කපා ඉවර වූපිටිය ඔස්සේ මා ඇවිද යන විට,තද පින්නෙහි පෙඟුණු මුදු පිදුරු ලෙසකැපුණු තණපත් අඩක් මඟ වසාලයි.උයන් පිටියට මා පැමිණි කල,එකට පැටලුණු වියළි වල්පඳුරු මතකැරකෙන සන්සුන් විහඟුන්ගේ නදවදන්වලටත් වඩා දුක්බරයි.බිත්තිය අසල ඇති කොළ හැලුණු ගසක සිට,නිසැකවම මා සිතිවිල්ලෙන් කම්පිතව,එකම එක දුඹුරු පැහැ තුරුපතක්සෙමෙන් පොළොවට ඇද වැටෙයි.යළිත් ඔබ වෙත රැගෙන එන්නටඉතිරිව තිබෙන අවසන් ඇස්ටර් මලෙහිමලානික නිල්පැහැය නෙලන්නටතව වැඩිදුර නොයා මා ...

1එක් දිනක්තථාගතයන් වහන්සේ දෙව්ලොවෙහි පද්ම තඩාගය ඉවුරෙහි සක්මන් කරමින් හුන්හ.තඩාගයෙහි වූපද්මයෝ මුතු මෙන් ධවල වර්ණ වූහ. පද්මයන්ගේ මධ්‍යයෙහි වූ රන්වන් ජායාංග සහපුමාංගවලින් නැගුණු මැකී නොයන සුගන්ධයකින් වාතලය නොනැවතී පිරී ගියේය.එය දෙව්ලොවෙහි උදෑසනවිය.තථාගතයන් වහන්සේදැන් පද්ම තඩාගය අද්දර නැවතී නිසලව වැඩ හුන්හ. දියතලය වසා සිටි පද්ම පත්‍ර අතර වූහිඩැසකින් හදිසියේ ඊට පහතින් වූ දර්

නිදනු මැන සුවසේ, මගේ සොඳුරිය, නිදනු මැන සුවසේකලබල ජැටි මතින් වරායේ විදුලි එළි දිලිසෙයිඋමං බඳු වීදිවල කැරපොතු විලාසෙන්පොලිස් රථ ඇදී යයිමුඩුක්කු පැල්පත්වල දිරාගිය තහඩුවෙන්මකුණන් පිරි වැරහැල්ලක් විලසසැහැසිකම් එළියට වීසි වෙයිසුළඟින් නාදවන සීනුවක හඬ බඳුවභීතිය සෑම තැන පැතිර යයිදිගු දිනෙක කෝපය වැලි, ගල් අතර හිඳ හති හලයිඑහෙත් මේ හුස්ම ගන්නා රැයේවත්මගේ දේශය, මගේ සොඳුරිය, නිදනු මැන සුවසේ -ඩෙනිස් බෘෘටස් (1924-2009)Painting ...

හිරු මඬල වෙත පෙති විදහා ඇරෙනඩේසි කුසුමක් බඳු සොඳුරු වුවනක්යපෙරළන විට පිටුව ඔබ මුහුණත් එලෙසවිවර වෙයි මා දෙසට. අහෝ, සඟරාවේ සිටින රූමතියවසඟ වෙයි ඕනෑම මිනිසෙක්ඔබෙ ඔය මනකල් හිනාවට.කොපමණ කවි ලියැවී ඇතිද ඔබ වෙත?මහ කවියන් කී දෙනෙකු ලියුවේද ඔබ හට?ඔබෙ ඔය උමතු මායාවටඔබ මැවූ විසිතුරු කල්පනාවට එනමුදු නොකියමි එවන්සුලබ, බොළඳ කියුමක් අදඑවැනි සුලබ කියුම් තවත් නැතලියමි මම ඔබට මේ කවිය.මවාගත් ...

මම තනිවී සිටිමි.මා දිවියේ සැඳෑ කලළඟ ළඟම එන සැටිපෙනෙයි මටමහිස කෙස් සුදුවතුනීවී ගොසිනිය,වල ගැසී ඇත දෙකොපුල,ගමනද ඉතා සෙමිනිය:අවසන්ව ඇත සැණකෙළිය.තරණය කරන්නට තිබූගංගා, දිය දහරඑතෙර වී ඇති බව දනිම්සිනහ නගනෙමි දැන් ඔරුවක් නොතිබූ වග දැකඑතෙර වන්නට එසේ-සූර්යකාන්ත් ත්‍රිපාඨි ‘නිරාලා’ (1899-1961)(ඩේවිඩ් රූබින්ගේ ඉංගිරිසි පරිවර්තනයෙනි) ...

සිහිල් ළිං පත්ලක රැඳුණුසුදො සුදු ගල් කැටයක් පරිද්දෙන්මා හදවත ගැඹරසොඳුරු මතකයක් සැඟව ඇතඅමතක කරනු නොහැක මට එයඑයම වේ මා දුකද සතුටදමා දෑසට එබෙන කවර කෙනෙකුට වුවදදකිනු හැකිවෙතැයි එය කල්පනා කරමි මමඒ දකින කවුරු හෝ දුකට පත් වනු ඇතදුක්බර කවියකට සවන් දුන් කලක මෙනබොහෝ කලකට පෙර දෙවිවරු උමතුවෙන්පත් කළෝ මිනිසුන් හැඟුම් නොමරා අජීවි බවට ඔබ මගේ අතීතය බවට පෙරළී ඇතහද පෙළන ...

සුපිපි කුසුමන් පිරුණු උයන්වතු පිස එනවසත් කල ඉමිහිරි සුගන්ධයවේදනාවක්මයි මට ඔබ නිසාවෙන්අමතකව ඇත ඔබ වත මඬලසුකොමළ දෑත මා හටමතකයේ රැඳී නැත මගේඔබ දෙඅදර මා සිපගත් අයුරුවත්උයන්වතුවල සැතපෙනඅඳ ගොලු බිහිරි ධවල ප්‍රතිමාවන්ටආදරය කරමි මම ඔබ නිසාවෙන්අමතකව ඇත මට ඔබ මියුරු කටහඬඔබේ දෙනුවන්ද සමගින්මලකට සුවඳ මෙන් බැඳී ඇතමා නොපැහැදිලි මතකය ඔබ කෙරේදිවි ගෙවන්නෙමි වේදනාවත් සමගනොඅල්ලනු මැන, මියනු ඇත මා ඒ වේදනාවෙන්මලානික බිත්ති ...

මිනිසෙක්මි මම පවතින්නේ සුළු කලකි. සුවිසල්ය රාත්‍රිය එනමුදු හිස නගා බලමි මම තාරකා ලියන බව දකිමි මම ‍ නොදැනුවත්වම වැටහී යයි මට මාද අහසේ එසේ ලියා ඇති වග කවුරුන් හෝ මේ මොහොතේ මාද කියවන බව

කොපමණ කලක් ජීවත් වේදමිනිසෙකු අවසන ?දස දිනක් ජීවත් වේද ඔහුනැතිනම් එකමෙක දිනක් පමණක් ?සතියක්ද දිවි ගෙවන්නේ ඔහුඑසේ නැත්නම් සියවස් ගණනක් ?කොපමණ කලක් ගෙවන්නෙදමිනිසෙකු මිය යමින් ?සදහටම යන්නෙහිඅරුත කිම එසේනම් ?-පැබ්ලෝ නෙරූදා (1904-1973) ...

පළමුවැනි පැදියඅවදිවනු මැන! පලායන්නට සලසමින් තරුවලටනිශා බඳුනෙහි ගලක් හෙලා ඇති හෙයින් හිමිදිරිය.බලනු මැන! පෙරදිග දඩයම්කරු සිටින’යුරු අල්වාගෙනආලෝකයේ මද්දෙන් රජ මැඳුරු කොත. දෙවැනි පැදියහිමිදිරියෙහි වමත අහසෙහි ඇති වෙලේ, සිහිනයක ගැලී සිටි මහට, හඬ නඟන සැටි ඇසිණි කිසිවකු සුරාසල තුළ :“මාගේ දරුවනේ නැඟිටපල්ලා ඉතින්, ජීවිතේ මදිරාව එහි කුසලානයෙන්වියළි යන්නට පළමු පුරවනුය කුසලාන.” තුන්වැනි පැදියසැවුලා හඬලත්ම, කෑගැසුවෝය ඉදිරිපිට සිටියෝ සුරාසල-“එසේනම් විවර කරනුය ...

සඳුදා දවස උදාවූයේ උණුසුම්ව සහ වැස්සෙන් තොරවය. උපාධියක් නැති දන්ත වෛද්‍යවරයකු මෙන්ම පාන්දරින්ම අවදිවන්නකු වූ අවුරේලියෝ එස්කොබාර් උදෑසන හයට සිය සාප්පුව විවෘත කළේය. වීදුරු කැබිනෙට්ටුව හැර එතුළින් බොරු දත් ඇන්දක් ගත් හෙතෙම උපකරණ කට්ටලයක් ගෙන ඒවායේ ප්‍රමාණය අනුව මේසය මත පිළිවෙළින් තැබුවේ හරියට ප්‍රදර්ශනයකට මෙනි. රත්රන් බොත්තමකින් කර පියැවුණු කොලරය නැති ඉරි වැටුණු කමිසයකින්ද උරැහිස් පටිවලින් එල්ලුණු කලිසමකින්ද ඔහු සැරසී ...

පාඔලෝ සවේරිනිගේ වැන්දඹුව සිය පුතණුවන් සමග බොනිෆාචියෝ නගරයේ පවුර අද්දරඉදිකළ කුඩා දුගී නිවෙසක ජීවත් වූවාය. කඳුවැටියෙහි කෙළවරක් මුහුද දෙසට නෙරා ගොස්නිර්මාණය වූ බිමක ගොඩනගා තිබූ බොනිෆාචියෝ නගරය ඇතැම් ස්ථානයක සත්‍ය වශයෙන්ම මුහුදටඋඩින් එල්ලී තිබුණේය. නගරය පිහිටා තිබූ තැන සිට බලන විට ගල්පරවලින් ගහණ ඕඩයකටඔබ්බෙන් සර්දීනියාවේ පහත් වෙරළ තීරය පෙනිණි. මුහුද පිහිටි දිශාවට විරුද්ධ පැත්තෙන්නගරය පාමුල වූයේ ව

පාසැලේ පොත්වලමගේ මේසය මතවැලි මත හිම මතලියමි මම ඔබේ නමකියැවූ හැම පිටුවකමසෑම සුදු කොළයකමගල්, ලේ, කරදාසි, අළු මතලියමි මම ඔබේ නමකනක පිළිරූ මතසෙබළුනගෙ අවි මතරජවරුන්ගේ කිරුළු මතලියමි මම ඔබේ නමවනය මත කතර මතකැදලි හා පඳුරු මතපැටිවියෙහි රාව මතලියමි මම ඔබේ නමඅසිරියෙහි රෑ කලසුදු පාන්වල දිවාකලගෙවී යන ඍතුවලලියමි මම ඔබේ නමඉරුණු මා නිල් ඇඳුම් මතපොකුණෙහි පුස්කෑ ඉර එළිය මතවිලෙහි දිදුලන සඳඑළිය ...

පිටත තවමත් හොඳින් එළිය තිබුණද, වසන ලද ජනෙල් තිර නිසාද උඳුනෙහි වූ මඳ ගින්නෙන් පිටවන මළානික, අවිනිශ්චිත දීප්තිය නිසාද කාමරය අඳුරු සෙවණැලිවලින් පිරී තිබිණි. ..

චිත්‍රය: වින්සන්ට් වෑන් ගොග් වනස්පතිතෙම තුටිනිකිසිත්නොදැනෙන නිසාපර්වතතෙම තුටිනි කිසිත්නොදකින නිසාජීවිතයතරම් වූ වේදනාවක් තවත් නැතසචේතනජීවිතය මෙන් බරැති කිසිවක් නැතජීවිතයගෙවමින් මෝහයේ ගැලීමත්ඉන්මිදීමට මගක් නොදැනගෙන සිටීමත්ගෙවුණුජීවිතය ගැන, උදාවන හෙට ගැනසිතෙහිබිය රැඳීමත්නිසැකවමහෙට මරු ඒ යැයි දැනීමත්ජීවිතයපුරාවට අඳුරෙහි ගැලීගෙනනොදන්නාමග යමින් දුකම වැළඳීමත්පස්පවටලෝල කය සැප සොයා යාමත්ජීවිතයඅවසන අප එන තුරාවටමරුමග බැලීමත්මෙලොවටඑන දිනය, මෙලොව හැර යන දිනයනොදැනගෙනසිටීමත්තරම්වූ වේදනා තවත් නැතසචේතනජීවිතය මෙන්බරැතික

ඉක්ම ගොසිනිය බෝ කල්නැතිව ගොස් මහදෙහි ආශාමා සිහින මා කෙරෙන්දුරස්ව ගොසිනි බෝ සේඉතිරිව තිබෙන්නේශෝකය පමණි සපුරාමහිස්ව ගිය මා හදවතේදෙව් නියමය නමැතිදයා විරහිත කුණාටුව වැදකුසුම් පිරි මල්දම විසිර ඇතවසන්නෙමි මම හුදකලාවමමගේ අවසන දකිනු රිසියෙනවසන්නෙමි මම හුදකලාවමසිසිරයේ දැඩි සීත සුළඟෙහිතුරුපතින් තොර පාලු අත්තකහේමන්තයද ඉක්මවා බෝ කල්රැඳුණු එකමෙ'ක තුරුපතක් ලෙස-අලෙක්සාන්දර් පුෂ්කින් (1799-1837)  ...

දුටිමි තෙත් වැල්ල මත සටහන්ව ඇතිදරුවකු තැබූ සිඟිති පා පොඩිතිසැණෙකින් දැනුණි වැටහුණු බවක්ජීවිතේ ඇරඹුම කොතැනදැයිහුදකලාවම රැඳුණි මා එතැනනිහඬව, නිමග්නව සිතිවිල්ලෙන්දුටුවේ පා පොඩිති පමණක් වුවදුටුවෙමිය අරුණැල්ල ජීවිතේ-කොලාවු නදිරාද්සේ ...

රාත්‍රිය හඳුනා ගත්තෙක්මි මමඇවිද ගොස් ඇත්තෙමි යළි යළිත්මහා වරුසාවේ ඇවිද ගොස් ඇත්තෙමි පසු කරඅවසන් පහන් එළියද නග‍රයේපසුක‍ර ගොසින්වීදි සරනා රැකවලුන්සඟවා ගෙන මුහුණ හේතු කීමට නොරිස්සෙන්හෙලා ඇත්තෙමි දෙනෙත්දුක්බරම වීදි දෙස නගරයේඈත වීදියකින් නැගීනිහඬ බව බිඳ හෙලනහඬකට සවන් දීනිසලව නැවත ඇත්තෙමිහඬ නොනගා දෙපාඑනමුදු ඒ නැගුණු හඬමා අමතනු නොවේබොහෝ උස් තැනක දිදුලනඅහස පරයා නැගි ‍හෝරා කණුවපැවසීය වේලාවහරිත් නැත වැරදිත් නැතැයිරාත්‍රිය හඳුනා ගත්තෙක්මි මම -රොබට් ...