ආදරය යනු

වයස අවුරුදු පහේදී ආදරය යනු කුමක්දැයි මම අම්මාගෙන් ඇසුවෙමි

එය අසා ඈ මා වඩාගෙන වටයක් කැරකෙද්දී ඇගේ සිනා හඬින් කාමරය පිරුණි.

‘ආදරය විශාල රතු බැලුමක් මෙනි’ ඈ කීවාය. ‘එය තදින් අල්ලාගෙන සිටින්නට ඔබ කැමති වූවත් එය අතහැර නිදහසේ අහසේ පාවෙනු දකිනු රිසි කෙනෙක් ද ඔබ තුළ වෙසෙයි.’

දස වැනි වියේදී ආදරය යනු කුමක්දැයි මම නැවත අම්මාගෙන් ඇසුවෙමි. ඈ පිළිතුරු දෙද්දී ඇගේ දෙතොලේ මුදු සිනාවක් ඇඳිනි.

‘ආදරය නිදිමත කුඩා බළල් පැටවෙක් මෙනි. ඔබ අඬනොගසාම ඌ ඔබ වෙත පැමිණ, ඔබේ උකුලේ වැතිරී, ඔබව තම ලෝකයම කරගනී.’

මට විසි වැනි විය ලැබූ දිනයේදී අවසාන වතාවට ආදරය ගැන අම්මාගෙන් අසන්නට තරම් මම එඩිතර වූවෙමි. මගේ කෙස් රොදක් කන පසුපස රැඳවූ ඈ මගේ තරුණ, බලාපොරොත්තු සහගත මුහුණ මුදු ලෙස තම දෑතට මැදි කර ගත්තා ය. ඈ පිළිතුරු දෙද්දී ඇගේ දෑස අභිරුචියෙන් පිරී තිබිණි.

‘ආදරය, තමන්ගේ වාරය එනතෙක් ඉවසීමෙන් බලා සිටින නිදි ගත් ගිනි කන්දකි’

පරිවර්තනය-හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the prose poem 'About Love' by Lang Leav

Digital sketch