මේබල් ගැස්සුනාය. “හා හොඳයි,” ඇය කීවාය. “ඒත්, රෑ කෑම උදුනට දාන එක ගැන මම තාම කණගාටු වෙනව. බිල් කියාවි …”
“ආන්න, ඔන්න ඔයා දැන් සැක කරන්න යනව,” සද්ගුණය පැත්තකට දා මම කීවෙමි. “කණගාටු වෙන එක නතර කරන්න. මම ආයෙමත් හැරීට කතා කරන්න යනව.” මෙවර මම ගොඩක් සංසුන් වීමි. විශ්වය වැඩියෙන් විශ්වාස කරන්නට මම තීරණය කළෙමි. හැරීගේ අංකය මම කරකැව්වෙමි. තැනින් තැන කැඩී ඇහෙන පිරිමි කටහඬක් ගලා ආවේය:
“සමාවෙන්න, මේ පිරිවිතරය පාවිච්චියේ තියන්නෙ. කරුණාකරලා ලයින් එකෙන් අයින් වෙනව ද?”
මම සටන් අගල් කිහිපයක් හාරා වෙඩි තියන මාර්ගයක් පාදා ගත්තෙමි.
“මේ අහන්න,” මම කීවෙමි. “මම කරදරයක වැටිලා ඉන්නෙ.”
“කාන්තාවක්,” ඔහු පුදුමයෙන් මෙන් කීවේය.
“ඔව්, කාන්තාවක්,” මම හඬ ගෑවෙමි. “මොකක් ද කාන්තාවක් වීමේ අපූරුව? මුළු මහත් විශ්වයේම ඉන්න ඔක්කොම පිරිමි මොකද මේ කාන්තාවක් එක්ක කතාකරද්දී අමුතු ස්වරයක් කටහඬට එකතු කරගන්නෙ? සැබැවින්ම මම කාන්තාවක්, හොඳ පෙනුමක් ඇති කාන්තාවක්! ඒක ඔප්පු කරන්න ඔයාගෙ ඇහැට පාරක් ගහන්න මම කැමතියි!”
ඔහු සිනාසුනේය. ඔහු ‘කතනයෙන් වෙනතකට හැරුණා විය හැකියි. “ඒ කාන්තාවක්!”
“ඕකේ, අහන්න ඇයට මොනව ද ඕනෙ කියල?”
“කියන්න,” ඔහු ‘කතනයට කීවේය. මම සියල්ල කීවෙමි. “මොකක්ද ලිපිනය කියල නැවතත් කියන්න,” ඔහු විමසීය. මම එය ඔහුට කීවෙමි. “නෑ, නෑ,” ඔහු නොඉවසිල්ලෙන් කීය. “ග්‍රහලෝකය. ඔබේ ග්‍රහලෝකය. සහ වසර කුමක් ද කියල කියන්න.” මම ඔහුට කීවෙමි.
ඔහු නැවතත් ‘කතනයෙන් වෙනතකට නැවතත් හැරුණා විය හැකියි. මන්ද, මට ඔහුගේ කටහඬ වෙන පැත්තකින් ඇසුණි. “ඔවුන් වසර දහයක් ඈතකින් පමණයි ඉන්නෙ.” මම ගල්ගැසුණෙමි. ඔහු නැවතත් පිවිසියේය. “මොකක්ද මේ රකුසු බබෙක් ගැන කිව්වෙ? ලොම්? කොරපොතු? හොඬවැලක්? හැරී ජූනියර් බර කොච්චරක් ද? මෑ’ම්, අපි හනිකට ඔතෙන්ට එන්නම්,” ඔහු ඇමතුම විසන්ධි කළේය.
මේබල් මගේ කන අසලින් නොසන්සුන්ව ගැවසෙමින් සිටියාය. ඒත් ඇය ඇසූ ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්නට අවස්ථාවක් මට ලැබුනේ නැත. විසිත්ත කාමරයේ දොර විවෘත වී ඔවුන් ඇතුලට ඇවිද ආහ.
අළුපාට හුමාලයේ එල්ලෙමින් පවතින කේක් පෑන් හැඩයේ නැවක් මට මොහොතකට පෙනුණි. එවිට ඔවුන් දොර වසා දමා අප දිහා බලා සිනාසුනහ. ස්වභාවික පෙළඹවීමකින් මේබල් සහ මම අපේ පපු පෙදෙස් පුංචි කරගන්නට යත්න දැරුවෙමු.
“හලෝ,” උස අය කීහ. ඔහු සිය මයිල් සහිත උදරය කසමින් සිනාව පුළුල් කළේය. ත්‍රිපාදයක වූ කැමරාවක් වැනි යාන්ත්‍රික මෙවලමක් ඔහු අතැතිව සිටියේය. “මම කවුදැයි හඳුන්වා දෙන්නම්,” ඔහු කීවේය. “ජේක් කොම්ස්ටොක්. අපි ආවේ ඔය කාන්තාවන් දෙන්නට උදව්වක් දෙන්න. අපි ඔයාල අයිති පැත්තට ආපහු යවන්නම්.”
“ඔව්, නිසැකවම එහෙම කරාවි,” මම කීවෙමි.
“ඉතින් මේ ඉන්නෙ බීනි රොසිනි. එයා මගේ සහායකයා. අපි -අහ්- එකට වැඩකරන්නෙ.”
“හායි එහෙනම්,” බීනි කීවේය, “රකුසා කොහෙද?”
“හඳුන්වාදීම්,” සගයා වෙතට තද බැල්මක් හෙළමින් ජේක් කීවේය. “ආචාරශීලීත්වය.”
ඉතින් අපි දෙන්නාව මම හඳුන්වා දුන්නෙමි. “මම වීවර් මහත්මිය,” මම කීවෙමි. “මේ ඉන්නෙ මගේ අසල්වැසියා, ඇස්පෙටිකා මහත්මිය.”
“ඔබ දෙදෙනාව හඳුන්වාගැනීමට ලැබීම සතුටක්, කෙල්ලනි,” ජේක් දත් විලිස්සා සිනාසුණි. ඔයා වෙන්නැති ‘කතනයෙන් කතා කළේ. මම කැමතියි ඔයා බීනිව හසුරවපු ආකාරය ගැන. මාර කියුට්.” ඔහු ත්‍රිපාද වැන්න කොනකට අතහැර මා සිටි පැත්තට පා තැබීය. “ඉතින් කෝ මේ රකුසා?” ඔහු විමසීය, නිරාවරණය වූ මගේ බාහුව වටා අතක් යවමින් ඔහු පහළ බලමින් මා වෙත සිනාවක් පෑවේය.
Sinhala story Blog 
ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න