Sinhala story Blog

පාරට වැටුණ දරුවා තවත් හයියෙන් හඬා වැලපෙයි.

“මන්සෙයි කියලා කෑ ගහලා තියෙනවා ද?” පොලිස් නිලධාරියා අසන්නේ ගෙවල් වලට රිංගා ගත් හැමට ඇසෙන පරිදි ය.

ඔහුගේ මුහුණ ඉදුණ ජම්බෝලයක් මෙන් රතුපාට වී ඇත. ඇස් කුරිරි බවකින් දිළිසෙයි. කොටට කැපූ කළු කොණ්ඩයේ කෙස් ගස් එකින් එක ඉද්ද ගැසුවාක් ඉහළට ඉස්සී පවතී. ඔහු තුවක්කුව ඉස්සුවේ එහි කොණකින් ඇයට ගහන්නට මෙනි.

කාන්තාව තැතිගෙන කිසිත් කියාගත නොහැකිව වටපිට බැලුවාය. ඇයගේ දසුනට මත්පැන් හලේ තරබාරු පුද්ගලයාව හසුවිය.

“ඔබ,” ඇයගේ කටහඬ වෙව්ලීය. “අනේ වැඳලා කියන්නම් -අපි කොරියන්, ඔබත් මාත්.”

ඔහු රළු හඬින් මහා හයියෙන් සිනාසුණි. “දැන් මට වඳිනවා,” ඔහු කෙකර ගෑවේය. “දැන් උඹ මට වැඳලා කියනවා.”

“මැයව පොලීසියට අරන් යන්න,” පොලිස් නිලධාරියෙක් ආඥාවක් නිකුත් කළේය. “ඇත්ත දැනගන්න ප්‍රශ්න කරන්න. ඇය මන්සෙයි කියලා කෑ ගැහුව ද නැද්ද කියලා හොයාගන්න.”

තක්බීරිව වටපිට බැලූ කාන්තාව “එහෙම කියන්න ඇති,” යැයි කෙඳිරි ගෑවාය. ඇත්ත කීමෙන් නිදහස ලැබෙනු ඇතැයි සිතා ඇය සමාව ඉල්ලන ස්වරයකින් “මට ඒ ගැන වැටහෙන්න ගොඩක් කාලයකට ඉස්සර… ගොඩක් ඉස්සර කාලයක දී .. මම කියන්න ඇති .. සමහර විට මන්සෙයි කියලා, ඒත් මම පොරොන්දු වෙනවා ..” යැයි කියන්නට පටන් ගත්තාය.

එහෙත් එම ප්‍රතිචාරය ඔවුනට ප්‍රමාණවත් වුනේ ඇයව නිදහස් කරනු පිණිස නොවේ. හමුදා භටයන් අත්පොළසන් ගහමින් කෑ ගැසූහ. පොලිස් නිලධාරියෙක් ඇයගේ අත් දෙකින් ඇදගෙන යන්නට පටන් ගති. මවකගේ හැඟීම් ඉස්මතු වී කාන්තාව අත් පා විසිකරමින් “මගේ දරුවා, මට මගේ දරුවා මෙතැන තනියම දාලා යන්න බැහැ,” යැයි විලාප දෙන්නට පටන් ගති.

කුඩා දැරිය ද විලාප තබමින් හඬමින් ඇයගේ අම්මා වෙත දිව යන්නට පටන් ගෙන.

තමා වෙත දිව එන දැරිය දෙසට හැරෙද්දී කාන්තාව අල්ලා පාරට තල්ලු කළ හමුදා භටයෙක් බිමට වැටුණු ඇයට හෙලවෙන්නට එපා යැයි තර්ජනය කරමින් තුවක්කුව උරුක් කළේය.

ලීලාව ඇදගෙන ගිය මැහැල්ල ද නිවස ඇතුලත එහා මෙහා යමින් වේදනා හඬකින් ලොඹු කටෙන් බුදු පිහිට යදින්නට පටන් ගත්තාය.

ක්ෂණයෙන් දොර හැරගත් ලීලා පාරට බැස්සේ එක අතක් මකර තැල්ලේ තියාගෙන ය. ඇය සොල්දාදුවන් සහ පොලිස් නිලධාරීන් දිහා නොබලා හැල්මේ දිව ගියේ දැරිය වෙත. බියෙන් ගැහෙන හදවතින් සහ බිය නිසාම ඇඟ පුරා දහඩිය වැක්කෙරෙද්දී ඇය දැරියගේ නෙත් හමුවූයේ “මේ වෙලාවේ මා ගැන බිය වෙන්නට එපා,” යැයි නොකියා කියන ආයාචනයක් සමඟින්. තෙත් වූ කම්මුල් පුරා රූ රා වැටුණු කඳුළු බිංදු ප්‍රමාණය සහ හැඬීමේ සද්දය වැඩි කළා මිසෙක වඩා ගන්නට යද්දී ඇය දැඟළුවේ නැත. මකර තැල්ල අත්හැරිය ලීලා දැරිය උස්සාගෙන ආපසු මැහැලියගේ නිවස තුලට දිව ගියේ තමන්ට වෙඩි වැදේ දැයි බියෙන් කකුල් දෙක ගැහෙද්දී.

ඇයත් දැරියත් ළං වූ විගස දොර හැර, ඔවුන් දෙදෙන ඇතුලට ආ විගස දොර වසා පත පොල්ලක් දොර හරහට හිර කළ මැහැල්ලිය ලීලා අත වූ දරුවා ගන්නට අත් දෙක දිගු කළාය. දැරිය බියෙන් ගැහෙමින් ලීලාගේ බෙල්ලේ මුහුණ සඟවා ගත්තේ අත් දෙකින්ම තදින් ඇයව බදාගෙන. මැහැල්ල ගෙයි ඇතුලට ගියේ මොනවා දෝ මතුරමින්.

ලීලාට තුරුල් වී සිටිය දැරිය හයියෙන් හැඬීම නවතා නිදිමතෙන් පියැවෙන ඇස් හැරගෙන ඉන්නට වෑයම් කරමින් සහ හෙමිහිට ඉකිබිඳිමින් වරින් වර ඉක්කා ගැසුවා ය.

මැහැල්ල ඔවුන් වෙතට පැමිණියේ දුම් දාන තේ කෝප්පයක් අතැතිව ය. එය ලීලා වෙත පෑ මැහැල්ල දැරිය වඩාගන්නට තැතක් නොගෙන දැරියත් සමඟ හිඳ ගන්නට බිම තිබුණු පැතලි කොට්ටයක් අතින් පෙන්නුවාය.