Sunday, October 9, 2011

ලාන්කීය මෑතිවරණ හා දේශපාලනය

චන්දෙ කිව්වම ඊයේ වෙලා තිබුණ සිද්ධිය අමතක කරන්න බෑහෑ. මේ වගේ පුන්චි චන්දයක, මිනීමෑරුම් කිසි කෙනෙක් බලාපොරොත්තුවෙන්නෙ නෑතුව ඈති. මම කිව්වෙ මහ චන්දෙකදි නම් මේවා සාධාරණයි කියන එක නෙමෙයි. දෑන් කාලෙක ඉඳන් තිබ්බ මෑතිවරණ, සෑලකියයුතු තරම් බරපතල සිද්දීන් නෑතුව ඉවර උනා. ඈත්තටම අපක්ෂපාති ශ්‍රි ලාන්කිකයන් විදිහට අපිට ඒක ආඩම්බරයක්. ප්‍රතිපත්තියක් හෑටියට මම කිසිම දේශපාලන පක්ෂයට බර නෑහෑ. අවස්තානුරූපව, කාලානුරූපව බලලයි මම චන්දෙ පවිච්චිකරානම් පාවිච්කරේ. ඈත්තට මම ඒ පාවිච්ච්කරලා තිබුණ විදිහගෑන කණගාටු වෙන්න වුනේ නම් නෑහෑ.

ලන්කාවේ මිනිස්සු ගත්තහම කිසියම් සෑලකියයුතු පිරිසක් නූගත් ගණයට වෑටෙනවා.( මේක මතභේදාත්මක වාක්යක් වෙන්න පුළුවන්. එත් අපි තේරුම් නොගත් යතාර්ථය ඒක තමයි.)තව පිරිසක් ඉන්නවා, එයාලට කිසිම හෑඟීමක් කියලා දෙයක් නෑහෑ, රෑල්ලට යන පිරිසක්. ඊලඟට පරම්පරාවට කියල හිතන පිරිස. මම ඈතුලුව අවස්තානුරූපීව හිතන සෑලකියයුතු පිරිසක් නෑතුවාද නෙමෙයි. ඔන්න ඕක තමයි ලන්කාවෙ, මහජනතාවගේ දේශපාලන දෑක්ම මම දකින විදිහ. ඈත්තට මට ලන්කාවෙ මිනිස්සු බහුතරයක් හිතන පතන හෑටි ගෑන දෑනෙන්නෙ පුදුම කණගාටුවක්. ඒත් මට මේ ක්‍රමය වෙනස් කරන්න බෑහෑනෙ. ඒක එන්න ඕන මිනිස්සුන්ගේ ආකල්පමය වෙනසක්, සන්වර්ධනයක් එක්ක.

දෑනට මේ යන සමාජ රටාව දෑක්කහම මටනම් මේ රටේ මිනිස්සුන්ගේ අධයාත්මික සන්වර්ධනයක් ලබයි කියන එක හීනයක්, මිරිඟුවක් වගේ. මේවට අපේ රටේ මාධ්‍ය තමයි මූලිකවම වග කියන්න ඕන. මුද්‍රිත මාධ්‍ය කොහොම උනත්, විද්යුත් මාධ්‍ය ගෑන නම් කතා කරලා වෑඩක් නෑහෑ.

මාධ්‍ය කිව්වම වෙනම සටහනක් දාන්න ඕන. ඒක ලියන්නම්කො, වෙනම් පොස්ට් එකක් විදිහට.
-----------------------------------------------------------------------------------------

ඉස්සර ලන්කාවේ මිනිස්සු දේශපාලනය කරේ, තමන්ගෙ පරම්පාරවෙන් උරුම උන දේවල් හෝ ඉන්කොටසකින් තමන්ගෙ ගමට රටට සේවයක් කරන්න. ඒත් දෑන් දේශපාලනය කරන මිනිස්සුන්ගෙන් වෑඩිකොටසක් දේශපාලනයට බහින්නෙ, තමන්ගෙ පරම්පරාවටම හම්බ කරගන්න. එහෙම නෑත්නම් තියන දේ වෑඩි කරගෑනීමේ පරම චෙතනාවෙන්.

මම අහල තියන ලන්කාවේ හිටිය ශ්‍රේෂ්ටතම දේශපාලනඟ්නයා ආචාර්ය විජයනාන්ද දහනායක මෑතිතුමයි. ( මේ කියන්නෙ දෑන් ඔය පඳුරකට ගෑහුවම විසිවෙන සයිස් එකේ ආචාර්ය දේශපාළුවන් නෙමෙයි ) දහනායක මහත්තයගේ උපන්දිනෙත් එන්නෙ මේ 22වෙනිදා නිසා මේ සටහනේ තවත් වෑදගත් කමක් තියෙයි. විජයානන්ද දහනායක මහත්තයා ඉපදිලා තියෙන්නෙ 1902 ඔක්තෝබර් 22 වෙනිදාක. ඔහු මෙලොවින් සමුගත්තෙ 1997 මෑයි මස 4 වෙනිදාක.


විජයානන්ද දහනායක මහතා

ඔහු ලන්කාවේ අගමෑති ධූරය දෑරුවා ඉතා ටික කාලෙකට. ඒ 1959 සෑප්තම්බර් ඉඳන් 1960 මාර්තු වෙනකන්. ඒත් ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතේ පටන්ගෙන තිබුනෙ කාලෙකට කලින් ලන්කා සම සමාජ පක්ෂයෙන්.

මෙතුමා 1960 මාර්තු මෑතිවරණයෙන් පරදිනවා චන්ද 400 කින් වගේ. චන්ද ප්‍රතිඵල ලෑබෙන්නෙ පහුවෙනිදා උදේනෙ. මෙතුමා ඔහුගේ පරාජය බාරගෙන අරලියගහ මන්දිරේ තියන තමන්ගේ සේසත අහුරගන්නවා. ඒ ලොරි දෙකක් පිරෙන්න නෙමෙයි. සූට් කේස් දෙකක් පිරෙන්න. දෑන් ඔහුට සිය ගම වූ ගාල්ලට එන්න අවශ්ය වෙනවා. ඒ නිසා ඔහු ලේකම්වරයගෙන් ඉල්ලීමක් කරනවා ඔහුට ගාල්ලට තමන්ගේ සූට් කේස් දෙකත් අරන් යන්න ඔහුගේ නිල රථ වුනු Humber Hawk රථ දෙකෙන් එකක් දෙන ලෙස. ඔන්න ඔය වගේ දේශපාලනය කරපු පුද්ගලයන් නිදහසෙන් පස්සේ දිගටම හිටියනම් ලන්කාව ආසියවේ ආශ්චර්යයක් වෙන්නෙ මීට අවුරුදු ගානකට කලින්.

හෑබෑයි ඕකට අද ඉන්න පොරවල්, යනකොට යන්නෙ නිලරථ සේරමත් තමන්ගේ දේපල වගේ අරගෙන්. නඩු කියන්න ඕන, භාරදුන්න නිලරථ පවා ආපහු ගන්න.ඈත්තටම මේ දේවල් ගෑන දෑනීමක් තියන මිනිස්සු ඉන්නව නම් ගොඩක් වෙලාවට, දෑන් මේ චන්දෙ ඉල්ලන හොරුන්ට චන්දෙ දෙන්නෙ නෑහෑ.

මේ කතාවට හරියන හොඳ සින්දුවක් තියනවා දීපාල් සිල්වා මහත්තයා කියන. අපේ රටේ චන්ද දායකයින් ඒකත් අහල හිතට යමක් ගත්තනම් හොඳයි. හෑබෑයි මේ කියන්නෙ " ඔලුව තදින් නරක් වෙච්ච- මිනිසුන් පිරිසක් රෑඳිච්ච් " සින්දුව නම් නෙමෙයි.

ඈත්ත වශයෙන්ම කියනවනම්, මේ නව පරපුරේ දේශපාලනයට එන තරුණ ගෑටයන්, ගෑටිස්සියන් මේ වගේ අමරණීය පුද්ගලයින් ගෑන අහලවත් නෑතුව ඈති.

මම මේ සියල්ල කිව්වෙ දේශපාලනේ කියන්නෙ අනවශ්ය,කතා කරන්න අප්‍රිය මාතෘකාවක් කියන්න නෙමෙයි. ඒක කරණ පිරිසකුත් ඉන්න ඕන. මොකද හෑමෝටම ඕක කරන්න බෑහෑනෙ. රටක් කරන්න අපිවගේ රෑකියාවල් කරන පිරිසක්ම මදිනෙ. රට කරවන් පිරිසකුත් ඕන. වෑඩේ තියෙන්නෙ රට කරනවට වඩා වෑඩි දෙනෙක් කරන්නෙ, තමන්ට කරගන්න එකනෙ. එහෙම නෑත්නම් තමන්ට ඕන අයට කරන්න දෙන එක.

කෙසේ උනත්, වර්තමානයෙත් 100% සාධාරණ නෑති උනත් ඉතා එඩිතර, නිර්භීත, ජනප්‍රිය දේශපාලන චරිත තියනවා. අපි ඒ ගෑන ආඩම්බර වෙන්න ඕන. හෑම දෙයක්ම හෙලා දෑකලා කතා කරන්නෙ නෑතුව.

No comments:

Post a Comment

මගේ අදහස් ගෑන ඔබේ අදහසුත් ලියලම යන්නකො . . . .