ලෝකයා ඔබව මනින්නේ…

     "ලෝකයා ඔබව මනින්නේ ඔබට කළ හැකි දේ අනුව නොව ඔබ කර ඇති දේ අනුවයි." 

     මට මතක නැහැ කවුද එහෙම කිව්වෙ කියලා; කවුරු වුනත් සම්පූර්ණ ඇත්ත කතාව.  ඒ අනුව ලෝකයා මාව මනිනවා ඇත්තෙ නිකමෙක් විදිහට.  මට එහෙම හිතුනෙ ඊයෙ හවස ආව කෝල් එකක් නිසා.  මගෙ හිතවතෙක් එයාගෙ වැඩකට පොඩි උපදෙසක් ගන්න කතා කළ ගමන් ටිකක් වෙලා කතාවට වැ‍ටුනා.  ඒ කතා කරන ගමන් තමයි කිව්වෙ "කෝ ඔයාගෙ සිංහාවලෝකනේ...? පටන් ගත්ත විතරනෙ, මොනවත් ලියන්නෙ නැහැනෙ."  කියලා.  මම ඉතින් සාමාන්‍යයෙන් කවුරුත් කරන විදිහට කෙටි නිදහසට කාරණා දෙක තුනක් කියලා කතාව ඉවර කළා.  ඒත් ඒ කතාව මට වැදුනා.  ඇත්තනෙ... මම සිංහය වගේ මේ බ්ලොග් එක පටන් ගත්ත විදිහට මමත් හිතාගෙන හිටියෙ අනිත් බ්ලොග් වලට ඉඩ මදි වෙනකම් ලියයි කියලා.  ඉතින් ඇයි මම ලියන්නෙ නැත්තෙ?  ඇයි මම එක තැන ගල්වෙලා...

     ඒකට ප්‍රධානම හේතුව ලෙස මා දකින්නෙ මගේ පළවෙනි විචාරකයා මමම වීම සහ ඒ විචාරකයා අනුකම්පා විරහිත, නිර්දය හා ඉතා ඉහල රුචිකත්වයක් ඇති කෙනෙක් වීම.  ඊළඟ හේතුව විචාරකයා හරස් දන්ඩ ඉහළ දමන හැම විටකම ඊට ඉහලින් පනින්නට හැකි වනු පිණිස වඩාත් ඈතට ගොස් දුවගෙන එන්නට තරම් උට්ඨාන වීර්යයක් ලේඛකයාට නොතිබීම.  සරලව කියනවානම් ලේඛකයා කම්මැලි වීම.  "උඹට හොඳ නැත්නම් මටත් එපා" කියල බාගෙට ලියපුව මකලා දාල වෙන වැඩක් පටන් ගන්න එක දැන් කී වතාවක් සිදුවෙලා ඇත්ද?  මගේ වින්දන ශක්තියේ තරමට මගේ නිර්මාණ ශක්තිය දියුණු වෙලා නෑ.  ඒකටත් හේතුව කම්මැලි කමම තමයි... 

      මම දන්නවා මේක මට විතරක් තියන ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි.  තමන්ගෙම කොලිටි කොන්ට්‍රෝල් එක භාර ගන්න හැමෝටම තියන ප්‍රශ්ණයක්.  අද මම ලියන්න ගත්තෙ මොනවා ලියවුනත් පළ කරනවා කියලා හිතාගෙන. හොඳම දෙයක් ලියවෙනකම් ඉන්නෙ නැතුව මොනවා හරි ලියනවා...  ඒක කියවන්නත් මේ ලෝකෙ කවුරු හරි ඇතිනෙ...