අරුණි ශපීරෝ‍ වෙතින්

ධනකුවේරයන් බලවතුන් වෙති. ඔවුන් අවශ්‍ය පමණට වඩා ධනවතුන් වෙති.

ධනවතුන් ගේ ව්‍යාපාරයන් පමණට වඩා විසල් ව්‍යාපාරයන් වෙති.

ඔවුන් තම බලය යොදවන්නේ තමන්ගේ සුබසාධනය සඳහා පමණකි.

ඔවුන් වගකීම් වලින් තොර වූ ආඥාදායකයන් ය.

ව්‍යාපාරයක් විසල් වන්නේ ද එය අනවරතයෙන් ම දුෂ්ට වන්නකි.

සමහර අයට පමණක් බිලියන ගණන් සල්ලි තියෙන එක නරකයි බිලියන ගණන් මිනිස්සු දුප්පත් වෙද්දී!!!!!!!

ටික දෙනෙකු ධනවත් වීම නිසයි බහුතර ජනතාවක් දුප්පත් වී සිටින්නේ!!!!!!

ඉහත අවේගාත්මක පාරට්ටු බෑම් සියල්ල ආර්ථික අසත්‍යයන් වෙති.

වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයන් යනු වගකීමෙන් තොර ආඥාදායකයන් නොවෙති. පාඩු නොලබා ලාබයක් උපයන්නට ඇති අවශ්‍යතාවය නිසාම ජනතාවගේ මනාපය අනුව කටයුතු කරන්නට ව්‍යවසායකයන්ට සිද්ධ වේ. ඒ නිසා වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයන් පාරිභෝගික අණසකට යටත් වූවන් වෙති.

විසල් ව්‍යාපාරයක් වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයෙකු යටතේ ඒ තත්වයට එන්නේ මිල දී ගන්නා අයගේ කැමැත්ත ඉහළින් ම ඉටු කරන ලද නිසාය. විසල් ව්‍යාපාරයක් කුඩා ව්‍යාපාරයකට වඩා ඉහළින් සේවය සපයන්නේ නැත්නම් තව දුරටත් ඒ විසල් මට්ටමෙන් ඉන්නට ඉඩක් නොලැබී කුඩා ව්‍යාපාරයක් බවට පත්වේ. එහෙත් දේශපාලන ව්‍යවසායකයන් ගහණ රටක ජීවත්වෙන ජනතාවකට මේවායේ වෙනස හඳුනාගන්නට ඉඩක් නොලැබේ.

වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයාට පැවරී ඇත්තේ එකම කාර්ය භාරයකි. තම ලාබය හැකි තරම් ඉහළින් වැඩි කරගැනීමයි. විසල් ලාබ යනු පාරිභෝගිකයන්ට හොඳ සේවාවන් සපයන්නට හැකි වූවා යැයි ඔප්පු කරන සාක්ෂි වෙති. අලාබ යනු වැරදීම් වැඩියෙන් සිද්ධ කරමින් ව්‍යවසායකයාගේ කර්ත්‍යවයන් නියමාකාරයෙන් ඉටු නොකළා යැයි ඔප්පු කරන සාධක වෙති.

සාර්ථක ව්‍යවසායකයාගේ ධන සම්පත් යනු වෙනත් අය දුප්පත් බවට පත් කරන ලද හේතු නොවේ. ව්‍යවසායකයාගේ උත්සාහය නොතිබෙන්නට පාරිභෝගිකයන්ට නොලැබී යන භාණ්ඩ ඔවුන් අතට පත් කරන ලද්දා යැයි පිළිබිඹු කරන්න පමණකි.

දුප්පත් රටවල වාසය කරන මිලියන ගණන් ජනතාවගේ දුක්ඛිත බව වෙළඳපොල ධන සම්පත් එකතු කරගත් ව්‍යවසායකයාගේ සාර්ථකත්වය නිසා හටගත්තක් නොවේ. ඔවුන් දුප්පත් දුක්ඛිත ජීවිත ගත කරන්නේ එවැනි රටවල ධන සම්පත් එකතු කරගන්නට හැකියාව පෙන්වන ලද වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයන් නොමැති නිසාය.

වඩාත්ම ධනවත් වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයන් ඉන්නා රටවල සාමාන්‍ය පුරවැසියාගේ ජීවන මට්ටම ද ඉහළ තලයක පවතී.

එහෙයින්, නිෂ්පාදන සාධක වල පාලනය ඒවා වඩාත්ම කාර්යක්ෂම ලෙසින් පාවිච්චියට යොදවත හැකි පිරිස නොහොත් වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයන් අතට ලබා දීම ඕනෑම රටක වාසය කරන කෙනෙකුගේ යහපත පිණිස හේතු වන්නකි.

තම ජීවිත බේරන ලද නවොත්පාදන ලෝකයේ බිහිවූයේ මන්දැයි නොසිතන අය ලාබයට ගරහති. එහෙත් වාහන, සීතකරණ, රේඩියෝ, පරිගණක හා සෙල් ෆෝන් කැමැත්තෙන් මිල දී ගෙන කිසිත් ලැජ්ජාවක් නැතිව ලාබ වලට තවත් ගරහමින් ඒවා පාවිච්චියේ යෙදෙති.

නිෂ්පාදනයක් වෙළඳපොලේ නිතර අලෙවියට තබන්නට, එය වැඩි දියුණු කරන්නට හා එහි නිෂ්පාදන ප්‍රමාණයන් වැඩි කරන්නට හැකියාව ලැබෙන්නේ තමන්ට එදිනෙදා කරන්නට පැවරී ඇති වැඩ කොටසෙන් පමණක් යැයි සාමාන්‍ය ශ්‍රමිකයා සිතයි. තමන් දිනපතා වෙහෙසෙන ඒ ටික පමණක් ප්‍රමාණවත් නොමැති බව ඔහු නොදකියි. කොච්චර දහදිය හැලුවත්, කොච්චර කාලයක් හෝ මොළයක් වෙහෙස කරත්, ව්‍යවසායකයාගේ දූර දර්ශී ඉලක්කයක් සාර්ථක කරගන්නා මාර්ගයක් අනුගමනය නොකරන ලද නම් ඒ සියල්ල අපතේ යන බව ශ්‍රමිකයා නොදනියි. එසේම ධනවාදීන් විසින් මූල්‍ය එකතු කිරීම් කර නැත්නම් ඒවා කිසිත් දීර්ඝ කාලීනව කරගෙන යාමට නොහැකි වන බවත් ශ්‍රමිකයා නොදනියි.

වී. අයි. ලෙනින් සිතුවේ නිෂ්පාදනයක් කරන්නට අවශ්‍ය වන්නේ 1. කය වෙහෙසන කම්කරුවන්, 2. සැලසුම් හදන ඉංජිනේරුවන් සහ 3. නිෂ්පාදන බෙදා හරින අවිගත් ශ්‍රමිකයන් පමණක් බවයි.* මේ කර්තව්‍යයන් ධනවාදීන් විසින් ඉතාමත් පහසු ලෙසින් සරල කර ඇත්තේ ඒවා සුවිශේෂී ලෙසින් සකසා කියවන්නට ලියන්නට සහ ගණිතයේ මුල් රීති හතරක් දන්නා ඕනෑම කෙනෙකුට කරත හැකි තරමට සරල ආකාරයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමෙන් යැයි ද ලෙනින් සිතාගෙන සිටියේය. වැඩිකල් නොගිහින් වසර හතර හමාරක් වැනි සුළු කාලයක දී වෙළඳපොල ව්‍යවසායකයාගේ කාර්ය භාරය එසේ නොවන බව පෙනී ගියත්, අවුල්ජාලයක් වීමෙන් රට බේරා ගන්නට තම පිළිවෙත වෙනස් කරමින් සෝවියට් රුසියාවේ ආර්ථිකයට පැලැස්තරයක් අලවන්නට සිද්ධ වුවත්, තමන් ලාබය ගැන දරනා මතය වැරදි යැයි ලෙනින් පිළිගත්තේ නැත.

අද වාසය කරන සමාජවාදීන් ද ලෙනින්ට වඩා වැඩි වෙනසක් පෙන්නුම් නොකරති. බතල වවා ගන්නේ කෙසේදැයි නොදන්නා ඔවුන් ද කටින් බතල සිටවන්නට පමණක් දන්නා අය වෙති.

* V.I. Lenin, State and Revolution, (1917) පිටු 83-84 මීසස් දී ඇති සඳහනයි.

1951 සැප්තැම්බර් 9-16 දී ප්‍රංශයේ බෝවැලොන හි පවත්වන ලද මොන්ට් පෙරලින් සමාජ රුස්වීමක දී ලුඩ්විග් වොන් මීසස් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද දේශනයක් ඇසුරිනි.