පුතෙකු වදා හැදුවා රජ කරමි කියා
ඔටුනු නොදැම්මත් ඔබ මගෙ රජුන් උනා
වැඩිහිටි නිවස්නේ තනිකර දමා එදා
ගියදා ඉනු කඳුළු නැත මෙතුවක් පිසදා
ඇති දැඩි කලා පියා නැතිවූ දා ඉඳලා
වැසිදිය කඳුළු ගලනා මගෙ ගෙපැලෙ තියා
නොතිබුණු නුමුත් හිස උඩ සුදු වියන් වියා
සෙවනක් උනා මම මතකද පුතුනි දයා
පෙරමග බලා සිටියෙමි ඔබ දකින තුරා
කිසිදා නුදුටු නෙතු අතරේ සිටියි කියා
දෑගිලි ගැන්නා මදිදැයි මට සිතුනි මෙදා
පුතුනේ ඔබ සැපයෙන්දැයි සිතමි සදා
අනා රසට බත් ගුලියක් කන්න කියා
සිහිනෙන් ඇවිත් ඔබ මගෙ හිස අත ගෑවා
සැබැවින් කෙදින කන්නද මම එලෙස කියා
හැඟුමන් සිර කලෙමි හද බිතක ලියා
පතනිමි පුතුනෙ තෙරුවන්ගේ සරණ සදා
දෑසට නොපෙනුණත් හුරතල් මුහුණ මෙදා
අත තියලා හිස මත නොපැතුවත් එදා
මතු බුදු වෙයන් ඉපදී මගෙ පුතෙකු වෙලා