මේ පහුගිය දවසක මටත් අමුතුම චෑන්ස් එකක් වැදුණා . ගෙදෙට්ට වෙලා අට්ටං වෙලා උන්නු මට දැනගන්න ලැබුණු ඒ පයිණ්ඩේ තමයි ජනාධිපති ලේකම් තුමාව බැහැදකින්න අවස්ථාවක් ලැබිලා තියනවා කියන වග . ස්ලම්ඩෝග් මිලියනයර් ෆිල්ම් එකේ පොඩි එකා අමිතාබ් බච්චන් බලන්න නොයිවසිල්ලෙන් උන්නා වාගේ හැඟීමක් මගේ හිතටත් නොදැනුනාය කීවොත් ඒක බොරුවක් . එදා දවසේ මට උගන්වන්න තිබ්බ පරිගණක පන්ති ටික සේරම ...

මම නවය වසර පන්තියේ ඉගන ගන්න කාලේ .ඒ පන්තියටම හිටපු සීදේවි පෙනුමක් තිබුණු එකම කෙල්ල තමයි උංගි . පන්තියේ හිටපු කෙල්ල්ලෝ බොහෝම දෙනෙකුගේ සරීර කූඩු නිකම් ලබ්බට කෝටු ගැහුවා වාගේ අවලක්‍ෂණ වුණත් . උංගිට නම් බෝම හැඩ රූ සපුවක් තිබුණා .හරියටම ඉදිච්චි දෙළුම් ගෙඩියක් වගේ.උංගි ගේ මූණ රෝසපාටයි, ඇඟ සුදුම සුදු පාටයි . ගිනි කූටක අවුව වැටෙන අපේ ගම් ...

මේ සිදුවීම වුණේ එක නියං කාලෙකදියි. අවුරුද්දේ පොසොන් මාසේ කිට්ටු වෙද්දී අපේ පළාතට තිබහ දැනෙන්න පටන් ගන්නවා . ඉර එළිය වැවු වල ලිං වල තියන වතුර බින්දුව වෙනකම්ම උරාගත්තාට පස්සේ ගමේ එවුන්ට ඉතිරි වෙන්නේ ජල සම්පාදනෙන් එන බවුසරේ එනකම් බලා ඉන්ඩ තමයි . බාල්දිය කොරහ සහ අතට අහු වුණ පොල්කට්ට පවා අරං නගරසභා වතුර බවුසරේ පස්සේ එලෝන ගෑනු මිනිස්සු ...

සුද්දප්පු මාමලෑ ගෙවල් තිබුණේ අපේ ගම මායිමේ කෙළවරටම වෙනඩ . පොඩි එකා කාලේ පටන්ම නිතර දෙවේලේ හමුවෙන මනුස්සයා වුණාට සුද්දප්පු මාමා එක්ක මුලදී නම් මයෙ වැඩි ඇයි හොඳයියක් තිබුණේ නෑ . ඒ වුණත් ඉතින් සුද්දප්පු මාමාගේ ලොකු පුතා රත්නසිරියා නම් මගෙ හොඳ ගජයෙක්. ඒක නිසා කාලයත් එක්ක සුද්දප්පුවා මට උගේ පුතෙකුට වගේ සලකන්න පටන්ගත්තා .මමත් ඒ මිනිහට මයෙ නෑයෙකුට ...

මේ පින්තූරේ ඉන්නේ අපේ කිතුලාසුරනි අක්කලාගේ ගෙට පිටිපස්සේ තියන ලොකු සියඹලා ගහ ගාවට ආවම හවස ඉර බැහැගෙන යන හැටි බෝම ලස්සනට බලාන හිටිය හැකි . ඒ ළඟම තියන කුණු ඇලේ කොළපාට වතුර මත්තේ පීනන දියකාවෝ, වල් තාරාවෝ, ගං කබරයෝ ආදී සාටර් සත්තුත් බලන්න හැකි නිසා කෙනෙකුට තනියක් නැතිව එතන පැය ගාණක් වුණත් කල් මැරුව හැකි . ඕනම අබල දුබල ...

පහු ගිය මාසයක එක දවසක හැන්දෑ වරුවක ජයසේන අත්තගේ තේ කඩේ දී යාළුවෝ කීප දෙනෙක් එක්ක කයිය ගහලා මම ගෙදර ආවේ හවස හයත් පැන්නායින් පස්සේ . මම ගෙදර අවුදිල්ලා වතුර ටිකක් නාගන්න හදන කොටම වාගේ මට කෝල් එකක් ආවා . "සඳරු මම අජිත් ." "කියහන් අයියේ .. " "මල්ලි අපේ අම්මට හොඳටම අමාරුයි බේත් ගන්ඩ සල්ලි වියදම් වුණා. මම ...

පලවෙනි කොටසට "අපිත් සංවිධානය කරමු වේදිකා නාට්‍යක් මම ගොඩ කාලෙකට කලින් ලියවුව නාට්‍ය පිටපතක් තියනවා .. අද මේ පන්තියේ ඉන්න මේ ගෑනු දැරිවියෝ තුන් දෙනයි මේ කොල්ලෝ කට්ටියයි විතරක් ඒකට සම්මාදම් වුනානම් ඇති .නාට්ටිය හොඳට සංවිධානය කෙරුවොත් ,හොඳට රඟපෑවොත් මම හොඳවයින් ලකුණුත් දෙනවා ..තව දෙයක් අහගනියවු.. අපේ නාට්‍යයේ නම තමයි.."කොලනි කාරයෝ" හෙනං උඹලා හැමෝම ලැහැත්ති වෙල්ලා නළුවෝ වෙන්ඩ..” "නියමයි ...

පලවෙනි කොටසට මම ආපහු අවදි වෙද්දී වෙලාව උදේ හතට විතර ඇති. එළියේ බැඳලා තිබ්බ ළිපකින් අඟුරු කෑල්ලක් අරං දත මැදගත්තු මම මූණ කට හෝදගෙන එද්දී ලොකු අම්මා තේ හදලා තිබුණා . මමත් කිරි කෑල්ලක් කාලා තේ බීවා . මම තේ බොන අතරේ ලොකු අම්මා කලින්දා රෑ ජාමේ තිබිච්චි කිරි දානේ ගැන සිංහාවලෝකනේ පටන්ගත්තා. "වැඩේ හොඳට තිබ්බ නේද පුතේ ?” ...

පුංචි සන්දියේ පටන්ම අපි දන්න කියන අපේ ගමේ එකෙක් වෙච්චි වස්තු හාමිට අයියා කියන්නද? අක්කා කියන්නද? කියලා මට තවමත් හිතාගන්න අමාරුයි. ඒත් මුලදී නම් අපි කාටත් ඌ වස්තු හාමි අයියා. වස්තු හාමි අපිට වඩා වෙනස් චරිතයක් බව අපි පොඩි එවුං කාලේ ඉඳන්ම දැනං උන්නා. එකට උන්නු කොලු රැළ ගිනි මද්දහනේ පන්දු කෙළිද්දී වස්තුහාමි අයියා ගස් හෙවණකට වෙලා ඉඳගෙන උන්නා ...

ඒ සිදුවීම නම් මට කවදාකවත්ම අමතක වෙන එකක් නෑ . ඒ ඇයි කියලා කීවොත් මගේ ජීවිතේට මම අත් විඳලා තියන සිදුවීම් එක්ක බැලුවහාම මේ වගේ සිදුවීමක් නම් මම කිසි දිනෙක විඳලා නැති නිසා වෙන්නැති .මේ සිදුවීම මගේ හිතේ කාලාන්තරයක් තිස්සේ කැලතෙමින් තිබුණා ඒත් ඒක අකුරු කරගන්න විදියක් නැතිව මම දවස් ගාණක් කල් මැරුවා. අන්තිමේදී තීරණයක් අරගෙන මේ සිදුවීම ලියලා ...

එදා දවස පුරාම පොද වැස්ස වැටෙමින් තිබුණා මතකයි. කුප්පි ලාම්පුවේ එළියෙන් ලොක්කයියයි මායි දාං අතක් අදිමින් උන්නා. අම්මයි , නැන්දයි දෙන්නා කුස්සියේ දුම් ගහමින් රෑ කෑම වේල උයනවා .වෙලාව රෑ අටත් පැනලා ..එක පාරටම මහ වත්ත පැත්තෙන් ඇහුණේ මහා මල මූසල මුස්පේන්තු හඬක් . !! බඩ පපුව හීතල කරගෙන යද්දී අපි දෙන්නම එක පිම්මේ දුවලා ගිහිං නතර වුණේ කුස්සියේ ...

ගමේ හරක් බලන එකයි කුලියට වැඩ කරන එකයි ඉඳ හිට පොල් කඩන එකයි මගෙ රැකියාව ආප්පු හාමි නමයි මගේ ඇල ළඟ පැල් කොටේ මගේ ගෙවෙණා ජීවිතේ මගේ මට එපා වෙලා ගමෙන් එපිට යන්න හිතයි වෙනසක් දැක ගන්න හිතයි සල්ලි මිටි බඳින්න හිතයි දිවිය පුරාම එහේ දිවිය හරි සැපයි ලු හමනා සුළඟද සැපයි ලු හිඟමන් යැද්දත් සැපයි ලු කොළඹ ජවිතේ බෝඩිමක් ...

"මේ අවුරුද්දේ ලෝක විනාසේ වෙනවා කියන කතාව සහතික ඇත්ත ! “ වික්ටර් මාමා එහෙම කියාගෙන උදැහැනැක්කෙම තුම්මං හන්දියේ පොල්ලතු කඩේට ගොඩ වෙද්දී මමයි මගෙ ගෝලයා උක්කුවයි හිටියේ කඩේ නැන්දා හදාපු ලැවරිය එකක් හපන ගමන් . "ඇයි බං ප්‍රවෘත්ති වලටවත් කීවයි එහෙම කතාවක් ?” තේ කෝප්පයක් "ටිලි ටිලි" හඬින් හැඳිගාමින් උන්නු කඩේ නැන්දා එහෙම කියන කොට කට පුරා ලැවරිය ගිල ගිල ...

දාහතේ කොලනියට ඒතරම් හඳ එළිය වැටිච්ච නැති එක දවසක මමයි රිපිටයි දෙන්න කිරි ඉබ්බෝ දෙන්නෙක් තුන් දෙනෙක් අල්ලගන්න හිතාගෙන ඇල දිගේ පහළට ගියා . චිකන් කන්න අතේ මිටේ සල්ලි හිඟ කම නිසාම මේ කොලනි කීපයේම මිනිස්සු ඉබි මස් නම් බෑ නොකියා දෙසා බෑවා . මම වුණත් එහෙමයි . හරක් මස් කටේ තොලේ ගෑවෙනවාට පවා අකමැති මම ඉබි මස් කන ...

හෙල බස දැන පර තෙරටම ඉංගිරිසිය නොම දැනේ පෙර දිනයක උන්නයි මම ගමක දිවිය ගෙවමිනේ වේග තැපෑලෙන් දිනයක ලැබුණයි ලියුමක් මට ඉල්ලුම් කල රැකියාවක පළමු පරික්‍ශනයට දහස් ගණන් මල් පිපුණා මගෙ සිංහල හිත මත ඉතින් බොළඳ හිත හැදුණා යන්නට නගරය වෙත සියක් පැතුම් පොදි බන්දා සියක් පැතුම් සිත දරා මවුතුමියට මම වැන්දා ෆයිල් එකත් අත දරා බුදු සරණයි මගේ ...

රම්‍යා අක්කා ! ඒකිව මම දැන ඇඳිනගෙන උන්නේ පොඩි කාලේ ඉඳන්මයි .රම්‍යා අක්කා ගමේ හෝල් හන්දියේ හයිරං පාපු බණ්ඩක්කෙයා ගේ පස්සට උඩ පැනලා පයින් පාරක් ගහනවා දුටුදා පටන් මට ඒකිව අමතක කරන්න බෑ . ඒකි ඒ ගහපු පා පහර මට තවමත් මැවි මැවී පේනවා . මම හොඳටම දන්නවා මට කිසිම දවසක ඒක අමතක වෙන්නේ නෑ කියලා . මම මේ ...

http://www.ticketslk.com/movies/217/show_movie මම මීට දින කීපයකට උඩදී අපේ එහා ගමේ සිදුවීමක් ඇසුරෙන් නිර්මාණය කරපු ගාමනී චිත්‍රපටිය බැලුවා .ඒත් ඒ චිත්‍රපටිය තුළ තිබුණේ මගේ ගමට හුඟක්ම සමාන පරිසරයක් විතරයි . චිත්‍රපටියේ පළමු විනාඩි විස්ස නම් සියේට සීයක්ම ඇත්ත සිදුවීමක්. ඒත් අනික් ටික කතාවක්ම විතරයි . . අම්පාර ගෝනගල ගමේ සිද්ධ වේච්චි ඔය අහස පොළව නුහුලන සිදුවීම ඇතුළේ තරමක් වෙනස් ආදර කතාවකුත් ...

බොහෝම ඉස්සර කාලෙක මම මේ ජීවත් වෙන පළාත යන්තර, මන්තර, ගුරුකම් අන,වින, කොඩිවින ආදියෙන් පිරිනු පළාතක් . යක්‍ෂයෝ, ප්‍රේතයෝ ආදී මනුස්ස නොවන කට්ටියත් මේ පළාතේ මුල් පදිංචි කාරයෝ වෙලා හැම ගහක් ගලක් ගානෙම අරක් ගෙන හිටියාලු .ඒත් කාලය ටිකෙන් ටික ගෙවිලා යද්දී ඔය කියන යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර ගුරුකම් වල පල්ලට ගියා වගේම මේ පළාතේ හිටි අමනුෂ්‍යයෝ ටිකත් කාලයත් එක්ක නැති ...

තරමක් මල බැඳුණු යකඩ කූරු අතරින් වදින සැර එළියට ඇස් දෙක පොඩ්ඩක් විතර හුරු වෙලා . නොකඩවාම ඇහෙන පණිවිඩ හුවමාරු යන්ත්‍රවලින් නැගෙන ගොරැහැඩි යාන්ත්‍රික හඬ දැන් කන් දෙකටත් තරමක් හුරුයි . මොහොතකට කලින් නහහය දිගේ ගමන් කරමින් මගේ බොකු බඩවැල් අඹරවලා දමාපු වමනේ ගන්ධස්සාරෙත් දැන් නාහෙට නොදැනෙන ගානයි. ඒත් එකම එක දෙයක් මට තාම නුහුරුයි . මම දැන් ලැගලා ...

"වනිගේ අයියේ !! . . . . වනිගෙ අයියේ !” මම හතරවෙනි වතාවටත් ගිරිය කඩාගෙන කෑමොර දෙද්දී දෙයියෝ බැලුවා වාගේ ගෙදර දොර ඇරගෙන වනිගෙ අයියා පදිකිට මත්තට ආවා . වෙලාව හීල් පාන්දර එකයි ඒ දෙසැම්බර් මාසයක එක් දවසක් . අවුරුද්දේ අග කාලේ මුලු සකල සරීරෙම වෙවුළුවලා දාන හීතලෙන් මමත් මිරිකෙමින් උන්නා . නැගෙනහිර පළාතේ කාෂ්ටක පොළවේ පයගහලා ඒ වැටෙන ...