විහිලුව සහ හිංසනය
බෙහෝම අවිවේකී මාසයක් මේක. ලැබුණු ඉඩ කඩකින් බ්ලොග් කියවන කොට දැක්ක මාතලන්ගේ පෝස්ටුවක්. වාරියපොළ සෙල්වා කියල. ඕං ඒකට කොමෙන්ටුවක් දානකොට මට තේරුනා කොමෙන්ටුව දිග වැඩි වේගන එනවා කියල. ඔන්න ඉතින් හති නොබලා මේ පෝස්ටුව අන්තර්ජාල ගත කලා. කාලයක් තිස්සෙ මේ මාතෘකාව කතා කරන්න හිතේ තිබුණට අවස්ථාවක් වෙලාවක් ලැබුනෙ නෑ නෙව.
විහිලු තහලු වලට තියෙන්නෙ ඉතා දීර්ග ඉතිහාසයක්. කොටින්ම කියතොත් කවට කම් වලට අපේ අතීතයේ රාජ්‍ය
අනුග්‍රහයත් ලැබිල තියෙනවා. ඒ විතරක්ද රජ වාසල කවටයා කියල බොහොම ගරු සරු තණතුරු
පවා තිබුන නෙව.
ඉතින් විහුලුව නැත්නම් කවට කම් එක්ක නිතැතින්ම බැඳිච්ච දෙයක් තමා නාරි ලාලිත්‍යය කියන්නෙ. සුද්ද සිංහලෙන් කියනව නම්, අතීතයේ සිටම කවට කම් එක්ක ගෑණු උදවියත් සම්බන්ධ වෙලා තිබුනනේ.
කට කැඩි කලයයි ගෙනෙන්නේ...
වැරහැලි රෙද්දයි අඳින්නේ....
කොයිබද උදයම දුවන්නෙ.....
රොඩීකෙල්ල වාගේ..
මෙහෙම කීවෙ රූකාන්ත නේ.
අන්දරේ කීවෙ මෙහෙම..
කට කැඩි කලේ දිය උකුලේ තබා ගෙන
ලොට තන් දෙකක් ගෙරි සමකින් වසා ගෙන
තඹත් ලෝකඩත් දෙවගේ පැලඳගෙන
රොඩී කෙල්ල කොහි යනවද උදෑසන
එහෙමයි කියල ඉතින්
කාන්තාවන් කියන්නෙ විහුලුවට ලක්වන දෙයක් කියල වැරදි අර්ථ කතන දෙන්ට උවමනා නෑ.
ඉතින් මෙහෙම විහිලු තහලු කරද්දි දුක් වුණ කේන්ති ගිය ගෑණු
උදවිය ඒ කාලෙත් හිටිය නොවැ.
බොහොම හොඳට රන්කම් කළ
වැඩක් වගෙයි
දේවතුමට මහ බඹු දුන් ලියක් වගෙයි
ලෝකෙ ඉන්න පඬිහට පිස්සුවක් වගෙයි
කොහොඹ ගහට කරවිල වැල ගියා වගෙයි
දේවතුමට මහ බඹු දුන් ලියක් වගෙයි
ලෝකෙ ඉන්න පඬිහට පිස්සුවක් වගෙයි
කොහොඹ ගහට කරවිල වැල ගියා වගෙයි
රජ බිසවට
මේහෙම කරවිල වැල කීව කියල බිසව හොඳටෝම ඇඬුවලු.
හැබැයි ඉතින් මේ කවිය කියපු අන්දරේට බිසවුන් දැ අත උස්සන්න ගියේ නෑ.
රජතුමාට කියල ආයෙ සැනසිලි කවියක් අන්දරේගෙ කටින් කියව ගත්තලු.
පිවිසුම
No comments:
Post a Comment