රජයේ නිලධාරීන් අපරාධවලට වරදකරුවන් වූ විට ඔවුන්ව අති විශේෂ ඝණයක් ලෙසට
සලකා ක‍්‍රියා කිරීම මගින් සියල්ලෝම නීතිය ඉදිරියේ සාමාන්‍යය යන්න විහි`ඵවක් නැතිනම්
විගඩමක් බවට පත්කර තිබේ.
රජයේ නිලධාරීන්ට එරෙහි අපරාධ චෝදනා එල්ලවී, අධිකරණය හමුවේ වරදකරුවන්
බවට සහතික වූ විට වරද පිළිගැනීමට ඉඩ ලබාදී දඬුවම්වලින් මිදීමට ඉඩ ලබාදීම මේ වන විට
සාමාන්‍ය දෙයක් බවට පත්ව තිබේ.
ගතවූ කාල පරිච්ෙඡ්දයේ අපරාධවලට චෝදනා ලැබූ බොහෝ දෙනෙකෙු අධි චෝදනා ලැබූවන්
ද ඇතු`ඵව, අධිකරණය ඉදිරියේදී චෝදනාවලට වරදකරු බවට ප‍්‍රකාශ කරති. එසේ ප‍්‍රකාශ කරන්නේ
අපරාධ සැකකරු/චුදිත, පොලීසිය, නීතිපති හා අධිකරණය අතර ඇති කරගන්නා පූර්ව එකඟතාවයන්ට අනුවය.
මෙහිදී චූදිත චෝදනාවලට වරදකරු බව පිළිගනු ලබයි.
ඔහුව වැරදිකරු කරණු ලබන අධිකරණය, සිරදඬුවම් වෙනුවට
අත්හිටවූ සිරදඬුවමක් නියම කරණු ලබයි. නියම කරන දඩ මුදල, රජයේ ගාස්තුවක් ලෙසට
ගෙවීමට නියම කරණු ලබයි.
මේ මගින් අපරාධකරුවා, නිදහස් වෙති. හිරේ යන්නේ නැත. දඩ මුදල රජයේ ගාස්තුවක් වීම නිසා දඩ ගෙවන්නේ
ද නැත.
වරදකරු කිරීම නඩු වාර්තාවට පමණක් සීමාවන වදන් පෙළකි.
මෙම ක‍්‍රියාවට පෙර ස`දහන් කරන ලද පරිදි අපරාධ යුක්ති පසි`දලීම සම්බන්ධ වගකියන තුන්
කට්ටුවම සම්බන්ධය.
මෙම ක‍්‍රියාව ආයතන නීති රීතිවලින් බේරීමට යොදාගන්නා ‘‘තාක්ෂණික’’
උපක‍්‍රමයකි.
අපරාධවලට වරදකරුවන් වන අයට රජයේ නිලතල දැරිය නොහැක. මෙම ‘‘තාක්ෂණික’’
උපක‍්‍රමය මගින්
වරදකරුවා, වරදකරුවන් වන්නේ හිරේ ගියොත් ‘‘දඩය’’ දඩයක් වශයෙන් ගෙව්වොත්
පමණක් වේ.
එයට අමතරව සමහර රජයේ නිලධාරීන් ‘‘සුපිරි’’ ගණයට පත් කර ඇත.
එ් අපරාධයට සැකකරන රජයේ නිලධාරීන්ව අත්අඩංගුවට ගන්නට පොලීසියට තිබෙන සෘජු බලය
අහෝසි කිරීම ය. එවන් ඊනියා සුපිරි රජයේ සේවකයෝ අත්අඩංගුවට ගන්නට පෙර නීතිපති අවසරය
ලබාගත යුතුයි.
මෙම පසුබිම යටතේ අදටත් අපරාධකරුවන් බවට අධිකරණය තීරණය කළද දඬුවම් නොලබා
සිටිනවා පමණක් නොව සියලූ වරප‍්‍රසාද විදින රජයේ නිලධාරීන් සැළකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක්
රටපුරා විසිරී සිටිති. මෙම තත්ත්වය වහාම වෙනස්විය යුතුය.
No comments:
Post a Comment