අර තේරීම් කාරක සභාවට පත්වෙච්ච මන්ත්‍රීවරුන්ට සහායට එක් පක්‍ෂයක් නීතීඥයො පත්කළා කියල අද පත්තරවල තියෙනව මම දැක්ක. කොහොමටත් දැන් දැන් පාර්ලිමේන්තුවෙ තත්ත්වෙ හැටියට දැන උගත් මන්ත්‍රීවරු හොයා ගන්න එක එන්න එන්නම අමාරුවෙනව. ජෝකර්ලට, නළු නිළියොන්ටනේ ජනතාව වැඩිපුර මනාප.

අල්ලස් කොමිසමෙනුත් ඇයට විරුද්ධව ඔවුන්ට ඇවිත් තියෙන චෝදනාවලට නිදහසට කරුණු දක්වන්න කියල ඇයට දන්වන්න යනවළු. තැලෙන යකඩෙ උඩ පැන පැන තලන්නයි කස්ටියගෙ සූදානම. එකාතකට ස්ත්‍රීයකට විරුද්ධව සමස්ථ රජයකම ශක්තිය වැය කිරීම හාස්‍යජනකයිනේ.

අනෙක් අතට ඔවුන් මෙයින් දෙන පණිවිඩය, අපිත් එක්ක ඉන්න තුරු මොන බලු වැඩේ කරත් කමක් නෑ-අපිටවිරුද්ධ වුනොත් උඹට බුදු සරණයි. පහුගිය දවස්වල බර්ටි පොඩ්ඩක් රඟන්න ගත්ත, එයාගෙ පරණ ෆයිල් එකක් ඕපන් කරන්න යනවය කියල පොඩි රාවයක් ගියා, මිනිහ හිටියටත් වඩා කීකරු වුනා. පැහැදිලිවම රජය දිගින් දිගටම පෙන්වමින් ඉන්නෙ තමන්ට නීතිය සාධාරණත්වය ඉෂ්ඨ කිරීමට අනවශ්‍ය බවත් එය ඕනෑම අවස්ථාවක තමන්ගෙ වාසියට යොදා ගැනීමට තමන් මැලි නොවන බවත්.

මම නම් හිතන්නෙ ඇය ඉල්ලා අස්විය යුතු නැහැ. එය ප්‍රසිද්ධියෙ වරද පිළිගැනීමකට සමානයිනේ. ඔවුන් මේ කරන්නෙ මොකක්ද කියල ඔළුවක් තියෙන හැමෝම දන්නව, ඉතිං ඇයට මෝඩකමින් ඉදිමිච්ච රජයක් සමඟ සටන් කිරීමත් අසීරු බව ඇත්ත, ඉතිං විශ්‍රාම වැටුපට කෙළවුනත් ඇයට තියෙන්නෙ එයාල ධූරයෙන් නෙරපන තුරු ඔළුව කෙලින් තියන් ඉන්න. (පරීක්‍ෂණය කෙරෙන අතරතුර නම් ඇය ධූරයේ කටයුතුවලින් ඉවත්වෙල සිටින එක හොඳයි.) අනාගතයෙ කෙදිනක හෝ එතුමියට යුක්තිය ඉෂ්ඨ වේවි. අපි බලා සිටිමු.

ඔලුව ගලේ ගහගැනීමේ උපහැරණය ගැන කියනකොට මට මතක් වෙන්නේ ඉස්සර අහලා තිබුන චීන කතාවක්.
එක කාලෙක මහලු මිනිහෙක් මහා දුර්ග මාර්ගයකින් නගරයෙන් වෙන් වෙච්ච කඳුකර ගමක පැල්පතක එයාගේ පුතුන් දෙන්නාත් එක්ක ජීවත් වුනා. මේ මිනිස්සුන්ට සමාජය එක්ක ගනුදෙනු කරන්න සිදු වුනේ ඇති දුෂ්කර ගමනක් යමින් කඳුවැටි තරණය කරමිනුයි. බොහෝ කලක් මෙහෙම ජීවත් වුනාට පසුව, දවසක් මේ මහලු පියාට මෙහෙම අදහසක් ආවා .
” මේ කන්ද නිසා අපේ ජීවිත මොන තරම් දුෂ්කරතාවකට පත්වෙලාද තියෙන්නේ.. මේක කපලා අයින් කරගත්තොත් මීට වඩා අපි කාගේත් ජීවිත පහසු වෙයි නේද.?” මෙහෙම හිතපු වෙලාවේ පටන් මිනිහා උදල්ලකුයි කූඩෙකුයි අරන් ගිහින් කන්ද කපන්න පටන්ගත්තා. පුතාල දෙන්නත් උදවුවට ආවා.
මේ පාරෙන් දෝලාවක නැගලා ගමනක් යන පඬිවරයෙක් මේ වැඩේ දිහාව කීප දවසක් බලාගෙන ගියා. දවසක් පඬිවරයා දෝලාව නවත්වන්න අණ කරලා මහලු පියාට කතා කළා. කතා කරලා ඇහුවා මොකක්ද මේ කරන්න යන්නේ කියලා. ” මම මේ කන්ද කපලා නගරයට යන්න පාරක් කපනවා!” කියලා පිළිතුරු ලැබුනා.
මේක අහලා පඬිවරයා කොක් හඬ දී සිනාසුනා . “උඹ මහලු මිනිහෙක්. මේ කන්ද චීනයේ විශාලම කන්දක්. උඹලා කොහොමද මේක කපලා ඉවර කරන්නේ… නිකන් මැරෙන්න හදන්නේ නැතිව ගහක් කොලක් වවාගෙන ජීවත් වෙයල්ලා”
මහලු පියා දුන්න පිළිතුර මෙන්න.
“ඔබතුමා පඬිවරයෙක් වුනාට මගේ නූගත් පුතුන්ට තිබෙන මොලේ වත් ඔබතුමාට නැහැ. මා මහල්ලෙක් බව හැබැව. මම නැති කාලෙක මගේ පුතුන් දෙන්නා කන්ද කැපීම නොකඩවා කරාවි. ඔවුන්ට පුතුන් ඉපදුනාම ඔවුනුත් නොකඩවා ඒක කරගෙන යාවි. මේ විදියට මට දැකගන්න නොලැබුනත් කවදා හරි ඔවුන් නගරයට පහසුවෙන් යන්න වැඩ සලසාගනීවී. මගේ මී මුනුපුරු පරපුර දක්වා අපි මේක නතර කරන්නේ නැහැ. ඔබතුමාට එකක් මතක නැති වුනා. මොකක්ද ඒ? මේ කන්ද එක පස් කූඩෙකින් වත් කුඩා වෙනවා මිස ලොකු වෙන්නේ නැති බව…”