විදුලි බලයෙන් නැහැවුණු ශාලාවේ අමුතු දීප්තියක් ඇතැයි ලීලාට සිතිණ.
කාන්තා පක්ෂය විසින් යහමින් තවරන ලද සුවඳ විලවුන් සුවඳ එකිනෙකින් වෙන්කර හඳුනාගැනීමට නොහැකි ලෙසකින් මිශ්‍ර වී තිබිණ. වැඩිහිටි අය ඉදිරියෙන් ද තරුණ කැළ පසුපස පුටු පේලිවල ද අසුන් ගෙන සිටිති. මුහුණට ඉදිරියෙන් අල්ලා ගත් ඈත බලන කුඩා ඇස් කණ්ණාඩි යුගලයකින් තරබාරු කාන්තාවක් ශාලාවේ අසුන් ගෙන ඉන්නා සියල්ලන්වම හොඳට පිරික්සා කර බැලුවේ කිසිත් චකිතයක් නැතිව. ඒ කාන්තාවගේ ඇස් කණ්ණාඩියට හසුවෙද්දී තමන් නොදන්නා නොහඳුනන අයෙක් එසේ කරද්දී ලීලා පුටුවේ නොසන්සුන් බවකින් ඇඹරුනේ මන්දැයි කියා ලීලාටම හිතාගත නොහැකි විය.
මිස් සුරම්‍යා විකසිත වූ මුහුණකින් වටපිට බලන්නීය. පසුපස අසුනක වාඩිගත් කෙල්ලක් දිහා බලා ඇයව කාලයක් තිස්සේ දන්නා හඳුනන ලෙසින් මිස් සුරම්‍යා ඇය හා සිනාසුනාය.
“අර ඉන්නෙ ඈන්ගේ හොඳම මිතුරිය,” ශාලාවේ ගුමුගුමුවට එකතුවෙමින් මිස් සුරම්‍යා ලීලාට පහත් හඬින් කීවාය.
“කොයි එක්කෙනා ද?”
“වැල් රෝස පාට ගවුමක් ඇඳලා ඉන්න කළු කොණ්ඩයක් තියෙන කෙල්ල. එයා තමයි මේ කෙල්ලන්ගෙ වයසේ ලස්සනටම ඇඳුම් පැළඳුම් අඳින්න දන්න එක්කෙනා කියල තමයි කතාවේ කියැවෙන්න,” මිස් සුරම්‍යා විස්තර කරයි.
“කතාව ඈන් ගැන ද?” ලීලා ඇසුවාය. ඔවුන් අසල සිටි අයගේ කතාවක් නතර වූයෙන් ලීලාගේ ප්‍රශ්නය අනිත් අයටත් පැහැදිලිව ඇසිණ.
“මොකක් ද ඒ ගමන ඈන් කරලා තියෙන්නෙ?” ලීලා අසල වූ කාන්තාවක් අසයි.
“කවුද ඈන් ගැන කතාවක් ලියන්නෙ?” මිස් සුරම්‍යාට එහා පැත්තේ වාඩිගත් අය අසයි. මිස් සුරම්‍යා ඔහුට පෑවේ සුන්දර හිනාවක්. මිස් සුරම්‍යා අනුගමනය කරමින් ලීලා ද හැකිතරම් සුහද සිනාවක් පා උත්තරයක් නොදුන්නාය.
“කෝ ගිල්බට් බ්ලයිත්?” මිස් සුරම්‍යා ඔළුව කරකවමින් වටපිට බලයි. “ගිල්බට් වාඩිවෙලා ඉන්නෙ ජෝසි පයි එක්ක,” මිස් සුරම්‍යා ඔවුන් දෙදෙනාව හඳුනාගෙන ඇත. සෙනඟ සිසාරා ගිල්බට් නැමැත්තාට අයිති කොයි මුහුණ දැයි සොයන ලීලාගේ දර්ශන පථයට ඔහු හසුවෙද්දී වැලමිටෙන් ඇන එයා තමයි යැයි ඔහු හඳුනාගන්නට මිස් සුරම්‍යා උදව් කළාය.
“එයා තමයි,” වටපිට බලා ලීලාගේ කණට කොඳුරමින්, “එයා තමයි ඈන්ට ධෛර්යයක් දෙන්නෙ මේ උත්සවයේ දී. ඈන් දන්නෙ නැහැ එයාට ගිල්බට් විහිළු කරන්නේ කැමති නිසා කියල. ඉතින් ගිල්බට් විහිළු කරනවාට අකමැති හින්ද එයාට පෙන්න අද දවසේ හොඳම නිර්මාණය බිහිවෙන්නෙ ඈන් අතින්.”
ලීලා නැවතත් හැරී ගිල්බට් දිහා බැලුවාය. ජෝසි පයි ගිල්බට් සමඟ ඉඳගෙන ඉන්නේ ඉතා ආඩම්බරයකින් බව ලීලාට සිතුණි.
ශාලාවේ ලයිට් මඳක් අඩවන් වෙද්දී ගුමුගුමුව සැනෙකින් නැවතිණ. විදුලියෙන් නැහැවුණු වේදිකාවට පිවිසියේ දිළිසෙන අළු පැහැති මනරම් දිගු ගවුමක් හැඳගත් කළු කොණ්ඩයකින් සහ අලේප කරන ලද විසල් කළු ඇස් ඇති සිහින් කාන්තාවකි. ඇයගේ ගෙල වටා සහ කළු කොණ්ඩයේ තැනින් තැන පාට පාට මැණික් ගල් දිළිසුණි. වේදිකාවේ සිට ඉතා පැහැදිලි ලෙසින් සිත් ඇදගන්නා ලාලිත්‍යයකින් කවියක් කියමින් ඒ කාන්තාව ලීලා හා මිස් සුරම්‍යා ඇතුළු මුළු සභාව තවත් අමුතු ලෝකයකට කැඳවා ගෙන ගියාය.
Sinhala story Blog 
ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න