මම ගිය පාර ලියපු තක්කාලි කතාවට ‘අපේ රූ’ කරලා තිබුණු කමෙන්ට් එක මේ ලිපිය සිංහලෙන් පළ කරන්න හේතු කාරක වුනා කිව්වොත් නිවැරදියි. රූ මෙහෙම කියලා තිබුනා…

රූ….March 23, 2016 at 6:54 AM
මහවැලි කලාපයේ වැඩ කරද්දි ලැබුනු තෑග්ග නිසා ඩූඩ් තවමත් දුක්විදින බව දකිනකොට දුකයි.ඒ දූවිල්ල එසේ මෙසේ දූවිල්ලක් නෙවි කියලා මමත් අත්දැකලා තියනවා..
කොහෙම වුනත් ඒ කාලේ ළමයි ගැනත් මොනවා හරි ලියන්න පුළුවන් නම් වටිනවා ඩූඩ්…සමහර වෙලාවට කොච්චර දක්ෂ වුනත් අවස්ථාව නොලැබීමේ අවාසනාව නිසා අසරණ වුනු ළමයි ගැන..
ඩූඩ් මොකද කියන්නේ..

එතකොට මම කිව්වා මෙහෙම…

ඒ කාලෙ ගැන මම තව කතා කීපයක් ලියලා තියෙනවා. අර පිංසිබොල්ගෙ කොමෝඩ් බැක් අප් එක, අපේ ඉංගිරිසි සර් වගේ කතා දෙක තුනක්ම..
(මෙහෙම කිව්වට මම Our English Teacher ලියලා තිබුනේ ඉංග්‍රීසියෙන් විතරක් බව මට සෑහෙන වෙලාවක් පරණ පෝස්ට් හොයද්දි තේරුනා. )

එහෙ ළමයින්ට තිබුනේ අවස්තාව නැති නිසා අසරණවීමට වඩා, පුදුම මන්දෝත්සාහී කමක්. ඒකිව්වේ දෙමව්පියන්ට උවමනාවකුත් නෑ, ළමයින්ටත් ලොකු හීන තිබුනෙත් නෑ.

මෙතෙක් කතාව ඔහොමයි. ඔන්න අද එතැන් සිට…

තක්කාලි කතාවෙදි කිව්වා වගේ, නැගෙනහිර පළාතේ, අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයට අයිති , දෙහිඅත්තකණ්ඩියේ ඉස්කෝලෙට ආපු ළමයි ඉගෙන ගන්න ඒ හැටි උනන්දුවක් පෙන්නුවේ නෑ. ඉස්කෝලෙ නෑවිත් ඉන්න එක අතිශය දෙයක්. ආවත්, ආව එකාටත් තිබුනේ පුදුම මන්දෝත්සාහී කමක්. දෙමව්පියන්ට එහෙමටම. උවමනාවකුත් නෑ, දෙගොල්ලන්ටම ලොකු හීන තිබුනෙත් නෑ.

මේක ඔය ඉස්කෝලෙට විතරක් අදාල දෙයක් වෙන්න බෑ. මම හිතන්නේ ඔය වගේ ගොවි ජනපද වලට පොදු දෙයක් වෙන්න ඕනෙ. අස්වැන්න නෙලන්න කලින්, වගාබිම් අලින්ගෙන්, වල් ඌරන්ගෙන් ‍රැක ගන්න රෑට නිදි මරාගෙන පැල් රකින්න ඕනෙ. දවල්ට කුරුල්ලෝ එලවන්න නොහොත් ‘සකලයෝ අඹන්න’ ඕනෙ.

අස්වනු කාලෙට ගෑණු ළමයින්ටත් ඕනෙ තරම් වැඩතිබුන නිසා පන්තියේ පු‍ටු සෑහෙන්න හිස්. ඉතින් ඔය වගේ පළාත් වල වැඩ කරණ ගුරුවරයෙකුට ඔය හිස් පු‍ටුත් නිදිකිරා වැටෙන ළමයිනුත් අරුමයක් නොවෙයි. සමහරු ඇස් ඇරගෙන නිදාගැනීමේ කලාවත් ප්‍රගුණ කරලා තිබුනේ. රස්සාවටම පදම් වෙච්ච ඇස් වලට පුලුවන් කෙනෙක් තමන් දිහා බලා ඉන්නවද නැතිනම් තමන් තුලින් අනන්තය දිහා බලා ඉන්නවද කියලා කියන්න.

මම එදා නිරර්ථක උත්සාහයක යෙදෙමින් හිටියේ, මේ නිද්‍රාශීලී මොළගෙඩි වලට JOBS AND PROFESSIONS (‍රැකියා) කියන පාඩම ඔබලා, Baker(බක්කරේ) කියන උත්තරය මේ කටවල් වලින් ගන්න. මගේ ඉලක්කය වෙලා තිබුනේ පිටිපස්සෙ පේලියක නිදි කිරා වැටෙන චමිලව.

“I make bread, cakes, buns. Who am I?” (මම පාන් හදනවා, කේක් හදනවා, බනිස් හදනවා. මම කවුද?) මම ඇහුවා.

චමිලාගෙ ඇස් මාතුලින් අනන්තයට එල්ල වෙච්ච ගමන්මයි තවම.

මම ඒ ගමන නමත් කියලා ඒ ප්‍රශ්ණෙම තව විදියකට ඇහුවා.

“Hey Chamila, listen to me. I make bread, like roast bread, flat bread, normal bread, then cakes like butter cake, chocolate cake, cup cake, then buns like…say long buns, round buns, jam buns, sugar buns, sweet buns blah blah blah.. Who am I?” (චමිලා, මේ අහන්න. මම හදනවා රෝස් පාං, තැටි පාං, අච්චු පාච් වගේ පාං ජාති. එතකොට තව හදනවා බටර් කේක්, චොකලට් කේක්, ඉස්පංචි වගේ කේක් ජාති. තව එතනිං ගියාම, කිඹුලා බනිස්, බටර් බනිස්, ජෑම් බනිස්, සීනි බනිස් ඩබල් බනිස් වගේ බනිස් ජාති…. මම කවුද?)

චමිලා මේ වෙනකොට අවදිවෙලා නිදිමත බේරෙන ඇස් වලින් ප්‍රශ්ණාර්ථ ලකුණක් මුහුණේ රඳවගෙන මා දිහා බලාගෙන හිටියා. මේ නොදන්න ඉංග්‍රීසිය තමයි මේ කට්ටියටම අවුල. මම අවසන් තුරුම්පුව වශයෙන් ‘I don’t know මෙලෝ දෙයක්. සිංහලෙන් නම් ඕනෙ දෙයක්’ කියන පුරාණ ඉරිසින්නාන්සෙලා කියලා තිබුන උපදේශන වාක්‍යයට ගරු කරලා කාටත් තේරෙන සිංහලේට හැරුනා. මේ වෙනකොටත් නිදි දෙව්දුව ආපහු චමිලගෙ අතින් අල්ලගෙන ඉවරයි.

“ඒයි චමිලා!”

“සර්?” චමිලා ගැස්සිලා ඇහැරුනා.

ඇති යාන්තං.

“චමිලා, මේ අහන්න. මම හදනවා රෝස් පාන්, තැටි පාන්, අච්චු පාන්, එතකොට බටර් කේක්, චොකලට් කේක්, තව, සීනි බනිස්, කිඹුලා බනිස්, ටී බනිස්,……

බනිස් වලට එනකොට චමිලා ආයෙම නිදි ලෝකෙට පිය මැනලා නිදි කිරන්න අරන්. ඇස්වල කලු ඉංගිරියා ආයෙම එකිනෙකාට ලං වෙනවා. මම ලැයිස්තුව වහාම කපා හැරියා.

“…මම කවුද?”

උත්තරයක් නෑ. දැන් නැවතත් චමිලගෙ මත්වූ දෑස් මා තුලින් අනන්තයට යොමු වෙලා.

“චමිලා!!!” මම කෑ ගැහුවා.

චමිලගෙ ඇස් ගැස්සිලා ආපහු නාභිගත වුනා. ඈ නැවතත් අමාරුවෙන් ප්‍රශ්ණාර්ථයක් මූණට නගාගන්න උත්සාහ කලා.

“Who am I? මම කවුද?” මම භාෂා දෙකෙන්ම ඇහුවා සමහර ටෙලි නාට්‍ය චරිත වගේ.

“oආහ්! අපේ හෙන්රි සර්.?”

හීනලන්තයත් පියවිලන්තයත් අතර පාවෙමින් හිටපු උන්ට මේකෙ කිසිම විහිළුවක් පෙනුනේ නෑ. මේ මොහොතේ හොඳටම අවදියෙන් හිටි එවුන් විතරක් මගේ හිනාවට එකතුවුනා. හිනා සද්දෙට හොඳටම අවදිවුනු චමිලා, අපි හිනාවෙන්නේ මොකද කියලා විමතියෙන් ඇස් ලොකු කරගෙන බලා හිටියා. ඒ අතරේ මම, චමිලගෙ උත්තරේ අදාලත්වය අමතක කරලා, අපේ හෙන්රි සර් කියද්දි ‘අපේ’ කියන වචනයෙන් හැඟවුනු හෘදයාංගම බව සහ ලබැඳියාව ගැන යටි හිතෙන් සතු‍ටුවුනා.

දෙහිඅත්තකණ්ඩියෙ ඉගැනිල්ල ගැන තවත් රස කතා:

පිංසිබොල්ගෙ කොමෝඩ් බැක් අප් එක
සයිකල් ශූර වි. ප. බ‍ටුවංගලතුමා
දීපා, තක්කාලි වලට මොකද වුනේ කියල නං අහන්නෙපා.
Our English Teacher

Originally published @ HeyDude in English Language.

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.