මේක මචංලා ටිකක් පරණ කතාවක්. අර කඩේ යන මහින්ද මාම ආගිය කතාවක ලියපු එකක්.
ඔන්න ජෝකර් මල්ලිගෙ යාළු පොරක් හිටිය සුරංග කියලා. පොරගෙ විනෝදාංශෙ තමයි වෙඩිං කපල්ස් රැග් කරන එක. බුවා ඒකට කොයි තරම් ප්‍රො‍ෆෙෂනල්ද කිව්වොත් යාළුවො ඇවිත් මූට කිසිම අදාලත්වයක නැති වෙඩිංවලට පවා මූව එක්ක යනවා රැග් කරන්න.
මුගෙ යාළුවො සේරටමත් මූ කඳුළු පනින්න රැග් දුන්නා. ජීවිතේ ලස්සනම දවස එපා කරපු විධියට ගෙවන්න සිද්ධ උනා මුගෙ යාළුවන්ට. ඒ තරමට මූ දෙන රැග් ඉවසන්න අමාරුයි.
ඔහොම ඔහොම ගිහින් සුරංගයගෙ කසාදෙත් සෙටල් උනා. වෙඩිමට දින තීරණය උන දවසෙ ඉඳන් පොර බයේ හිටියෙ වෙඩිමෙදි යාළුවන්ගෙන් හම්බවෙන රැග් එක මතක් වෙලා. වෙඩිම කිට්ටු වෙද්දි බය ඒකට අනුලෝමව වැඩි වෙනව.
පොර යාළුවන්ට ‘වැඩිය රැග් කරන්න එපා බං’ කිය කිය පිංසෙන්ඩු උනා අන්තිම දවස්වලදි.
ඔහොම ගිහින් වෙඩිං දවස උදා උනා. පෝරුවෙ වැඩ ඉවර වෙලා අනිත් වැඩ සිද්ධ වුණා කිසි අවුලක් නැතිව. කිසිම රැග් එකක් නෑ. සුරංගට පුදුමයිත් එක්ක. අන්තිමට කපල් එක පිටත් වෙන්න යද්දි ආයෙ පොර වෙව්ලුවා රැග් වදියි කියලා. ඒත් ම්හු… කිසි රැග් එකක් දෙන පාටක් නෑ. යාළුවො සෙට් එක පැත්තකට වෙලා හොඳට බොනවා උන්ගෙ පාඩුවේ.
අන්තිමේ සුරංග තමන්ගෙ මනමාලිත් එක්ක හනිමූන් ගියා හරිම සන්තෝසෙන්. ඒත් හෝටලේට කිට්ටු වෙද්දි පොර ආයෙමත් ගැහෙන්න ගත්තා රැග් එක එතනදි දෙයිද කියලා. ඒ උනාට හෝටලේ අය ඇරුණම දන්න කියන කවුරුවත් හිටියෙ නෑ. සුරංගට පට්ට සතුටුයි.
ඒ සතුටත් එක්කම පොර හනිමූන් එක හොඳට ක්‍රීඩා කලා මුළු රෑ පුරාම. පහුවදා උදේ 9 විතර වෙනකල් දෙන්න නිදාගත්තා.
9.30ට විතර රූම් සර්විස් එකට කතා කලා උදේ කෑම ඕඩර් කරන්න. ඔන්න පොරක් ඇවිත් බෙල් එක ගැහුවා. සුරංග නාන්න ඇඳපු තුවාය පිටින් ගිහින් දොර ඇරියා. වේටර් පොරක් ඉන්නව දොර ගාව.
“ඔව් සර්… ගුඩ් මෝනිං… මොනවද උදේ කෑමට ගේන්න ඕන සර්…”
“ගුඩ් මෝනිං…මෙනවද තියෙන්නේ?”
“ඉඳිආප්ප, බත්, පිට්ටු, නූඩ්ල්ස් තියෙනව සර්. විකන්, පෝක්, අල කරි, පොල් සම්බල්… අවශ්‍යනං පේස්ට්‍රි ජාතිත් තියෙනවා. බොන්න ඔරේන්ජ් ජූස්, ඇවකාඩෝ තියෙනව සර්…”
සුරංග පස්ස හැරිලා ඇ‍ඳේ ඉඳගෙන හිටපු නෝන දිහා බැළුවා.
“මොනවද චූටි ඔයා කන්නේ? නූඩ්ල්ස් කමුද”
නෝන හා කියලා ඔළුව වැනුවා.
“අපට එහෙනං නූඩ්ල්ස් ගේන්න චිකනුයි අල කරියි එක්ක”
සුරංග වේටර්ට කිව්වා….
එතකොට ඇඳ යටින් සද්දයක් ඇහුණා.
“මචං ඊයෙ හවස ඉඳන් කෑමක් නෑ බං… අපි තුන් දෙනාටත් ඉඳි ආප්ප හැට හැත්තෑවක් ඕඩර් කරපං.”
ජෝකර් මල්ලි 
කලින් අහල තියනවෝ
අබේසුන්දර මාමගෙ රසිකයො කතාව දන්නව!
මමත් එසේමැයි
එහෙයි එහෙයි!
මමත් ඕක දැක්කා. ඒ උනාට දන්නෙ නැති උන්ට දාපු එක ගැන ස්තුතියි
😀
හෙහ් අරූට සෑහෙන්න සතුටු ඇති නේද?
සතුට ඉහවහා යන්න ඇති… 😀
අපොයි
මාර වැඩේ නේද 😀