පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ පිපිරීමින් පසු දින පානදුරේ සුපිරි වෙළඳ සැලක දුක්මුසු පෙනුමකින් යුත් තරුණ සේවකයෙක් සමග වූ දෙබසක්

The scene near St. Anthony’s Shrine after the attack.  Credit Eranga Jayawardena/Associated Press

මම : අද සුපමාකට් එක පාලුයි නේ?

තරුණයා: අද කවුරුවත් බඩු ගන්න එන්නේ නෑ මිස්

මම : ඇයි මිනිස්සු කන්නේ බොන්නේ නැද්ද?

තරුණයා: මොන කෑමක්ද මිස්. රටම මළගෙයක් නේ? ඊයේ අපේ අම්ම උදේ ඉදන් අණ්ඩනවා. අපි ඇහුව කෑම උයන්නේ නැද්ද අම්මේ බඩගිනී කියල. අම්ම කිව්වා රටේ පවුල් සිය ගානක් බත් හැලියක් ලිපේ නොතිය හැපෙන කොට, උඹලට බත් ගිලෙනවද බොල කියල. අපි ඔක්කොම හුඋල්ලලා ගිහින් නිදිය ගත්ත මිස්.

අපි කොහොමද මිස් මේ වෙච්ච දේට වන්දි ගෙවන්නේ ඒ පවුල් වලට?

මට උත්තර නැතුව, ඇස් වල පිරුණු කඳුළු හොරෙන් පිහිදාගෙන, ඒ ළමයගේ අත මිරිකලා ඉක්මනට එතනින් ගියේ, ‘දෙවියනේ මම කොච්චර හිත් උණුවෙන රටකද ඉන්නේ. ඒක මොන වාසනාවක්ද. අපේ අමනුෂ්‍ය දේශපාලකයන් නැත්නම් අපි කොච්චර සුන්දර මිනිස්සුන්ද?’ කියල හුල්ල හුල්ල.