"The reason I wrote my books in the first place was to preserve the stories of my childhood for today's children, to help them to understand how much America had changed during my lifetime..." Laura Ingalls Wilder (1867 - 1957)

Sunday, May 16, 2010

කවි මඩුවක වග 02

   මේ සංවාදෙදි නම් මට කවි ලියන්න වෙලාවක් තිබුනෙ නෑ. සැරින් සැරේ ඇවිත් ලියලා ගිය ටික තමයි මේ...


ගමද නගරයද

ගම වටකර හමනා මඳ පවන් රැලී
තිබුනත් ගමේ ඉන්නට මට හිතක් නැතී
ගස් වැල් නැතිව තිබුනත් නගරය වියලී
දිවි ගෙවනට මටනම් මෙය අගේ ඇතී...

මදි මදි වළිය ඇදෙනව හොඳටෝම මදී
තවමත් නෑනෙ හරියට කාටවත් රිදී
ගම හෝ නගරෙ හෝ වදිනා තැනට වැදී
දෙන එක දෙමුකො ගැලවී යන්නටම රෙදී... 
නිවාඩුවක් ලද විට ඉසිඹුවක් සොයා
යන මුත් ගමට සතියක්වත් රැඳෙන නියා
සතියක් ගෙවෙන විට එහි නැති සැපත සොයා
පිටවී එන්නෙ වැඩි වේගෙන් වාගෙ ගියා...
ගස් මුල ඉඳන් රා කටු බොන්නේ කුමට
විස්කි බ්‍රැන්ඩි මදිනම් වොඩ්කත් එමට
පොල් ලොරි මොකට මට එනවානම් ගමට
ඇත්නම් පොඩි ඉඩක් හෙළි කොට්ටෝරුවට...
බෙල්ලෙ එල්ලිලා නැටුවම ඇයි කිතිද
හඳපානේ පැනලා යන එක ගතිද
කැසිනෝ නරකනම් ඇයි බූරුවා හොඳද
ගහමුද එල්ලේ පාරක් අපිටත් බැරිද...

කවියනි කිවිඳියනි මා හට වෙන්න සමා
යන්නට වෙනවා දැන් නම් මට මේක දමා
ආයෙත් එන්න වෙන්නේ මට හෙටම තමා
එතකන් සැමට ආයුබොවන් සුභම තමා...


2 ප්‍රතිචාර:

දිල් said...

කවි තමා දැන් හැමතැනම නේද ......

ඔෆීස් ගිහිනුත් කවිම ලියවෙයිද දන්නේ නෑ නිශාචරයෝ

නිශාචරයා Nishacharaya said...

@ දිල්,
ඒකනම් ඇත්ත, දැන් මට නිකන් කතාකරද්දිත් කවිමයි කියවෙන්නේ... හික් හික්... :D

Post a Comment

යන ගමන් පුංචියට හරි අඩි සළකුණක් තියලම යන්න... මේ ගමනේ කොහේදි හරි, කවදා හරි අපි ආයෙත් හමුවේවි. එදාට ආපහු හැරිලා බලද්දි ඒ පුංචි සළකුණ ලොකු මතක සටහනක් වෙලා තියෙන්නත් බැරි නෑ....