<<< පළමු කොටස එක්වරම අනෙක්පස හැරුණු ඔහු පියවර කිහිපයක් එහාට ගොස්, ඇගේ ඇඳ විට්ටමේ අත රඳවා ගෙන, කතා කරන්නට පටන් ගත්තේ ඉවත බලාගෙනය. “ඔයාට කියන්නැතිව ගියාට මට සමාවෙන්න අමන්දා” ඇඳ විට්ටමේ රැඳවූ අත ගැන එවෙලේ මතක් වුවක් මෙන්, අනුචිතයක් කළා යන හැගීමෙන්දෝ ඔහු අත ගෙන ඉණ මත තබා ගත්තේය. අමන්දා යන්තමට හිස වැනුවා පමණි. “ඔයා [...] ...

අමන්දා කනස්සල්ලෙන් යුතුව සුවිසල් නුගවෙලතැන්න මන්දිරයේ ඇයට පිළියෙළ කරදී තිබුණු කාමරයේ ඇඳ මත දිගෑදී සිටියාය. අක්කා සමඟ කතා කිරීමට ඇත්නම්… නමුත් නිවෙසේ අන් සියල්ලන් සේම අක්කාද නින්දට ගොස් ඇති බවක් ඇය සිතුවාය. හැරත් අක්කා සිටින කාමරය ඇය නොදනී. මේ නිවසට ආගන්තුක ඈ, මහ රෑ ජාමේ නිදන ඇඳුම පිටින් කාමර වලට තට්ටු කිරීම නොහොබිනා බැව් සිහිපත් [...] ...

පිපුණු මල් පරවෙලා වැටී වැටී යද්දී ඔයා ඒවි කියල කොච්චර කල් බලන් හිටියද මම!

එලාම් ඔරලෝසුවේ කන්කරච්චලය නිසා අලුයම අවදිවූ මම තවමත් නිදන බිරිඳ අවදි නොකර ඇඳෙන් නැගිට මුළු තැන්ගෙට පිය නැගුවෙමි. බිරිඳටත් මටත් කිරි තේ සාදා ඇයගේ කොටස උණු වතුර බෝතලයට දැමු මගේ නෙත් බිත්තියේ එල්ලෙන දින දර්ශනය දෙස යොමු වුයේ අහම්බෙනි. මැයි 12. අද නංගිගේ උපන් දින බව මට අමතකව තිබුණි. නංගීට දුරකතනයෙන් වත් කතා කොට සුභ [...] ...

‘මේ අර එදා බැලුව එක නම් හොඳටම ගැලපෙනවා කියල ඉස්කෝලේ අක්ක කිව්වේ’ අම්ම තාත්තට කියනවා ඇහුනු මට තේරුණා මගුලක් කඩන් පාත්වෙන්නයි යන්නේ කියල. ඉස්කෝලේ නැන්දට කේන්දර බලන්න පුළුවන් නිසා අම්මගේ වැඩේ උදේ හවස එයත් එක්ක මට පොරොන්දම් ගලපන එකයි. මගේ කෙන්දරේ ඔන්න ඔය මොනවාද ග්‍රහයෝ ඉන්න විදිහ නිසා ගලපන්න අමාරුම එකක් කියල තමයි නැන්දා කිව්වේ. [...] ...