---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 |
| ඉන්දියාවේ නවකවදය දෙන්නේ මෙහෙම(ලු) |
බැචා හිතන විදිහට මිනිස්සු කියන්නේ ස්වභාවයෙන්ම ආත්මාර්ථකාමී වර්ගයක්. බලය කේන්ද්‍රකරගත්ත් ස්වාර්ථය පමණක් අරමුණු කරගන්න පෙලඹුමක් තියෙන පිරිසක්. හැබැයි ශිෂ්ටත්වයේ ක්‍රියාවලියත් එක්ක මේ ස්වභාවික පෙළඹීම් වලින් විතැන් වෙන්න මිනිස්සු තීරණය කරා. තමන්ට වගේම අනුන්ටත් යහපතක් කරන්න මේ ස්වභාවික අභිලාෂයන්ගෙන් ඉවත් වෙන්න ඕන කියන එක ශිෂ්ටත්වයේ පදනම වුනා. ලෝකයේ මෙතෙක් බිහිවෙලා තියෙන විශිෂ්ටතම දර්ශනය වන සමාජවාදයේත්, නිදහස්ම ආගම වන බුද්ධ ධර්මයේත්, සාර්ථකතම පාලන තන්ත්‍රය වන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේත් පදනම මේ සරල සංසිද්ධියයි.
නමුත් බලය අයුතු විදිහට හසුරවන්න පුළුවන් සුවිශේෂි අවස්ථා වලදී නැවතත් පරණ පුරුදු ස්වභාවික චර්යාවන්ට මිනිස්සු යොමුවෙනවා. තුන්වන ලෝකයේ දේශපාලකයන්ගේ හැසිරීම පැහැදිලි කරන්න පුළුවන් සරලතම ආකාරය මේකයි. ලංකාවේ, පකිස්ථානයේ, සිම්බාබ්වේ රාජ්‍යයේ දේශපාලකයන්ට තියෙන බලය සීමා රහිතයි. ඒ වගේ බලයක් අතට ලැබුනම සමාජයේ සම්මතයන්, ශිෂ්ටත්වයේ සීමාවන් ඔවුන්ට අමතක වීමේ ප්‍රවණතාවයක් තියෙනවා. වඩා දියුණු රටවල check and balancing සංකල්පය හැමවිටම ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ මේ ප්‍රවණතාව වලක්වන්නයි. මොනා උනත්, මේ විදිහේ අන්තනෝමතික හැසිරීම් ශිෂ්ට සමාජයක යහපැවැත්මට ඇති කරන ඍණ බලපෑම අමුතුවෙන් විස්තර කරන්න ඕන නැහැ.(ලංකාවේ වත්මන් තත්වය ගැන හිතල බලන්න කියලා බැචා විශේෂයෙන් ඉල්ලා සිටිනවා) ඒ වගේ තත්වයකදී සමාජය තුලින් ප්‍රතිවිරෝධී බලවේගයක් නිර්මාණය කිරීම අතිශයින් වැදගත් වෙනවා විතරක් නෙවේ; සමාජයේ යහපැවැත්ම තීරනය කරන තීරක සාධකයකුත් වෙනවා.
නවකවදය; මේ ලිපියේ කේන්ද්‍රීය වචනය කරලියට එන්නෙත් මේ පසුබිම යටතෙයි. ලංකාවේ ඕනම ආයතනයක ජ්‍යෙෂ්ඨත්වයට වැදගත් තැනක් ලැබෙන්නේ ලංකාවේ සංස්කෘතියත් එක්කමයි. අධ්‍යාපන ආයතන සම්භන්දෙනුත් මේ තත්වය වලංගුයි. අනික් හැමතැනකදිම වගේ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නිසා අධිආරෝපණය වෙච්ච බලය තමන්ගේ විකෘති ආශාවන් වෙනුවෙන් පාවිච්චි වීමකුයි නවක වදයෙදිත් සිද්ධ වෙන්නේ. නමුත් වැදගත්ම කාරණය මේ අයුතු බලය යොදවන්නේ විශ්ව විද්‍යාලය ගැන හව්හරණක්වත් නොදන්නා අසරණයන් පීඩාවට පත්කරන්න වීමයි. ඒ හන්දම ඒක වැදගත් වගේම ඛේදනීය කාරණයකුත් වෙනවා. විශ්ව විද්‍යාලයට තේරී පත්වන අතිමහත් බහුතරය සෑහෙන්න දුක්විදපු අහිංසක දෙමව්පියන්ගෙ දුවා දරුවෝ. ඔවුන් එන්නේ අළුත් පරිසරයකට. නන්නාදුනන නගරයකට. මේ හේතූන් වලට ඔවුන් ලක්වෙලා ඉන්න සමාජ පසුගාමීත්වයත් එකතු වුනාම, මුල්ම දිනයේ විශ්ව විද්‍යාලයට එන ඔවුන් තුල තියෙන්නේ බියක්; සැකයක්; දෙගිඩියාවක්.
මෙවන් පසුබිමක් තුල විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්ගෙන් සිද්ධ වෙන්න ඕන ඔවුන් ආදරයෙන් පිලිඅරන් ඒ පරිසරයට හැඩලස්වන එකයි. එහෙම කරන එක ඔවුන්ගේ යුතුකමයි. නමුත් අවාසනාවකට ඇත්තටම සිද්ධ වෙන්නේ ඒකෙ පරස්පරයයි. ඒ, තමන්ගේ සමාජීය, ආර්ථික, ලිංගික පීඩාවන් සන්තර්පණය කරගන්න නින්දිත විදිහට අළුත් ශිෂ්‍යයන් නවකවදයට (ශිෂ්‍ය අනුගතකරණ ක්‍රියාවලිය - අර්ථදැක්වීම අ.වි.වි.ශි.බ.ම) පත්කිරීමයි. ඔවුන් පත්වෙලා ඉන්න සුවිශේෂී අසරණ බව තමන්ගේ ජඩ ආසාවන් වලට බිල්ලට දීම මිලේච්ඡයි යන්න අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැ. මේ ක්‍රියාවලිය කුමන තත්ව යටතේ වුවත් අමානුෂිකයි යන්නයි බැචාගේ හැගීම. මොනව වුනත් මේ තත්වය තවත් බැරෑරුම් වෙන්නේ නවකවදය අස්සේ දීර්ඝකාලීන දේශලපාලන අරමුණකුත් හැංගිලා තියෙන හින්දයි. නවකවදයේ මානසික පැත්ත හා මේ මුළු ක්‍රියාවලිය ගැන ඉස්සරහදී විස්තර කරන්න බැචා සූදානම්. මේ ලිපිය ඒ සදහා ගන්න‍ා ප්‍රවේශයක් පමණයි.
නවකවදය පිලිබද සමාජය ඇත්තටම දැනුවත් නැහැ. ඒකට ප්‍රධාන හේතුව නවකවදය ලද්දෙකු ඒ පිලිබද සම්පූර්ණ විස්තරයක් සමාජයේ බාහිර කෙනෙක්ට කරන්න තියෙන අකමැත්තයි. (එහෙම අකමැත්තක් ඇතිවීම පුදුමයට කරුණක් නෙවේ).
නවකවදය කෙසේ වෙතත්, ඊට සම්භන්ධ පසුබිම් කරුණු ගැන කතා කරන්නයි බැචාගේ ප්‍රයත්නය. නවකවදයේ පිහිටෙනු විශ්ව විද්‍යාලයේ පාලනය දේශපාලන කණ්ඩායම් අතට යන්නෙ කොහොමද, ඒ දේශලපාලන කණ්ඩායම් විශ්ව විද්‍යාලය ක්‍රියාදාම කඩාකප්පල් කරන්නෙ කොහොමද කියලා ඉස්සරහදි කතා කරමු. බැචාගේ මුල්ම ලිපිය අවසන් කරන්න කලින් පොඩි එකතු කිරීමක් කරන්න හිතුණා. ලංකාවේ නවකවදය අතුගාලා දාපු විශ්ව විද්‍යාල තියෙනවා. එහෙම පීඨත් තියෙනවා. කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය කියන්නේ එහෙම විශ්ව විද්‍යාලයක්. ඉතිං එහෙම තත්වයක් හැම තැනම ඇති කරන්න පුළුවන්නං මොනව නැතත් කොන්ද කෙලින් තියන් කැම්පස් යන්න පුළුවන් තත්වයත් හැමතැනකම ඇතිවෙයි කියලා බැචාට හිතෙනවා. ඉතිරිය පසුවට...
No comments:
Post a Comment