”මම” නම් සිපිරිගෙය

පිය මනිම් හතරැස් ව

බිම ඔබා හිස

මම

මා වට ම....

ගැන නැත

කිසි ම දවසක

යපොලු කීයක් වෙත්දැයි

මා ඉදිරිපස...

 

සොයමි

පහුරු ගා මහ බිත්ති

පලායන්නට ඉඩක්

නොව

හමුවෙතැයි

මා සම මිනිසකු

ලියූ

කුරුටු ගී...

පුරුකින් පුරුක බැඳි

විලංගු ය

කිසිවිටෙකත් නොහැඟේ

ආදරය නොවේයැයි

එය...

 

අඳුරු ය

විටෙක එළිය ය

ඇතුළේ ය

විටෙක පිටත ය

හිතැත්තෝ

බලති විමසති

එති යති...

 

තවමත්

නොදුටු හැටි

මා වන් අයකු වෙන

පවුරක් සේ

මා වට කොට සිටින

මම මිස...