තනි නිල් විසල් ගගනතකළඹා ඇඟිලි තුඩ'ගින කවි අකුරු සඟවා යමි වළා යැයි නුඹ රැවටෙනවසන්තයේ කෙළවරවළාකුළු අකුලන විටනුඹේ පාමුළ ගිලිහෙයිවැහි බිඳිති වී කවිකම

අතින් අදිනා දිය රැළිති හායා යුතුව ඇත බෝ දුරක්බිඳක් නතරව නුඹ අසල හිඳරහස් ලෙස පවසමි යමක්අතු පතර නැලෙවෙද්දී පෙරදිනමගේ ළඟට වී ගී අසන්මගේ කොපුලත හාදු තැවරූපතක් ඇත තව මඟ බලන්හෙට දිනෙක ඈ ආවොතින්මේ ගං දියේ මා ගැන සොයන්කියනු පෙම ලොව සදාකල් බවඅපට අප හිමි නැති උනත්

අතැර ගිය වැලි අහුරකින්කැවේ සිත යට සියුම් තැන්දුක දරා සුපුරුදු බැවින්මුතු හදමි මම වැලි අරන්යළිත් නුඹ ආවිට ඉතින්මුතු තබමි අත්ලත පෙමින්හැඬූ බව වත් නොම දැනන්සිනාසෙනු ඇත නුඹ නිතින් ...

නයිස්ට නම දැම්මේ කවුද දන්නේ නැහැ. ඒ නම තිබුණ වෙළඳ දැන්වීමක් නම් ඒ කාලේ තිබුණා.නයිස් නිදාගන්නෙත් පුංචි කන් දෙක උස්සගෙනමයි. "නයිස්.. නයිස්.." කිව්වහම කොහේ හිටියත් පණ කඩාගෙන දුවගෙන එනවා.සමහරවිට වෙන නමක් කිව්වත් දුවගෙන එයි. ඒත් හැමෝම කිව්වේ නයිස් කියලා. සිරිදාස අයියාට "උපකුලපති" කියලා නම දැම්මෙත් කවුද දන්නේ නැහැ. ඒත් නයිස්ගේ නම වගේ නෙමෙයි, මේ නමට නම් හේතුවක් තිබුණා. අධ්‍යයනාංශේ කා.කා.ස ...

දුර අවරගිර අගඅහස ගුගුරා හැලුනදකඳුළු උතුරා ගැලුවදමෙතැන තවමත් මමඅසෙනි මහා වැසි මැදකඳුරු දිය ගොඩ ගැලුවදකැකුළු නටුවෙන් මිදුනදමෙතැන තවමත් මමඅඳුරට එළිය අරගෙන නුඹ නෑවිත්ම උන්නදඇවිත් කඳුලැලි සින්දදමෙතැන තවමත් මම ...

මතකය මිස සැමරුම් නැතිපැතුමන් මිස සලකුණු නැතිනෙත පතුලත දිලිසුම මිසනුඹ ගත් ඉඩ ලොව දන්නැති-

හිතේ එක දාරයකඇදුම්කන එක තැනක් නුඹ කුරුටු ගා ගිහින්වදන් නැති පද පෙළක්

මුල් ඇද්ද දා සිට ආකහෙන් ලද දිය මිස සෙනෙහසක් නොලැබූ බව සාක්කිය ඉරිතැලි කඳ අව්‍ වැසි සුළං හඳුනන අකුණු සර ළඟ නොසැලෙන ඍතුවෙන් ඍතුව ගතවෙන දුර බලා නිති ඉවසන රළු පරළු අතු අග කිසිම දා මල් නොපිපුණ බඹර ගුමුවක් නොඇසුන තනිකමක් හා තනිවුණ හිස තියා මුල් රැස මැද බදා පහුරින් රළු කඳ ලතාවක මිමිනුම් හඬ ඇසුණි පැටලී සිහිනෙක අහම්බෙන් මේ ...

ඈත කඳු මුදුනට හිම වැටෙන බව කිය කියහමන මේ සුළඟින්ඉරි ඇඳෙයි මගේ හදවතකුටියේ ඇති උණුහුමනොමැති දා මගේ සිත තුළනුඹ තවත් දුර බවසුළඟ මුමුණයි ඉඳහිට

කවුළුවේ හීතලදැනෙන විට මා කොපුලටමතක් වෙයි හෙමිහිටවරුවක්ම මෙතැන උන් බවහුස්මකින් මීදුම බැඳුණු වීදුරු මතුපිටඇඟිලි තුඩගින් අඳිනෙමිරටා නැති රටාවක් හැඩ

කවුළුවෙන් පෙනෙන ඉම විසල් තණබිමක් ඇතසේලයක් සේ වැස්සඇද වැටෙන දවස් ඇතදුර ඈත නෙත රැඳෙනඉසිඹුවන් බොහෝ ඇතවැහි නැතත් වැහි වැටෙනදිලිසෙනා දෙනෙත් ඇත

ඔන්න, ආව ගිය මඟ දිගටඇලවිලා සඳ එළිය තීරු!!

ගිනිගත්තු දහවලේවළා සළුවක එතීසිනාසෙන මං සෙවූ අහස ඇත අඳුරු වී හවස් කල එළඹෙද්දී තවත් ඉවසනු නොහී අනෝරා වැසි එවාමහා හඬින් හඬන්නී

නුඹ...එළියක්ව නතරවන තුරු මා ළඟමම...රටාවක් බව නොදැන සිටියෙමි

බැස යන හිරු ළඟමොහොතක් නතරවඅතහැර යන්නම්එකමෙක සුසුමක්නුඹේ ලොවට තවහිරු හිනැහෙන සඳමගේ හීනෙට වත්එනවාද පියමැන?

උණුහුමත් ගානටදහරියටම බලන්නටගස මුලින් ඉපැද්දූපුංචි සුදු මල් කැකුළ...තාම හරි හරියකටඉර එළිය නැතිවුනත්හමන තෙත සුළං රැළිපෙති මතම දඟ කලත්හිත හදාගෙන තදින්හිනැහෙනා මල් කැකුළ! ...

සැනෙන් සසැලෙන දෙනෙත් රවටන වළා සිතියම ඇඳෙයි නුබ තල බලා සිටියොත් කඳුළු එන තුරු කියාවිද මට නුඹ හිඳින තැන?රහස් නොකියනසීත පොරවනසුළං රැළි මේ හමයි හැම අතසඟවා ගතහොත් දෑත එක්කර කියාවිද නුඹ යළිත් එන දින? ...

පරසතු මල නුඹපිපුණා නම් දුරකිම මේ ඈතටසුවඳ හමා එන?වැටකොටු සිඳබිඳදිව එන සුවඳටහදවත දොරගුළුඉහිරී විසිරෙන පරසතු සුපිපෙනසුවඳින් මත්වෙනලොව උපදිමි යළිසිත කය නැති ලෙස ...

තව සය මසකින් පැහැය වෙනස් වීගිලිහෙන්නට වුවඅතු අතරින්...කොල පැහැ කීයක්‌ තවරා ගන්නේදඅලුතින් තම ගත මේ තුරු වැල් .. ...

පෙනෙන නොපෙනෙන දුරින්හිතේ මුල්ලක නිදනනුඹ නොආ හැමදිනමඇඟිලි තුඩගින් අනිනමතක අහුලා ගෙනත්හිත මැදම ගොඩගසනතනිකමත් සුමිතුරෙකි මා දමා දුර නොයන