මැයි මාසේ එක්තරා දවසක, මිලානෝ නගරෙට ග්‍රරීෂ්ම කාලෙ හරියටම පටන් ගන්න ඔන්න මෙන්න තිබුණු දවසක, අවුරුද්දෙ මුල්ම වතාවට සීත කබා අල්මාරි වලට දාලා වහලා සැහැල්ලු ඇඳුම් ඇඳගෙන එළියට බැහැලා වැඩට ගියපු මිනිස්සුන්ගෙන් පිරුණු "ලොරෙත්තෝ" දුම් රිය නැවතුම්පොළේ, ඒ තරම් කාර්යබහුල නැති, මගී ආසන බංකුවක එකම එක වයසක සිඤ්ඤෝරා කෙනෙක් විතරක් දුම් රියක් එනතුරු වාඩි වෙලා බලාගෙන හිටපු වේදිකාවක අපි එකිනෙකා ...

"මම" කියන්නේ වර්තමානයක් වත්, අනාගතයක් වත් නැති අතීතයක් විතරක් තියෙන නොස්ටැල්ජියානු ජීවියෙක් බව තේරුම් ගන්න මට බොහොම කාලයක් වැය කරන්න සිද්ධ වුණා. බාහිරට පෙනෙන මම සහ ඇතුලාන්තයෙ ඉන්න මම විභේදනය වෙලා ජීවිතේ එක්තරා තැනක ඇතුලාන්තයේ ඉන්න මම නවත්තලා, බාහිර මම ජීවිතෙත් එක්ක ඉස්සරහාට ගිහිල්ලා තිබුණා. අඳුරු පාට සීත කබා අස්සේ හැංගිලා, දුම් උරමින්, තොරතෝංචියක් නැතුව කතා කරමින් මැඩ්‍රිඩ් නගරෙ පටු ...

එයා මට කියපු හැම කතාවක ම හිටියේ, පිළිවෙළට ඇඳපු, බොහොම වැදගත් විදියට භාෂාව හසුරවපු, එයාගෙ වචන වලින් ම කියනවා නම් හරිම "නයිස්" පෙම්වතෙක්. කෝපි හලක මුල්ලක තියෙන මේසෙක දෙකෙළවරේ පුටු දෙකක වාඩි වෙලා, උඩට ලස්සන සුදු පාට පෙණ තියෙන, දුම් දමනකපුචිනෝ කෝප්ප දෙකක් විතරක් අපි අතරේ තියාගෙන ගත කරපු හැම හවසක ම, මම උත්සාහ කරේ ඇය කියපු කතා වල හිටිය ...

ඇමරිකානු ජාතික චිත්‍රශිල්පියෙක් වෙච්ච, "ජැක්සන් පොලොක්"ගේ, "අoක එක, 1950 (ලැවැන්ඩර් මීදුම)" කියන චිත්‍රය ගැන මට දැනගන්න ලැබුනේ මීට අවුරුදු කිහිපෙකට කලින්. "වියුක්ති සoකල්ප ප්‍රකාශනවාදයේ" පුරෝගාමියෙකු වෙච්ච ජැක්සන් පොලොක්, කැන්වස් රෙද්දක් උඩට තීන්ත බින්දු සිය දහස් ගණනක් විසුරවලා (ඩ්‍රිපින් ටෙක්නික්) නිර්මාණය කරපු ඒ චිත්‍රයට මම ආසා කරන්න ගත්තේ ඒකෙන් කියවෙන අන්තර්ගත අදහස් ගැන කිසිම අදහසක් නැතුවයි. සිය දහස් ගණනක් තීන්ත බින්දු ...

තාත්තාට තිබ්බෙ ලස්සන කැරලි ගැහිච්ච කොන්ඩයක් කියලා මම දැන ගත්තේ අම්මා කියපු කතා වලිනුයි, ෆොටෝ වලිනුයි විතරයි. මුහුණ පුරාම රැවුලක් වවාගත්තු, කැරලි කොණ්ඩයක් තියෙන මනුස්සයෙක් ගලක් උඩ වාඩි වෙලා, මාස පහක හයක බබෙක් වඩාගෙන ඉන්න ෆොටෝ එකක් දිහා, හැම හවසකම ම වගේ බලාගෙන ඉන්න මම පුරුදු වෙලා හිටියා. මොකක් දෝ කියන්න දන්නෙ නැති හේතුවකට ඒ කැරලි කොණ්ඩෙයි, මම යි අතරේ ...

ඇස් වලට කතා කරන්න පුලුවන් කියලා මo කලින් ඉඳලා ම දැනගෙන හිටියත් ඇස් වලට හිතන්න, ජීවත් වෙන්න වගේම, කෙනෙක් ව ජීවත් කරවන්නත් පුලුවන් කියලා මට කියලා දුන්නේ එයා, හැබැයි ඒත් කටින් වචනයක් වත් කතා නොකර, ඇස් වලින් මයි. ඇස් වලින් කතා කරන භාෂාව ඉගෙන ගත්තාට පස්සෙ දෙවියන් වහන්සේ මිනිස්සුන්ට කට කුයි, ස්වාරලයකුයි මවලා, කතා කරන්න භාෂාවල් මැව්වේ ඇයි ද කියලා ...

මම බලන් ඉන්නවා. දුඹුරු පාට කඳන් තියෙන උස ගස් මුදුන් වලට එහායින් ඉර පායලා අවිල්ල හෙමීට හෙමීට තැනිතලාවෙ කෙලවරින් බැහැලා යනකන්, රොබින් කුරුල්ලො ජෝඩුවක් ගොඩාක් මහන්සි වෙලා පුන්චි කූඩුවක් හදලා, ඒකෙ බිත්තර දාලා පැටව් දාලා, චූටි චූටි කුරුලු පැටව් ඉපදිලා, උන්ගෙ පියාපත් හයිය වුනා ම පියාඹලා යනකන්, සරත් කාලෙ පටන් ගන්නකොට එක පාරට ම සැර වෙන ඩොනාවු ගඟ, සීත කාලෙදි ...

1929 අවුරුද්දෙ එක්තරා දවසක කියුබාවෙ හවානා නගරයේ ගුවන්විදුලි සේවයක වැඩ කරපු "ජොසේ ෆර්නැන්ඩස්" කියන ගුවන්විදුලි ශිල්පියාව බලන්න ඔහුගේ පෙම්වතිය "ස්ටීක් සැන්ඩ්විච්" එකක් තෑග්ගක් විදියට අරගෙන ඔහුගේ වැඩපළට ආවා. ඒ දෙන්නත් එක්ක ළඟ තිබ්බ අවන්හලකට ගිහින් මේ සැන්ඩ්විච් එක කන අතරෙ ඒ ජොසේ ෆර්නැන්ඩස් ගෙ ඇස් ඊට ටිකක් එහාට වෙන්න වාඩි වෙලා හිටපු ලස්සන නන්නාඳුනන තරුණියක් ළඟ නැවතුනා. ටිකක් වෙලා ඒ ...

අපි හැම කෙනෙක්ගෙ ම ජීවිත වල අපි ගොඩාක් සතුටෙන් හිටපු, ආදරේ කරපු, ජීවිතේ විඳපු අවස්ථා තියෙනවා. ඒ අවස්ථාවල් එක්ක බැඳුනු මතකයන් අපේ හිත් ඇතුලෙ තවත් දාහක් දේවල් වලට යට වෙලා අපිත් එක්ක ම ජීවත් වෙනවා. ඒ මතකයන් අපේ ඇතුලෙ ජීවත් වෙනවා කියලා අපිට දැන්නෙවත්, හිතෙන්නෙවත් නැහැ. ඒත් එකෝමත් එක දෙයක් දැක්කාම, ඇහුනා ම, පෙනුනා ම හිටි හැටියෙම අර මතකයන් ආයෙත් ...

මුළු අහසම කලු පාට වළාකුළු වලින් වැහිලා, මුලු පරිසරයම වචන වලින් විස්තර කරන්න බැරි "අලු" පාටක ගිලිලා තිබුණු සීත ඍතුවේ සීතල ම හවසක, සීතලෙන් ගල් වෙච්ච මිලානෝ නගරේ, "අබියාතෙග්‍රාස්සො" උමo දුම් රිය පොළෙන් පිට වෙන, සිය ගාණක් මිනිස්සු දිහා බලාගෙන, ඒ ළඟ තිබ්බ මහල් නිවාසෙක ජනේලයක් අයිනට වෙලා, කලු පාට කොණ්ඩෙකුයි, දුඹුරු පාට හමකුයි තියෙන කොල්ලෙක් මොනවා දෝ හොයමින් හිටියා. ...

මීට අවුරුදු පන්දාහකට විතර කලින් දැන් ඉන්දියාවයි, පකිස්තානෙයි අතර ප්‍රදේශයේ ලෝකෙ පැරණිම ශිෂ්ටාචාර වලින් එකකට අයිති මිනිස්සු ජීවත් වුනා. මේ මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතේ ප්‍රධාන ම, ඒ වගේ ම වටිණාම දේ වුනේ වතුර. ගම්, නගර බිහිවුනේ ගoගා අයිනේ. වැස්ස කාලෙට ගoගාව පිරිලා පිටාර ගලන ජලය එකතු කරගන්න වාරිමාර්ග හදන තාක්ෂණය තමයි මේ මිනිස්සු ළඟ තිබ්බ වටිණාම දේ. බොහොම කටුක පරිසරේක වුණත් නගර, ...

"ෆර්මිනා, මම මේ මොහොත එනතුරු අවුරුදු පනස් එකයි, මාස නවයයි, දවස් හතරක් බලාගෙන හිටියා. ඒ තමයි මo ඔයාට ආදරේ කරපු තරම.""ෆ්ලොරන්තිනෝ අරීසා, පලයන්, බැහපන් එළියට!!""ෆ්ලොරන්තීනො අරීසා", එක වෙලාවකට උඹ මට වීරයෙක් වුනා. තවත් වෙලාවකට උඹ කාලකන්නි මෝඩයෙක් විදියට මo දැක්කා. උඹ වගේ වෙන්න ඕන වුනා. උඹ වගේ වෙන්න උත්සාහ කරා. ඒක මොන මෝඩකමක් ද කියලා හිතුනා. උඹට ඊර්ශ්‍යා කරා. ඇත්තටම ...

මේ කතාව කොහොම කියන්න ද, කොහොම ලියන්න ද කියලා හිතාගන්න හරිම අමාරුයි. ඒත් මට මේක කියන්න ම ඕන.සිය පාරක් විතර බ්ලැන්කට් එක අස්සෙ ඒ මේ අත පෙරළි පෙරළි ඉඳලා නැගිටිනවා ද නැද්ද කියන තීරණේ ගන්න හැමදාම මට පැය කීපයක් යනවා. අන්තිමට අත පත ගාලා මාර ගේමක් දීලා ෆෝන් එක හොයාගන්න හැම වෙලාවක ම ඒකෙ වෙලාව අට හමාර පහු වෙලා තියෙන්නෙ ...

මම ආපහු ආවා. රටවල් එකසිය තිස් හතක් පහු කරගෙන, ගංගා, මිටියාවත්, කඳු, කැලෑ, කාන්තාර, නගර එක හුස්මෙට පහු කරගෙන, හුස්මක් කටක් ගන්නවත් නවතින්නෙ නැතුව මම ආවා. අතරමගදි හම්බ වෙච්චි එක එක විදියෙ මිනිස්සු මාත් එක්ක කතා කරන්න ඕන වෙලාද කොහෙදෝ, හිත් ඇතුලෙ දාහක් ප්‍රශ්න තියාගෙන මාව නවත්තන්න හැදුවත් මං ඒ කිසිම කෙනෙක් වෙනුවෙන් එක ම එක මොහොතක් වත් දුන්නෙ නෑ. ...

ඔන්න ඉතින් පෘථිවියේ ඉඳන් ආලෝක වර්ෂ ගණනාවකට එපිටින් තිබ්බ ඝණකාභ හැඩේ තියෙන ග්‍රහ ලෝකෙක, දාරයක් අයිනට වෙන්න පිහිටලා තිබ්බ එකතරා නගරෙක කොල්ලෙක් ජීවත් වුනා. අපේ ලෝකෙ වගේ නෙවෙයි. ඒ ලෝකෙ හැම මිනිහෙක්ටම ඕන දවසින් දවස අලුත් දියුණු වෙන්න, කවුරුවත් නොකරපු ජාතියෙ අලුත් වැඩ කරන්න. වෙනස් විදියක්ට හිතන්න. ඒත් ඒ ලෝකෙ මිනිස්සු අපේ මේ සමහරු වගේ "ම0 වෙනස්, අහවල් වැඩේ ඉඳන් ...

මට මොනවා හරි ලියන්න ඕන. ඒත් කිසිම දෙයක් හරියට ගලපගන්න බෑ නෙ. මට ඕන ලස්සන කතාවක් ලියන්න. ඒකට ඉතින් හිත ඇතුලෙ එහෙට මෙහෙට පාවෙන සිතුවිලි පෙලියකට පෙළගස්වලා, මුල මැද අග එකට පුරුද්දලා, ණ න ළ ල ගලපලා සුවල්ප ගේම් එකක් ය දෙන්න ඕන. ඒක දිගම දිග කතාවක් වෙන්න ඕන. අනිවාර්යෙන් ම මම තමයි වීරයා. දුෂ්ඨයෙකුත් හොයාගන්න ඕන. ඇයි කෙල්ලෙකුත් ඉන්න ...

මට මේ ළඟදි එක්තරා බ්ලොග් පෝස්ටුවක් කියවන්න ලැබුණා. ඒකෙ ටයිට්ල් එක තිබ්බෙ "ආදරය" කියලා. ඒ බ්ලොග් එක ලියන සහෝදරී ගැනවත්, එයා කලින් ලියල තිබුණ යම් යම් ලිපි ගැනවත් යම් කිසි පූර්ව අවබෝධයක් මට නොතිබ්බ නිසා ඒ ලිපිය කියවන්න කලින් ඒ ලිපියෙ මොන මොන වගේ දේවල් තියෙන්න පුලුවන් ද කියන එක ගැන මට අබ මල් රේණුවකවත් පෙර අදහසක් තිබ්බෙ නෑ. ඉතින් ...

By the rivers of Babylon we sat and weptwhen we remembered Zion,There on the poplarswe hung our harps,for there our captors asked us for songs,our tormentors demanded songs of joy;they said "Sing us one of the songs of Zion!"How can we sing the songs of the LORDwhile in a foreign land?If I forget you Jerusalem,may my right hand forget its ...

මේකට දාන්න නම් ගොඩාක් හිතට ආවා. "51 වන පියවර", "51 වන සැතපුම", "51 වන විරාමය"... අනේ මන්දා, අන්තිමේ නිකන් ම නිකන් "51" කියලා දැම්මා.ම්ම් ලෝකෙ මිනිස්සු කරන්නෙ මහ පුදුම වැඩ නෙ. දැන් ගත්තාම, ගොඩාක් මිනිස්සු 50 වෙනි උපන්දිනේ, ස0වත්සරේ, මතක සැමරුම අරක මේක කියලා 50 වෙනි ඒවා සමරනවා නෙ. ඒත් වැඩේ කියන්නෙ 50න් වෙන්නෙ එක්තරා කාල සීමාවක් ඉවර වෙන එක ...

අපේ ජීවිත වල කවුරුවත් නොදැකපු, කාටවත් නොකියපු ගොඩාක් දේවල් තියෙනවා. අපි එහෙම ඒ දේවල් අපිටම විතරක් තියාගෙන ඉන්නෙ අපි ම හදාගත්තු දාහක් නෙවෙයි, ලක්ෂයක් හේතු නිසා. අපි හැමෝම බය සදාචාරෙ වගේ දේවල් ඊනියා වික්ටොරියානු සභ්‍යත්වෙ එක්ක එකතු වෙලා මෙන්න මේ හේතු කිහිප ගුණේකින් දවසින් දවස වැඩි කරනවා. ඒතකොට දාහක් හේතු එකට එකතු වෙලා අපි කාටවත් අයිති නැති අමුතුම ලෝකෙකට අපිව ...