"සිහින දකින්න...සිහින තුලින් අවදි නොවන....."අපේ මුලු ජිවිතයම සිහිනයක්.....ඇත්ත. ඒත් අපි ඒ සිහිනය කොච්චර සාර්ථකව අත්දකිනවද කියලා අපිට දැනේන්නේ අපි ඒ සිහිනය තුල හුස්ම ගන්න තරම අනුව. මට හිතෙන විදිහට අපි දකින ඒ සිහිනය කොච්චර දුරට අධ්‍යත්මික ගනුදෙනුවක් වෙනවද කියන එක අනුව අපිට අපේ ජිවිතය ඒ සිහිනය තුලින් පේන්න ගන්නවා.......ඔව්, අපේ ඇස් දෙකටම අපිව පෙන්න ගන්නවා. කළු සිත්තමක රිදි පාට ...

මණ්දාකිනියේ......අතරමංව ගිය තරු කැටයක්..චක්‍රාවාටයේ...ජිවිතය සොයා ගිය තරු කැටයක්...තරු කැටයක්....ජිවිතය සොයා ගිය තරු එලියක්....කළු පාට සමාජයක...පාට සොයන රස්තියාදුව..සීමාවක් නැති අන්ධකාර අහසේ...දුවිල්ලෙන් පිරි ගිනියම් මහ පොලවේ.අදරය පතා....ජිවිතය සොයා....යන දිගු ගමනක්.....රස්තියාදුකාරයා...පාළු අහස යට....ජිවිතය සොයන රස්තියාදුව...ගිනි කඳු සිරස මතින්..ලොදිය වගුරු තුලින්..දිය බිඳක් පතා ....සරු බිමක් සොයා...කඩා වැටෙන..... තරු... එලියක්.... රස්තියාදුකාරයා... ...

"අනේ මහත්තයෝමේක අරන් මට කියක් හරි දෙන්න...!!!" මං මේක දෙන්නෙ මට දෙන්න වෙන දෙයක් නැති හින්දා.....ඔව්. මට වෙන දෙන්නම දෙයක් නැති හින්දා....ඒක එච්චර වටින් නැතිව ඇති මේ දුපත ඇතුලේ.... ඒත් අපේ අම්මා දන්න කාලේ ඉදන් මට කිවුවේ....පුතේ උඹ කෙල්ලෙක් නම්,උඹ මේ ඔක්කොටම කලින් ඕක ආරක්සා කොර ගනින් කියලා... මේ ගිනි ගහන දුපතේ ඒක ආරක්සා කරගන්න එක කොච්චර අමරුද කියන එක, ...

අන්තිම තැපැල් දුම්රිය ගිහින් ටික වෙලාවක් ගත වෙලා තිබුනත් තාමත් ඒ රාටාවකට ඇහෙන සද්දේ වේදිකාව දලා ගිහින් තිබුනේ නැහැ. ඒ සද්දේ කොච්චර නම් මගේ කනට ඇහිලා තිබුනත් තාමත් ඒ සද්දේ ඇහේන කොට හිත අමුතු අසාවකින් පිරිලා යන්නෙ ඇයි කියන්න මං රස්සවට අපු හැම දවසකම ඉදන් කල්පනා කරනවා. මේ වේදිකාවට එන හැම දුම්රියක්ම තවත් එක දුම්රියක් උනාට, මට ඒ හැම ...

මිත්‍රයා කොහොමද..?ඇසුවේ වැවු දිය පුරුදු පරිදිම...නිහඬතාවෙනි,වචන ගැලපුවේ පුරුදු ලෙසටම... එබෙන විට සෙවනැල්ල ජල තලය මතුපිටට... බලා ඉනු බැරිව දැක තනිකමේ කලු එලිය... කැලතුවත් මඬ ගොල්ල නැන්වුවා දිය රෑල්ල... දිය වෙලා විසිරෙන්නහුකදලා සෙවනැල්ල... ජිවයක් නැති උනත් දන්නවා විදවිල්ල...වැසි පොදක් නොමැති කලනියගයේ පලිගැන්ම... ...

පාර්ලිමේන්තු මහත්තයෝ........දැන් නම් උඹ හැඩයි...ඒත් උඹ දැන් හරි සැරයි...දැන් උඹ ලග ඉන්නත් මට බයයි....මොනා උනත් උඹ තාමත් වඳයි... කන්න නැති අපිට දිරවන්න බැරි තරම් ඇගවල් නැහැ...තුරුල් කරන් තොල් ඉබින්න අපිට කෙල්ලො නැහැ...එහෙවු එකේ අපිට මොකට ඔරු පදින්න දියවන්නාවක්.... මහත්තයෝ අපිට හරි දුකයි...අපිට අපි ගැනම හරි දුකයි.... තරු පහේ හොටල් වල මධුසමය ගන්න හීන මැවුවේ නැහැ....උකුලේ තියන් සන්සවන්න වෙලා තිබ්බේ නැහැ....එහෙවු ...

මල් පිපුන කුරහන්පණ පිටින් ගිනි දැල්වැලඳ ගත් පසුව උවවනට අකලටඅතැර දැමු හේනක තාම දලු ලයිපොළව යට සැගව ඉඳකලින් සිට වු බතල දඩුඉදින්ඒ ලගම ඇති ගසක පාමුලතිබේ තවමත් හේවිල්ලිය හැකි පැලක්සුරකිව.. ...

ගසකට තියෙනවාසුරකිව තබා ගත් කවියක්. විහගුන් ඈතඉගිල ගොස් නැවත ආ පසුව කියවන්න ඉතිරි කල...

ජිවිතේ කියන්නෙ මහ පුදුමාකාර දේයක්...කෙලවරක් නොපෙනෙන අනාගතය වෙත ඇවිද ගෙන යන මේ ගමන් මගේ, බලාපොරොත්තු අපිට මඟ කියන හැටි පුදුමයි.ඒත් කාලයත් එක්ක ඒ බලාපොරොත්තු අපිව අතිතය තුල හිර කරන කොට...අපි ඒ අතිත පරාදිසයේ අතරමං වෙච්ච පුංචි සමනල්ලූ වෙනවා....ජිවිතේ අපිට කවදාවත් දලා යන්න බැරි විදිහට අපිත් එක්ක සමහර හැගීම් බැදිලා තියෙන කොට, අපි හැමදාම අල්තාරය මත ඉටි පන්දමක් පත්තු කරලා ඉල්ලන්නෙ ...

ගිනි අරන් පොළවක් හොයන් උල්කාපාතයක් අහසේ ගිනි අරන්…….. අළු වේලා පොළවට වැටෙනා උල්කාපාතයක්…….. "ඉන්ද්‍රචාප"හැමදාම වගේ ඉර පැයුවා.......නැගෙනහිරින්..... ඒක ගොඩක් රටවලට වගේම ලංකාවටත් එහෙමයි. ඒත් ලංකාව දුපතක් නිසා, අපි ඉර වටේ භ්‍රමණය වෙනවා වෙනුවට, ඉර අපි වටේ භ්‍රමණය වෙනවා කියල එහි ඉන්න ගොඩක් දෙනා හිතන් හිටියා...... මොකද ඔවුන් ඒ වෙනකොට හිටියේ ඒ තරම් දුපත් මානසිකත්වයක. ඒ මානසිකත්වය කොච්චරක්ද කියනවනම් එහි ...

තුරු හිස්පත් සැලේයි මඳ පවන වැදුනාම ගඟ වුවත් සැරයි දිය ඇල්ල ලඟ දාට තරු කැටත් බයයි ඉර අහසේ රැඳුනාමනුබට නැහැ කිසි වගක් මගේ හදේ මුරගෑම සුදු වුවත් කුමුඳු මලට, නෑ සොඳක් ඉර ගාව රතු වුවත් නෙළුම් මලට පැසසුම් හැම දාම විල් පතුල දුර වුවත් සසලයි මල ගාවකවි පදත් මදි වේයි ඔබේ නෙත දුටු දාක පිනි පොදත් හැඩ වෙයි රෝස ...

දීපන් තුවක්කුව මට.......විගහට අපි යමු සිංහයෝ දඩයමේ.......//උබ දන්නවාද මට කියපන් - සිංහයෝ ඉන්න රට අපි අල්ලන් එමු - බෙල්ලෙන් උන්ගේ........යකෝ.......සිංහයෝ මුලින්ම මැරුවේ - අපි නෙවෙයි බොල සිංහලයගේ ආරම්භක - කොල්ලෙක්ලු.......සිංහලයගේ ආරම්භක - කොල්ලෙක්ලු....... දීපන් තුවක්කුව මට.......විගහට අපි යමු සිංහයෝ දඩයමේ.......//සිංහයෝ සොයා අපි - යමු පෙරදිග මුදේ අතරමං වෙයිද අපි - එහි මැද මුතු ඇටයේ.......යකෝ.......එහි සිංහයෝ වදව ගිහින් - දන්නේ නැද්ද ...

ඔබදන්නවාද….සුදුපාටලිලිමල් වලටපිණිවැටෙන කාලයයිමේ... කඩාවැටෙනතරුවලටපාරකියනුවස්කණාමැදිරියන් පහන් දල්වන රාත්‍රියයි මේ….ඔව්. ඔබදන්නවාද….වස්සානසිහිනයට පියනගන්නට දෑතඉල්ලා….වසරකකාලයයිමේ…පාළුසිතුවමේ පාට තවරන්න කාලයයිමේ… ඔබදන්නවාද….. පාටනොමැතිව තාමලැතවෙනපින්සලෙන් මේලියන්නේ…පාළුනිම්නෙට සීතසුළඟක්යලිඳුකවදදවඩින්නේ…. ...

දිනයක් නැතත්නුබ වෙනුවෙන් මා ලග වෙන් වී...දිවියම කැපයිනුබේ සෙනෙහස පුරා රැදි...කවදාවත් නොසිතුවේමිමම, නුබසිර කරනටකවි පදයක් තුල...සෙනෙහසක බර දරන්නට කවි පදක බරමට මදි නිසා...පන්හිඳක් ලග ලඟු කරනු නුබ මගේසිත ඇකමැති උනා... "අම්මේ නුබයිසෙනෙහස් නිම්නයේ ආදර දිය දහර...ජිවිතේ අඳුරු කතරඅස්වැද්දුව....."වේල්ලක් බැද තියා ගන්නට සිතයි නුබේආදරේ දිය දහර...වාන් දොරකින් කෙලෙස බෙදනු ඒ ස්නේහයේ දිය දහර... ...

ගලාගෙන ඇවිත් මිරිදිය නවතින කොට කොඩොලාන පඳුරු පාමුල බලාගෙන හිඳ වැලද ගනි කරදිය.ඉතින් මිත්‍රවරුනි, කළපුවක් කියන්නෙම ප්‍රේමයක් නොවේ දපියහඹා එන සියතුන්ගෙන් අහන්නෙම නැහැනේ කොහේ සිටද එන්නේ කවදාද යන්නෙ ඉතින් ඉරිසියා හිතෙන් නැද්ද මිනිසුන්ට, දකින කොට කළපුවක්.දඩයක්කාර මා දැල් වලින් සැගව පෙම් කරන මස්තකයින්ට ඉඩ දෙන්නෙ කළපුවක් විතරක්ම නොවෙදඉතින් මිත්‍රවරුනි, කළපුවක් කියන්නෙම ප්‍රේමයක් නොවේ ද ...

උබට කවි ලියන්න මම කොච්චර දුප්පත්ද වෙඩ්ඩා... හීනෙන් ඇහැරෙන්න, ගිනි බිඳින සද්දා මල් වලින් මකරණ්ද ණයට ගෙන වික්කා භිතියට ඇස රැදුන සුසුම් පොඩි උස්සා ගිනි ගන්න හදවතක තොල් ඉබින වෙඩ්ඩා ලිහිණියට මග හැරුන කඳුලු බිදු කැන්දා හුස්ම දී පපුවටම වෙඩි තියපු හින්දා කැටි ගැහුන පැනකට කවි බර වැඩිද මන්දා හීනියට මදු විතක් පුරමු අපි වෙඩ්ඩා තටු කපා ඉගිලෙන්න වෙර දැරුව ...

ක්ලොරෆොම් පොදක් ගෙන මුව තබමි වැස්ම ඉව කර සුවඳ, ඇද ගනිමි සිහිමඳ වන තුරු සිත.. ගෙන කතුරු පිහි දැතට සීරුවට ගමි ඉවතට සිත මතු කොට අතීත නහර වැල්පිරික්සමි එකි නෙකඑකම නහරක් වෙයි. තවමසිහිමඳ නොවුනු, පණ ගසනකුඩා කැපුමක් කල විටක මතුපිට සිත විය. ලේ විලක් නවතමී,විඡ්චේදනය වසා ලමි සිත. සීරුවට රුවා පණ ගසන නහරය ගෙන කටු පෑන. ලේ වැකුන දැතට ලියමි ...

ඉරට තනි රකින්න ඔබ එනවාද සිදුනු අත් තටු තියන්..ගිනි ගහන පොළවට ටිකක් ඉහලින්ඉරට තනි රකින්න ඔබ එනවාද.. රඳවන්න උණුසුම හිම පියලි දෙතොලේ...දිය වෙන්න ජිවිතය ප්‍රේමය තුරුලේ... ගිනි ගන්න පපු ගැබුර තුරුලේ සිප ගන්න ඔය දේතොල රිසි සේ...කියන්න ඔබ මට රහසේ...ඉරට තනි රකින්න ඔබ එනවාද සිදුනු අත් තටු තියන්.. හිම වරුසාව මැද ඉර එළිය අවා ඒ එළිය ලඟ මම ඇඬුවා..විල් ...

සීතල දිය බින්දු දිය වෙන්න පටන අරන් හදිස්සියෙන්ම...උදෑසන රතු පාට ඉර එලිය වැටිලා හිම කැට හරියට දියමන්ති වගේ. ඈත බටහිර කඳුවැටිය දිහා ඉදලා ගලාගෙන ආපු ඒ සීතල සුළංපාර හරියට ජිවිතෙ පළවෙනි පාරට විදිනවා වගේ ඔහු ඇස් පියා ගෙන ඒ සිහිල විදින්න උනා. ඇත්තටම ඒ සුළගේ තිබුනේ ප්‍රේමණිය සුවඳක් තමා.ඒ වන විටත් ඔහුගේ උයනේ තිබුන සියලුම රොස මල් වල සුවඳ ඒ ...

හරිත නිම්නය පෙනි පෙනි අතරමං විම සුලභ ලකුණක් කදෝපැණියෙකුට සිතියමක් නොමැති චාරිකාවකට රිසිම නම් ඔබ,අඩි පාර කෙළවරඋයනක බංකුවක ඉඩ ඇත මග සලකුණු වෙනුවටපෙම් සලකුණු තියෙන ...