ඉතින් අවසර දමා යන්නට හන්තාන කුමරී
නුඹේ නලලත සිඹිනු හැකි නම්
සරා සඳවත වී
කැදලි හැර යන විහඟ නෙතු අග
විතරම ද දුක මේ?
වසන්තය හෙට ඒවි තනියට
රැගෙන නව කව් ගී
කඳුළු දිය බැඳ සීන වපුරා
තක්සලා හෙවණේ
කිරිවදින තුරු ගැයූ සීපද
කුරුලු තුඬ ගොලු වී
වප් මඟුල් සිරි නිමාවේ දැන්
කැදැල්ලෙන් ඉගිලී
කොහොම යන්න ද? ඒත් යන්ට ම
වෙයි ඉතින් වෙන් වී
ඇහැල තුරු පෙළ මල් වරන විට
පයට පියවිලි දී
විඩාබර නෙත් පෙඟෙයි පෙර දින
මතක රොන් තැවරී
දයාබර මල් පොකුර ගිලිහී
දසත විසිරෙද්දී
අවසර යි නටුවෙන් හැලෙන්නට
කැකුළකට ඉඩ දී
(2000 ජනවාරි)
No comments:
Post a Comment