පූර්විකාව.

හැමදාම ඇඟ හිල් කරන , කඳුළු පනින කතාම ලියල මටත් දැන් ඇතිවෙල. ඒ නිසාම හිතුව ටිකක් පොෂ් ලව් ස්ටෝරියක් ලියන්න. මේක හුදු ප්‍රබන්ධ්යක් නෙවේ. මට ඇසුනු , මා අවට ගැවසෙන , මගේ මිතුරන්ගේ කතාවල සංකලනයක්. මෙහි කතා නායකයාගේ හා නායිකාවගේ නම් වලට මගේත් , මහේ බිරිඳගේත් නම් පාවිච්චි කරනවා වෙනත් ” ලස්සන ” නම් හොයා ගන්න බැරි වුනු නිසා. 🙂

කාල වකවාණුව: අසූවේ දශකයේ අග බාගය.

ඇරඹුම.

සිරිල් රූපසිංහ විද්‍යාලංකාරයේ උපාධිදරයෙක්. පළමු රැකියාව ලෙස තෝරා ගත්තෙ ගුරු වෘත්තීය. පසුව ඔහු විදුහල්පති තනතුර දක්වා ඉහළ ගියා. විශ්‍රාම යන තුරුම එක දිගට අවුරුදු 25 ක්ම සේවය කළේ එකම පාසළක. විශ්‍රාම යනදා ගුරු – දෙගුරු , පළාත්වාසීන්ගේ සංවිධානයෙන් ලොකු උත්සවයක්.

පරණ පුරුද්දට උදෙන්ම අවදිවූ ඔහු , ආලින්දයේ දිග ඇඳි පුටුවේ හාන්සිවී තේ කෝප්පය හීල් වන තුරුම කල්පනා කළේ එදා උත්සවය ගැන. දීර්ඝ කතා කීපයකට , ගුණ ගායනා කීපයකට පසු , සැළ ලිහිණියෙක් ලෙස හැඳ ගත් සිසුවියක් අපූරු නර්තනයකින් සංදේශයක් බාර දුන්නා පළාතේ මන්ත්‍රී වරයාට. ” ස්වස්ති සිද්ධම්” මන්ත්‍රීතුමා එය පිළිගැන්වූවා සිරිල් රූපසිංහට. එය ඔහුගේ සේවය අගැයීමක්. තවත් තෑගි වශයෙන් අඩි හයක පිත්තල කුකුළා පහනක් , වටිනා තෑගි ගොඩක්ම ලබුනා.

සිරිල් රූපසිංහ තම දැහැනින් මිදුනේ යමෙක් හේට්ටුව අරින හඬට.

” විනීතා…” කවුද කියල බැලුවනං..
විනීතා විජේනායක , සිරිල් රූපසිංහගේ බිරිඳ විශ්‍රාමික ගුරුවරියක්. දැන් සතියකට පැය කීපයක් කැළණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ බාහිර කතිකාචාර්ය වරියක් ලෙස සේවය කරනවා.
” ආ.. මේ අක්ක නේ.. කුකුළත් අතින් අරන්”

ගේට්ටුවෙන් ඇතුළු වූයේ සිරිල්ගේ , සොයුරු සොයුරියන් කීප දෙනා ගෙන් දැනට ජීවතුන් අතර සිටින නැගණිය නන්දාය.

” මං ආවෙ අපෙ කොල්ලගෙ වදේට අපෙ අයියත් එක්ක වැදගත් දෙයක් කතා කර ගන්න”
” කියමු බලන්න”
” අයියේ අපෙ පුතා කැමතිලු අයියගෙ ලොකු දුවට..”
විනීතා විජේනායක කිසිවක් නොකියා ගෙතුළට ගියා.

” නංගියේ.. උඹ දන්නවනේ මගෙ කෙල්ල උගත්.. රූප සම්පත්තියෙන් අඩුවක් නෑ. ඉහළ රස්සාවක් කරන්නෙ. එයා වගේ කෙනෙකුට යාළු ඉලංදාරියෙක් නෑ කියනවා නං ඒක බොරුවක්. එහෙම එකක් නැත්නම් මම කැමතියි උඹේ යෝජනාවට.
මං කෙල්ලගෙන් අහල බලන්නම්”

නන්දාගේ එකම පුතා – එකා යකා – හමුදාවෙ. කාලතුවක්කු හමුදාවෙ සාමාන්‍ය සෙබළෙක් ලෙස හමුදාවට බැඳුනු ඔහු දැන් සාජන් මේජර් කෙනෙක්.

” ඉස්කෝලෙ මහත්තය කැමතිය නගාගෙ යෝජනාවට ?”
” අපි දුවගෙන් අහල බලමු”

සිරිල් – විනීතා යුවළට දරුවන් පස් දෙනයි. වැඩුමළා ප්‍රසද් වෛද්‍යවරයෙක්. බිරිඳ සාවිත්‍රි දමිළ කාන්තාවක්. දෙවැන්නා ප්‍රභාත් ASP කෙනෙක්. විවාහකයි. තෙවැන්නී වත්සලා , ඊළඟට මනෝජ්, බඩපිස්සී අප්සරා. බාල දෙන්නාම තවම ඉගෙන ගන්නවා.

විශ්ව විද්‍යාලයක සහකාර කතිකාචාර්යවරයෙක් ලෙස සේවය කරන නිහාල් ගුරුසිංහට වත්සලා හමුවුනෙ අහම්බයකින් නොවේ. ඇසට ඇස ගැටුනා. හදකට හදක් යාවුනා.

” මට මිස් එක්ක ටිකක් කතා කරන්න පුළුවන්ද ? පුද්ගලික දෙයක්.. කරදරයක් නැත්නම්”.. එහෙමයි පටන් ගත්තෙ. විනාඩි පහ විනාඩි 45 දක්වා ඇදිල ගියා. වත්සාලගෙ රූම් මේට් නාලිකාත් අහගෙන හිටියෙ දෙන්නගෙ කතාව. ඒක රසවත්.

” සොරි.. මම කෙනෙකුට පොරොන්දු වෙලයි ඉන්නෙ” වත්සලා කීවෙ අලි බොරුවක්.
” ඒක වෙන්න බෑ.. මං ඔයා ගැන හෙව්ව මාස ගානක්ම”
” කොහොමද නෑ කියන්නේ ?”
” ඔයා හැම වීක් එන්ඩ් එකකම ගෙදර යනව.”
” මගෙ කොල්ල ඉන්නෙ ගමේ..”
” සමහරදාට ඔයා එක්ක යන්න පොලිස් කාරයෙක් එනව. ඒ ඔයාගෙ අයිය. කොල්ලෙක් ඉන්නව නම් අයිය එන එකක් නෑ.. මම හරිද ?
එදා නන්දා මාලිනිගේ ෂෝ එක බලන්න ඔයා ආවෙත් ගෙදර කට්ටිය එක්ක ..”
” කට්ටය”
” ඇයි ඔයා මට කැමති උනේ ?”
” මං ආස කරන දේවල් ගොඩක් ඔයා ළඟ තියෙනව”
ඈ හඬ නගා සිනා සුනා. ” මා ගාව තියෙන සේරටම ඔයා ආස වෙයි”
“වල් කෙල්ලක්.. මම අදහස් කළේ ඔයා ළඟ තියෙන නාරි ලක්ෂණ.. සිංහළෙන් කියනව නං ගෑණු ගති..”

එදා හරි ලස්සන හැන්දෑවක්. සෙනසුරාදාවක්. ASP පුතා එයාගෙ බිරියත් එක්ක මහ ගෙදර ඇවිත්. එදා වත්සලත් ගෙදර.
” මොනවද ළමයි මේ ආප්ප ගොඩක් උස්ස ගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ. ඔය කඩේ ආප්ප එච්චර රසත් නැහැ. මට කිව්ව නං හදනවනේ..
මොකද ආයෙම සැරයක්….?”

” නෑ අම්මේ.. සමහරු නං ආප්ප කනවනෙ නිතරම. අම්මලටත් ආස ඇතිනේ …”
ASP බිරිඳ ලක්ෂ්මී කාටදෝ ඇනුම් පදයක් එල්ල කළා. වත්සලා ඇස් ලොකු කරගෙන කාමරයට දිව ගියා.
” මොකක්ද ඒ කතාව ?”
” අම්මෙ ගිය සතියේ ප්‍රභාත්ල නුවර ගිහින්.. සිල්වර්ඩේල් ගිහිල්ල තියෙනව.. මෙන්න එනවලු ලස්සන ජෝඩුවක්. ආප්ප කනවලු.. කවනවලු..
වැඩ හැටලු…”
” කොහොමයි කියනවද ඉලංදාරිය?”

” ප්‍රභාත් කිව්ව හැටියට නං සරු පාටයිලු”
” මම කියන්නම් තාත්තට අහන්න කියල”
” එපා අම්මෙ.. තව ටික කලක් ඔහොම ඇදන් ගියාවෙ”

( මතු සම්භන්ධයි )