සභාවේ සියළු සිත් ළගන්නා ආකාරයෙන් නිර්මාණය අවසන් විය.
කොණ්ඩයේ තැනින් තැන මැණික් ගල් දිළිසෙන කොණ්ඩ විලාසිතාවකින් වූ සිහින් කාන්තාව වේදිකාවෙන් සමුගත්තේ හිමිහිට පටන් ගත් අත්පොළසන් නාදය දෙගුණ දෙගුණ වී යද්දී.
වේදිකාව මත දිගහැරුණු රසවත් කවි හා කථනයන් වෙනත් කිවිඳියන් සහ රචකයන් අතින් බිහි වූ නිර්මාණයන් වූහ. තමන් දන්නේ නැති වුනාට ප්‍රේක්ෂකයන් අතර බොහොමයක් ඒවා සියල්ල මීට කළින් කියවා හෝ අසා තියන බව ලීලාට සිතුනේ ඔවුන්ගේ සංවේදී මුහුණු දකිද්දී. මිස් සුරම්‍යාගේ දෑස් වේදිකාව වෙත පමණක් යොමුව තිබිය දී ලීලාගේ නෙත් වේදිකාව දිහාත් නරඹන්නන් දිහාත් වරින් වර ඇදී ගියේය.
ඈන්ගේ නම කියැවිණ.
“ඈන් සෑහෙන සබකෝලයකින් ඉන්නෙ, අරයා තරම් ලස්සනට කරන්න බැරිවේවි කියල,” මිස් සුරම්‍යා ලීලාගේ කනට කෙඳුරුවාය.
“මේ වගේ සභාවක ඈන් මීට ඉස්සර කවදාවත් කතා කරලා නැහැ,” මිස් සුරම්‍යා කොඳුරයි. ඈන්ගේ මුහුණෙන් කියත නොහැකි වුවද ඇයගේ ඇස්වල නොසන්සුන් කලබලයක් ඇතැයි ලීලා ද දැක්කාය.
“ඈන්ට වඩා බයවෙලා ඉන්නෙ ඈන්ගෙ යාළුවා, අර බලන්න ඩයානා දිහා,” ලීලා හෙමිහිට මිස් සුරම්‍යාගේ කණට රහසින් කියයි. මිස් සුරම්‍යා ශාලාවේ පිටුපස අසුන් දිහා නොබලාම හිස වනමින් එකඟ වෙයි, “ඔව්, ඔව්, ලීලා හරි, එහෙම තමයි කතාවෙත් ලියලා තියෙන්නෙ.”
සභාව නිහඬය. හැමෝම ඇය පටන් ගන්නා තෙක් බලාගෙන සිටිති.
“මොකක්ද ..” ලීලා කියද්දී, “එයා දකිනවා ගිල්බට් එක්ක ඉන්න ජෝසි පයිගෙ මූණ. එයා හිතන්නෙ ජෝසි ගිල්බට් ළඟින් වාඩිවෙලා එයාට ආඩම්බර පෙන්වනවා කියල. ඒක දැක්ක ගමන් ඈන්ට අමුතු ධෛර්යයක් එනවා,” ඈන් දිහා ඇසිපිය නොගහා බලාගෙන සිටින මිස් සුරම්‍යා සභාව දිහා නොබලයි. ලීලා ගිල්බට් ළඟින් අසුන්ගත් ජෝසිගේ මුහුණේ පැතිර ගිය අවඥා සහගත බැල්ම දැක විශ්මයට පත්විය. ඇය එසැනින් ඈන් දිහා බැලුවාය. ඈන්ගේ දෑස්වල අභියෝගය පිළිගත් වෙනසක් සිදුවිය. ඈන් නොසැලෙන මිහිරි කටහඬකින් ඇයගේ කවි පංතිය ඉදිරිපත් කළේ සභාව විශ්මයට පත් කරමිනි.
හෘදයාංගම රසාස්වාදයෙන් හටගත් අත්පොළසන් නාදය පැතිර යද්දී රතු වූ මුහුණකින් ඈන් තම පුටුවේ වාඩිවෙන හැටි දැක සභාව උනන්දුවෙන් ‘තවත් වරක්, තවත් වරක්,’ යැයි හඬ නැඟූහ. ගිල්බට් බ්ලයිත් පුටුවෙන් නැඟිට අත්පොළසන් ගසන හැටි ලීලා බලාගෙන සිටියේ ද ඉතා සතුටින්. මිස් සුරම්‍යාගේ දෑස් ඈන් වෙතින් ඉවතට නොගිය ද ඇය ලීලා ගිල්බට්ව දැක්ක බව කියන්නට හදද්දී තමා එය දන්නවා යැයි කියන්නට හිස වනමින් පැතිර යන අත්පොළසන් නාදයට සහාය දෙන්නට එකතු වූවාය.
ඈන් අසලින් අසුන්ගෙන සිටි රෝස පැහැති ගවුමකින් සැරසී ගත් ස්ථුල කාන්තාවක් ඇයට සුබ පතයි. ඈන් ඇයට පිළිතුරු දෙයි. ඒ පිළිතුරෙන් ස්ථුල කාන්තාවගේ කාරුණික සිනහව තවත් පුළුල් විය. ඇය ඈන්ට සභාව පෙන්වන හැටි සියල්ලන්ම බලාගෙන සිටියහ.
නොනැවතී දිගටම පැතිරෙන අත්පොළසන් නාදය හමුවේ ඈන් නැවතත් නැඟිට සිටියාය. මෙවර ඇය ඉදිරිපත් කළ කවි පංතිය පළමු උත්සාහයටත් වඩා අතිශය මනරම් විය. එය අවසන දී වැඩිහිටි සමහර කාන්තාවන් නෙත්අග මෝදුවෙන සතුටු කඳුළු බිංදු ලේන්සු කොන් පිසදමන්නට වූහ. සභාවේ සිටි සියළු කාන්තාවන් ඈන්ගේ දක්ෂතාවය නිසා ඔවුනට ද යම් අනගි තත්වයක් ලැබුණා යැයි සිතන බවක් ලීලාට හැඟිණ.
“ඔව්, අද ඉඳන් තමයි ඒ වෙනස පටන් ගත්තෙ. මේ පුංචි ඈන් කෙල්ල තමයි මේ ගම්බද පළාතේ හැම කාන්තාවක්ම ධෛර්යයමත් කරවන්නෙ,” ලීලා ඇය දෙසට හැරී අහන්න හදන ප්‍රශ්නයට මිස් සුරම්‍යා පිළිතුරු දුන්නාය.
සංදර්ශනය අවසන දී හැමෝම වටකරගත්තේ ඈන්ව.
“අපිත් එයාට සුබ පතන්න යනවා ද?”
“ඕනෙ නැහැ ලීලා, ගිල්බට්ට අවස්ථාවක් ලැබෙන්නෙත් නැති එකේ .. අපි ආපහු යමු.”
ඉදිරියේ යන ගමන් සියල්ල මිස් සුරම්‍යා සමඟ යන්නට හැකිනම් යැයි මිස් සුරම්‍යාගේ අතින් අල්ලාගත් ලීලා වළල්ල ගලවමින් සිතුවාය.
Lucy Maud Montgomery ලියූ Anne of Green Gables (1908) කතන්දරයේ පසුබිමයි.
Sinhala story Blog 
ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න