හුදකලා අඩ අඳුර මැද්දේ

රැය පහන් වන තුරාවට

වීදියේ මහ පාලමේ

කෙළවරේ හිඳිනා

දහවලේ සරණක් සොයා ගොස්

වාරු නැති දෑතින් අයැදියේ

රුපියලක් සතයක්

දුන් නොදුන් කාටත් ම එක සේ

හිස නැමූ මිනිසා

හිසට සරණක් නැතිව ළතැවෙන

දිය බිඳක් මුවඟට කිට්ටු කර

දැවූ කුසගිනි නිවාලන්නට

වෙර දැරූ ඒ වීදි මිනිසා

නොදුටුයෙමි ඒ විඩාබර රුව

කාලෙකින්,

සැරයටිය නම් තව ම ඇත

එදා වාගෙ ම වීදි කෙළවර…

Image Link : https://bit.ly/3kDs0bs