Saturday, January 7, 2012

සරත් ෆොන්සේකා නිදහස් කළ යුතුද?

මෙම බ්ලොග් අඩවිය ලිවීම පටන් ගත් දින සිටම සරත් ෆොන්සේකා මහතා හෝ ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා හෝ කෙළින්ම ඉලක්ක නොකරන පිළිවෙතක සිට ලිවීමට මම හැකිතාක් උත්සාහ ගත්තෙමි. එයට හේතුව වූයේ පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී මෙම දෙදෙනා එකිනෙකාට එරෙහිව ඉදිරිපත් වීම මා අනුමත නොකිරීමම පමණක් නොවේ. ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් කිසිවෙකුටත් මාගෙන් අසාධාරණයක් නොවීම පිණිසය. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට එරෙහිව සරත් ෆොන්සේකා මහතා ඉදිරිපත් කිරීම යුද්ධයෙන් පසු ගොඩ නැංවිය යුතු ශ්‍රී ලාංකීය ජාතිය ගොඩ නැංවීමේ ක්‍රියාවලිය මහත් පසුගාමී තත්ත්වයකට පත් කරණු ඇත යන්න මගේ හැඟීම විය. අනෙක් අතට යුද්ධය නිමා කිරීමේ ගෞරවය මෙම දෙදෙනා අතර නිසි ලෙස බෙදී යාම අවහිර කිරීමක් ද මෙමගින් සිදුවන බව මගේ දැකීම විය.
සරත් ෆොන්සේකා මහතා නිදහස් කළ යුතු බව විපක්ෂ කණ්ඩායම් බොහෝ කළෙක සිට හඬ නැගූවත් මෑතක සිට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට සමීප හා ඔහු ගැන මධ්‍යස්ථ දෘෂ්ඨියක සිට කථා කරන සමාජයේ වැදගත් ස්ථානයන් නියෝජනය කරන කිහිප දෙනෙකුම අදහස් පළ කොට තිබූ නිසා දීර්ඝ නිහැඬියාව බිඳ දමා යමක් ලියා තබන්නට සිත්විය.
සරත් ෆොන්සේකා මහතා හමුදාපති තනතුරට පත් වූ ආකාරය පිළිබඳ විවිධ අදහස් තිබෙන නමුත්, එම තනතුරට ඔහුව පත් කිරීමේ දී ජනාධිපතිවරයා ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අතින් වැදගත් සේවයක් සිදුවූ බව යමෙක් පිළි නොගන්නේ නම් එය හුදෙක් දේශපාලන කුහකත්වය යැයි සිතමි. අපේ රටේ පමණක් නොව ලෝකයේ ඕනෑම රටෙක හමුදාපතිවරයා පත් කිරීමේ දී රාජ්‍ය නායකයා ඔහු කෙරෙහි දක්වන ආකල්පය බලපාන බව නොරහසකි. සරත් ෆොන්සේකා මහතා ඒ ගැන මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ස්තූති විය යුතුමය. මෙයට පෙර මෑත අතීතයේ හුදෙක් දේශපාලනමය හේතූන් නිසා හමුදාපති ධූරය අහිමිවූ දක්ෂ එඩිතර ජ්‍යේෂ්ඨ නිලධාරීහු වෙති. හමුදාව පාලනය කිරීමේ දී ඔහු සිය අභිමතය පරිදි හමුදාව පාලනය කළ බවත් යුද්ධයේ විවිධ අවස්ථාවල දී සරත් ෆොන්සේකා මහතාට පමණක් නොව අනෙකුත් හමුදාපතිවරුන්ට හා ජ්‍යේෂ්ඨ නිලධාරීන්ටද දේශපාලන ඇඟිලි ගැසීම් වලින් තොරව යුද්ධය කරගෙන යාමට ඉඩ නොලද්දේ නම් අපි තවමත් දිග්ගැස්සුනු සිවිල් යුද්ධයක හෝ ආක්‍රමණයක පැටැලී සිටින්නෙමු.
යුද්ධය කරගෙන යාමේ දී හමුදා චිත්ත ධෛර්ය නැංවීමේ දීත් යුද්ධය මෙහෙය වීමේදීත් සරත් ෆොන්සේකා මහතා කිසිවක් නොකළේය යන මතයට මම කිසිසේත් එකඟ නොවෙමි. එයද ඉහත සඳහන් කළ වර්ගයේ ම කුඩුකේඩු දේශපාලන කථාවකම පමණි. දැඩි තීරණ ගැනීමේ දීත් යුද්ධය මෙහෙය වීමේ දීත් ෆොන්සේකා මහතා දැක් වූ දක්ෂතාවය සහ කැපවීම අවංකව අගය කිරීමට අප පසුබට විය යුතු නැත. 
ෆොන්සේකා මහතාට වැරදුනේ තමන් දන්නා හමුදා මෙහෙයවීමේ සිට නොදන්නා දේශපාලනයට බැසීමට ඉක්මන් වීම නිසාය. ඔහු දේශපාලනයට පැමිණීම පිළිබඳව මාගේ විවේචනයක් නැත. මේ රටේ සෑම පුරවැසියෙකුටම මෙන් ඔහුටද දේශපාලනයට එක්වීමට අයිතියක් ඇති අතර තමන් කැමැති මතවාදයක් ඉදිරිපත් කරමින් ජනතාව අතරට යාමටද ඔහුට අයිතියක් ඇත. එසේ වුවද ඔහුගේ දේශපාලන ප්‍රවේශය කඩිමුඩියේ සිදුවූවක් බව පෙනේ. 
යුද්ධය අවසන් වූ වහාම ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලතල පාවිච්චි කොට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරණයකට යන බව විපක්ෂයේ ගණන් බැලීම විය. එසේ වුවත් විපක්ෂයට මහින්ද රාජපක්ෂ නමැති චරිතය පිළිබඳව කිසිදු ශාස්ත්‍රීය ගණන් බැලීමක් නොවූ බව පැහැදිළිය. එතෙක් රටේ පාලනයට සෘජුවම හවුල් වූ පවුලක සාමාජිකයෙකු නොවූ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ගමේ චණ්ඩියෙකු සේ ක්‍රියා කොට යුද්ධය අනා ගනු ඇති බව ජ.වි.පෙ මෙන්ම එ.ජා.ප යේ ද ගණන් බැලීම විය. එය මෙරට පාලනයේ පැවැති එක්තරා කණ්ඩායම් වාදී හැඟීමක ඉස්මතු වීමකි. කණගාටුවට කරුණ නම් මාක්ස්වාදී ව්‍යාපාරයක් ලෙස පෙනීසිටීමට උත්සාහ කරණ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණද මෙම මතය දැරීමයි. ජ.වි.පෙය සිතුවේ තමා විසින් යුද්ධයට තල්ලු කරනු ලබන මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා යුද්ධය අසාර්ථක කර ගනිමින් විදේශීය බලවේගයන්ට යටත් වනු ඇති බවත් එහිදී ඇතිවන ජනතා අප්‍රසාදය හමුවේ තමන්ට පාර්ලිමේන්තුව තුළ වූ කෘත්‍රිම බලය පාවිච්චි කරමින් බලය ඩැහැ ගැනීමත්ය. එ.ජා.පයද සිතුවේ මීට වඩා වැඩි වෙනසක් ඇතුව නොවේ. දෙපාර්ශවයම සිය මුල් ගණන් බැලීම වරද්දා ගත් විට තමන්ට නොවරදවාම මුහුණ දීමට සිදුවන ජනාධිපතිවරණයට ඇඟ බේරා ගැනීමටවත් සුදුසු මට්ටමේ සූදානමක නොවූහ. සරත් ෆොන්සේකා මහතා කරලියට ගනු ලැබූයේ මේ අවස්ථාවේදීය.
සරත් ෆොන්සේකා මහතා හමුදාපතිවරයෙකු වශයෙන් අවශ්‍ය දැඩි බව තිබුණද නායකයෙකු වශයෙන් දුර්වල චරිතයක් බව මගේ හැඟීමයි. ඔහු තුළ තමා සහ යුධ හමුදාව පිළිබඳව දැඩි අභිමානයක් තිබූ අතරම අනෙකුත් හමුදාපති වරුන් අවඥාවෙන් යුතුව සැලකීමට වූ ඔහුගේ ආකල්පය නායකයෙකු වශයෙන් ඔහුගේ ශක්‍යතාවය මුළුමනින්ම විනාශ කර දැම්මේය. ඔහු ගෞරවය බෙදා ගනු වෙනුවට එය පොදි ගසාගන්නට තැත් කළේය. ප්‍රසිද්ධ රූපවාහිනී වැඩසටහන් කිහිපයකම ඔහු හිටපු නාවික හමුදාපතිවරයා අපහසුතාවයට පත් කළේ පාසැල් කොළු ගැටයෙකුට නොදෙවෙනි ලෙස හැසිරෙමිණි. ජ්‍යේෂ්ඨ හමුදා නිලධාරීන් අතරද ෆොන්සේකා මහතා එතරම් ජනප්‍රියව සිටි බවක් නොපෙනේ. 
මෙවැනි පුද්ගලයෙකු කඩිමුඩියේ දේශපාලනයට ගෙන ඒමෙන් පොදු විපක්ෂය ලෙස එවකට හැඳින්වූ සන්ධානය ජාතියට සිදු කළේ මහා විනාශයකි. විශ්‍රාම යාමෙන් කළකට පසුව සමාජය ගැන හොඳ විශ්ලේෂණයක් ඇතිව වඩාත් සංයමයකින් දේශපාලනයට පැමිණියේ නම් සරත් ෆොන්සේකා මහතාගෙන් මේ රටට ඉතා විශාල සේවයක් කරගන්නට පිළිවන් වන්නට තිබිණ. නමුත් අදූරදර්ශී දේශපාලනඥයින් කිහිප දෙනෙකුගේ උගුලට හසුවීම නිසා ඔහු තොරාගත්තේ වෛරී දේශපාලන සංස්කෘතියකි. ජනාධිපතිධූරාපෙක්ෂකයෙකු ලෙස ඔහු කළ සියළු ප්‍රසිද්ධ ඇමතීම් වලින් ඔහු සිදු කරගත්තේ දේශපාලනඥයෙකු විසින් කිසිදා සිදු නොකර ගත යුතු තරම් හානියකි. යමෙක් දේශපාලනයට නොආ යුත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව හොඳම උදාහරණය පෙන්වා දෙමින් ඔහු අති විශාල මැතිවරණ පරාජයකට මුහුණ පෑවේය.
මේ වන විට ෆොන්සේකා මහතා වෛරී දේශපාලනයේ ගොස් ඇත්තේ නැවත හැරීමට නොහැකි තරම් දුරකි. ඔහු වටා සිටින පිරිස් ඔහුව සිය පැවැත්මේ කොටසක් කරගෙන සිටින බව පෙනේ. මෙයට දින කිහිපයකට පෙර ඔහු විසින් ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයකට කළ කතාවෙන් පැහැදිළි වන්නේ තවමත් ජනතා නායකයෙකු වශයෙන් සමාජය ඇමතීමට ඔහු පුරුදු වී නැති බවකි.
සරත් ෆොන්සේකා මහතා සිර ගත කරනු ලැබ ඇත්තේ අධිකරණ යේ නඩුවක තීන්දුවක් වශයෙන් බැවින් ඒ ගැන වැඩිදුරටත් සාකච්ඡා කිරීම මෙම ලිපියේ අරමුණ නොවේ. ෆොන්සේකා මහතා තවදුරටත් සිර ගත කරනු ලැබ තිබීම තමන්ට වාසිදායක යැයි ආණ්ඩුව කල්පනා කරන්නේ නම් එය මිත්‍යාවක් බව වහාම ආණ්ඩුව තේරුම් ගත යුතුය. ඇත්තෙන්ම සරත් ෆොන්සේකා මහතා සිර ගත වී සිටීම රජය පැත්තෙන් අවාසි දායකය. ඊට හේතු කිහිපයකි.
සරත් ෆොන්සේකා මහතා ජනාධිපතිවරණයේ දී විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයා වීම මගින් ඔහුට ජාත්‍යන්තර වශයෙන් යම් පිළිගැනීමක් ලැබී ඇත. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ ඔහුව සිරගත කර තිබීම රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව මවා පාන්නේ එතරම් හොඳ චිත්‍රයක් නොවේ. යම් හෙයකින් ෆොන්සේකා මහතා ජනාධිපති ධූරයට පත් වී නම් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ගේ සහ ඔහුගේ පවුලේ අයගේ තත්ත්වය මීට වඩා බෙහෙවින්ම නරක් වන්නට ඉඩ තිබුණද දේශපාලනයේ දින 40ද අත්දැකීම් ඇති ෆොන්සේකා මහතාට වඩා වසර 40 කඅත්දැකීම් ඇති රාජපක්ෂ මහතා වෙනස් ලෙස හැසිරෙනු ඇතියි ශිෂ්ඨ සම්පන්න සමාජය බලාපොරොත්තු වනු ඇත.
අනෙක් අතට ෆොන්සේකා මහතා සිර ගතව සිටීම ඔහුව නිදහස් කර ගැනීමේ ව්‍යාපාරයක් ඇතිකිරීමට හොඳ හේතුවක් සපයයි. එම ව්‍යාපාරය තුළින් වාසි ලබන්නේ ෆොක්සේකා මහතා හෝ ඔහුගේ පවුලේ අය නොවේ. වෙනත් පිරිස්ය. එම පිරිස් වලට ඉන්ධන ලබා දීමෙන් රජය කරන්නේ අනවශ්‍ය අර්බූධ ඇති කර ගැනීමකි.

අවසාන වශයෙන් යුද්ධය නිසා විනාශ වී  ගිය සමාජය නැවත නිර්මණය කිරීමට නම් සමාජ ය බෙදීමට ලක් කළ හැකි සියළු දේ ඉවත් කළ යුතු බව මගේ හැඟීමයි.

සරත් ෆොන්සේකා මහතා නිදහස් කිරීම සලකා බැලිය යුත්තේ මේ සියළු කරණු දෙස මධ්‍යස්ථව සලකා බැලීමෙනි. මගේ අදහස නම් තවත් කල් නොයවා ඔහුට ජනාධිපති සමාවක් ප්‍රධානය කිරීම වඩා ප්‍රායෝගික වනු ඇති බවයි.

3 comments:

  1. ෆොන්සේකා මහතා නිදහස් කිරීම මේ මොහොතේදී රජයට වඩාත් වාසි සහගත බව මාගේද අදහසයි

    ReplyDelete
  2. මෙතැනදී දුක වෙන මොනවත් නෙවෙයි මහින්ද මහත්තයා යත් ෆොන්සේකා මහත්තයත් දෙන්නම රට බේර ගන්න ලොකු දෙයක් කරපු මිනිස්සු.. දෙන්නගේ ම වටේ ඉන්න අය තම දෙන්නම කන්නෙ. ඊට අමතරව දෙන්න ම දැන් ගමන් කරන්නේ තමන් වෙනුවෙන් ඉදි වෙච්ච පාරවල් වල මිසක් රට වෙනුවෙන් තියෙන පාරවල් වල නෙවෙයි. අද මේ දෙන්නව කොටවලා.. රටේ එදා යුද්ධෙ ඉවර වෙනකොට මිනිස්සුන්ගේ තිබුණු සමගිය නැති වෙලා. එදා කොටින්ට කඩේ ගියපු උදවිය තමයි මේකෙන් අද වාසි ගන්නේ.. දේශපාලනයට බැහැල අං ආවම සතුරෝ මිතුරෝ හරියට අඳුන ගන්න බැරි වෙනවා.

    ReplyDelete
  3. i think rather than being emotional we should evaluate the broader consequences in this to the country. as for me, i think it is in the best interest of the country to keep fonseka out from the world(even though it may be unfair for him). the reason is, it is quite obvious that he will be used as a tool against the country by the foreign and local elements agaist the country. Unlike any other politician, what says by him specially with regard to the war holds more ground as the former army commander and i dont think he understands this responsibility. we can't risk the country and what we have achieved so far for the sake of one person how important he may be.

    ReplyDelete