ද්වයින්වෙන් නම් ශුද්ධවර පෙම්වතී

ඈ ආත්මය, ගලා එන හිරු රැසෙහි, රශ්මියෙහි දියැව ඇත.
ඈ ස්ත්‍රීතුව, ගලා එන සිඳු රළෙහි, රිද්මයෙහි දියැව ඇත.
ආදරවන්තයිනි, ආදරවන්තියනි, ඉදින් මට පවසන්න…
ශුන්‍යතාව පවා අවකාශයේ වර නැඟෙන විට
ඈ ශුද්ධවර ස්නේහය වරනැඟෙන්නේ නැද්ද?
ද්වයින්වෙන්, ජීවිතය නම් සිිපිරි ගෙදරින් ආදරය මුදාගත්තී ය.
ඈ සදාකාලික ශුද්ධවර පෙම්වතී වන්නී එබැවිනි.

විශ්වයේ තිතක්වන් පෘථීවියේ කොතැනක, කෙදිනක
ආදරය සැමරෙනවා නම් කවුරුන් විසින් හෝ
මේ පෙම්වතී මඟහැර යන්නට නුපුළුවන් බව පවසමි.

සියවස් සොළොසක මතකය

කාලය යනු කිසිවක්ම නොවේ.
එය පවතින්නේ යැයි ඔබ සිතන තරමට ම හෝ
ඊට අල්ප මාත්‍රයකුදු වැඩියෙන්
එය නො පවතින යමක් බව මම පවසමි.

මේ විවාදය නො නැඟෙනු පිණිස, මෙසේ පැවසිය හැකි ය.
කාලය, සාපේක්ෂක නිර්ණායකයෙකි; සංසිද්ධියකි;
කාලය පවතින යැමකැයි සිතන ආදරවන්තය, ආදරවන්තිය
කාලය සාපේක්ෂක නම්,
ඒ කවරකට සාපේක්ෂකවදැයි ඔබ අසන්නට පිළිවන.

ආදරයට සාපේක්ෂකව යැයි මම කියමි.

ඒ අනුව ශතවර්ෂ සොළසක් යනු කවරක්ද?
කිසිවක් ම නොවේ.
අතීතය යනු, ඉක්ම යන මේ මොහොත ය.
ආදරය පවතින්නේ මේ මොහොතේ මිස
අතීතයේ නොවේ.
ඉදින්, ද්වයින්වෙන් නම් ශුද්ධවර පෙම්වතී
ආදරය වෙනුවෙන්, ආදරය වර නඟනු පිණිස
මේ නිෂ්චිත මොහොත වෙත
කැඳවිය යුතු නො වන්නේ ද?

පුරාවෘත ඉක්මවාලිය යුතු

බ්‍රිකන් බ්‍රිකැනියොග් නම් වේල්ස නරපති
අණසකය පතුරා සිරියහන්ගැබ, බිහිකළ
දියණියන් විතරක් ම විසිහතරක් ය.
මෙ කුමරියන් විසිහතර; විසිහතර විදිහකි.
මුහුණ ද; මුහුණ මත මඳහස ද:
තුනු කය ද; .තුනු කය රඳන දාංගල පංගුව ද:
හදවත ද; හදවත උහුලන ආදරය ද:
කුමරියගෙන් කුමරියට වෙනස් ය; විසිහතර විදිහකි.
ද්වයින්වෙන් නම් කුමාරී උන්නී ඒ අතර ය.
ඈ, කුමාරියක පෙනුමට නො ගැළපෙන තරමට ලස්සන ය.
වර නැඟෙන ලස්සන නො තකනා තරමට කාරුණික ය.
කාරුණිකබව හා පැටලෙනා තරමට ම ආදරණීය ය.

එවන් ලලනාවක ආදරය පතන්නකු වේ නම්
තරමකවත් ඔල්මාදයක් තිබ්බ යුතු වන්නේ ය.
මේ ලියන්නා එවැන්නෙකි.
එ ආතුරබව සහේතුක ය; හේතුව? ඈ ම ය;
ඈ ශුද්ධවරබව නම් වූ පෙම්වත්කම ය.

ඈ නො ලැබී ගියෙන්,
පෙම්වතා, ඈ කිලිටි කර පළා ගිය බව කියන්නෝ
සිරියහන් ගැබ අසබඩ කවි ලියන,
ගී ගයන වන්දිභට්ටෝ වන්නාහු ය;
රාජකීය කේවට්ටයෝ වන්නාහු ය;
මැදුරු පිළිකනු වනසන පුලන්නෝ වන්නාහු ය;
පශ්චිම රාජාර්ධය දෝවන සට්ටැඹිරාළලා වන්නාහු ය.

ඉතිහාසය යනු රජගෙදර නිවේදන විතර ද?
වින්දිත පෙමවතී – පෙම්වතා ගැන කී දෑ
පොත් පිටු අතර නැත්තේ – ආදරයේ වරදින් නොවන බව
ආදරවන්තයිනි, ආදරවන්තියනි, ඉදින්වත් ඔබ දැන ගත යුතු
පුරාවෘත ඉක්මවාලිය යුතු.

රාජ උදහස හැමදාම ආදරයට එදිරිව පවතී.
ඉදින් පෙමාතුර අප, උනුන් දැකගනු නො හෙන තරමට
රැකවල් ලෑ අවකාශ දෙකක නන්නත්තාර කර දැමිණ.

සීතිකෘත ආදරය

සැබෑවූ එක ම දෙවියෝ, දූතයන් එවමින්
ඈ අධ්‍යාත්මය අසබඩ කඳවුරු බඳන්නට වූ හ.
ඈ එක ම ආරම්මණය, පෙම අමතක කරලීම වන තරමට
දෙව් දූත පීඩාව නැඟැ එන්ට විය.
ඉදින්, අවසන, ඈ, ඒ ශුද්ධවර පෙම්වතී,
ඒ දේව කැඳවුම හා ඒකාත්මික වන පිළින දෙන්නට වන්නී ය.
දිගු නිද්‍රාවෙකින් එළඹෙන අලුත් මොහොතක
ආදරය ද, ආදරවන්තයා ද මතකයෙන් දියකර හරින
ඈ ආරම්මණය, ප්‍රාර්ථනය, ඒ දේව කැඳවුම විය.
අසරණී…අන් කවර විසඳුමක් වී ද ඈ අබියස?

ජීවක, දේව දූතයා ස්වර්ගයෙන් බැසැ එන්නට වූයේ
මතක අමතක කරවන ස්වර්ගීය එන්නත
උරමත දරාගෙන ය. එතරම් විශාලයි එය.
අධි මාත්‍රාමය නින්ද එළඹෙන්නට විය.

ඇයට ඇහැරිණ.

ඉදින් ආදරය ද, ආදරවන්තයා ද ඇයට අමතකව තිබිණි ද?

පෙම්වන්තයා, අයිස් කුට්ටියක නිශ්චලනය කරන ලද්දේ ඇයි?
එය ඈ ඉල්ලීමක්, ඇයැදුමක්, යාච්ඤාවක් නො වන බව ඉඳුරාම ප්‍රත්‍යක්ෂ ය.
ඉදින් ආදරවන්තයනි, ආදරවන්තියෙනි, විමසන්න…
ආදරය ද, ආදරවන්තයා ද, අයිස් කැටියක් කළ
ආදර විරෝධී ඉල්ලීම කවරකු විසින් සිදු කෙරුණි ද?

තුන් වැදෑරුම් වර

ආදරය අත්හළ බැවින්
වර තුනක සංතුෂ්ටිය ඇයට අත්පත් කර දෙන්නට
දෙව් දූත මණ්ඩලය තීරණය කර තිබිණ.
මතකය, අමතකව ගොසිනැයි අනුමාන කළ බැවිනි.
ඈ, ආදරය විරහිත, පංචස්කන්ධයකැයි නිගමනය කළ බැවිනි.

වර තුන අතට ගත්තී, ඒ ශුද්ධවර පෙම්වතී,
යාච්ඤාමය හදවතින් පැනනැඟි කටහඬ
නිරභයවැ; නිර්ව්‍යාජවැ මුදාලන්නට වූවා ය.

එක:- ආදරවන්තයා (ආදරය) අයිස්හරණය කළ යුතු.
දෙක:- මතු මතු යම්දවස, සැබෑ වූ ආදරය සැමවිටම ජයගත යුතු.
තුන:- (පැතු ආදරය නො ලැබූ බැවින්) මා සදා තනිවිය යුතු.

ආදර සරළුව

ඈ ආදරය වෙනුවෙන් මා ඉසියුම් කැටයමින් නිම කළ
ඒ රමනීය සරළුව තවම මා අතැති බව;
ඒ ශුද්ධවර තරුණිය ඇතැම්විය නො දන්නී විය හැකි ය.
ආදරවන්තයිනි, ආදරවන්තියනි, ඉදින් මම ඔබට පවසමි.

එ ආදර සරළුවෙහි ආඩයාලම්ගතැ හැඟුම් සමුදායකි.
ඒ කවර නම් හැඟුමන්දැයි
කවුරුන් හෝ කොයි කවරදාකවත් විමසා නො මැතියෙන්
ඈ නමින් ඔබට පවසාලන්න, ඉදින් අවසර දෙන්න!

කිංකිණි – සුසංවාදී සුසංයෝගී මොහොත ය; ස්වරමාධුර්ය කැළතෙන.
පංජරගත පන්දුව – සුරක්ෂිතයබව ය; නිරුපද්‍රිතබව ය; ආදරය උහුලන.
සකුණ – නිදහස ය; සැහැල්ලුව ය; අවාකාශයෙහි එළඹෙන.
දම්වැල – භක්තිමත්බව මත ශ්‍රද්ධාව බැඳි බැඳී නො බැඳෙන ආදරය ය.
කුරුසිය – ක්‍රිස්තෝපගත අචපල භක්තිය ය.
දියමන්තිය – සවාසනා ඓශ්චර්ය ය.
හාරතය මත හාරතය – ආදරය මත ආදරය ය.
අසුකුර – වාසනාවේ ඉරණම ය.
කාංකාල යතුර – දිදුළන මාවතෙහි එළැඹුම ය.
කඹගැටය- සනාතන බැඳීම ය.
දොරගුළ – සුරකීමේ පිළිණ දීම ය.
සමාවෘත තුරුබඳ – වෙන් වෙන්වැ වූ ආත්මය, ආත්මය ඒකාත්මිකවීම ය.
මකරා – ආදරය හමුවෙන මහීමා අවකාශය ය.

සමෝධානය

ආදරය නම්,
තනිය ඉසිලීම ය.
පෘථිවිය තරම් බර තනිකම, තනිව ඉසිලීම ය.
ආදරය නම්,
කුටුම්භමුක්ත වීම ය.
හිරගෙවල් තැනුමට අනුබල නො දීම ය.
ආදරය නම්,
බලා සිටිනා බව නො කියා සිටීම ය.
දරා සිටිනා බව සඟවා ගැනීම ය.

ඈ බැල්ම හිමි; ආශිර්වාද හිමි; රැකවරණ හිමි:
වෙල්ෂීය ආදරවන්තයන් හට පමණක් ද?
ආදරවන්තයිනි, ආදරවන්තියනි,
පුරුෂෝත්තම වැලෙන්තීනෝ විය ගසෙන් මිදී
ජනේරු සිතලේ පවා අතිමහත් උණුහුමෙන් ජ්වලිත
දිව්‍යමය ද්වයින්වෙන්මය ආදරය සොයා යන්න!
ඒ ආදරය සොයා ගන්න.

මෙලන් ඩ්‍රැෆොද්‍රිල් වෙමි.
ද්වයින්වෙන් නම් ශුද්ධවර පෙම්වතී
අහිමිවුණු විරහවී ඇස් වලින්
ශතවර්ශ සොළොසක ආදරයේ නාමයෙන්
තවමත් බලා ඉන්නේ වෙමි.

නො ලැබෙන බව දැන දැන ම වුව,
ඈ කියා පහදා දුන් ආදරය පිළිබඳ පාඩම
දේශා දේශාන්තර ඉක්මවා…
අහසත්, ස්වර්ගාවකාශයක් ඉක්මවා…
සකල මන්දාකිණි, චක්‍රාවාට උහුලනා
මුළු මහත් විශ්වය සපුරා
විශ්වීය හඬෙකින් වර නඟන්නට නො හැකි ද?
ආදරවන්තයිනි, ආදරවන්තියනි, ආදරෙන් පවසන්න…!

-මංජුල වෙඩිවර්ධන
ජනේරු 25, 2020