එනවද දවසක බොරැල්ලට පයින් යන්න...

එක
මොහොතක් හෝ
ගෙවී යාම ගැන
දෑඩි සේ
විස්සෝප වෙමි
කෝප ගනිමි....
වේගයෙන් රිය පදවන
රියදුරුට
වෛර කරමි,
පාර දුර නොවීම ගැන
මිහිකතට බැන වදිමි..

රෝස මල තවත් වරක්
සිනා සලන්න,
දහවලේ ගිනියම් වන
හද සිසිල් කරන්න,
ඉද හිට නෙතගින්වත්
බෑල්මක් හෙලන්න...
ආසාවෙන් මා ගැනත්
විස්තර අහන්න,
අපේ පරන මතක
අලුත් කරන්න,
එනවද දවසක බොරෑල්ලට
පයින් යන්න...

පුලුවන් නම්
හෙටත් එන්න,
ලගින් වාඩි වෙලා
කතා කර කර යන්න,
මට චුට්ටක්
ඉඩක් දෙන්න...
හැමදාටම
මගෙ ප්‍රේමය
ප්‍රකාශිත,
ප්‍රතික්ශේපිත,
දීර්ඝ,
ඒකපාර්ශවික,
ප්‍රේමයක් නොකරන්න....