නිකැලැල් සිනාවෙන් පිරි නුඹෙ මුව මඩලපිබිදී යාවි දුටු කල මා සැම දිනමවිහිදා දෑත පටලා මා ග

පුර පොහෝ දිනදිදුලනා සඳපෙන්නුවත්නුඹ නොදුටු ඒ සඳඅමාවක දිනරිදවමින් නෙතසොයා වෙහෙසීහඬනු කුමටද...~නෙතුපුල්~

සඳ තරුත් නිහඬ කරසිතුවිලිත් සසල කර දී කඳුලු නෙත් අගටනික්මුනා ඔබ දුරට...කෙසේ නම් ඉවසමිදඅඩ

පුර පොහෝ දිනදිදුලනා සඳපෙන්නුවත්නුඹ නොදුටු ඒ සඳඅමාවක දිනරිදවමින් නෙතසොයා වෙහෙසීහඬන

හවස බැස යන හිරුගෙ කිරණටපෙම් කලෙමිමගෙ යැයි සිතා එහිරු කිරණතරැදුන උණුහුමමගේ පෙතිවිකස#

සිතක් පුරවනපැතුම් පොදි බැඳනුඹට කැප කලමගේ පෙම් මලනුදුටු දෑසින්ඉවත බලමිනනුඹේ සෙනෙහසඇයට පුද දෙන...නුඹට නොදැනෙනමසිත රිදවනනුඹට වෙන් කලමගේ දිවි මගනුඹෙන් ඉල්ලනඑකම එක දෙයනොලැබ තනිවමසොවින් වැලපෙන...~නෙතුපුල්~ ...

රිදුණු මා සිතසනස ගන්නටකිවූ වදනෙන්රිදුන නුඹ සිතදකින මා හදදවන රිදුමකතරම නුඹ හටදැනේවිද අද...

ආදරය කල තරම් සෙනෙහසක් ලැබුනි නම් කඳුළු වැල් නොගලාවිදුක් සුසුම් නොසැලේවිනුඹ දමා හැර යන්නකිසි දිනක නොසිතේවි...~නෙතුපුල්~

සිහිනයක් නම් මෙයඅවදි වන්නටබැහැ මට...~නෙතුපුල්~

මතකෙන් නොමැකේවි කිසිවක් කිසිදාකසිනහව රැව් දේවි සවනත හැමදාමසුසුමක් ගිලිහේවි තනියට නැතුවාම උණුහුම අරන් එන්නේ නුඹ කවදාද...~නෙතුපුල්~

අඳුරු රැය ගෙවෙනා තුරාසොඳුරු සිතුවම් හද පුරාතුරුළු කරගෙන - නුඹේ උරහිසමා සුසුම් රැල් දැවටුණා තුෂර බිඳු තණ පියලි මත්තේ මුතු පබළු සේ දැවටුණාහිරු කිරණ ඒ පබළු ඔස්සේසුසම් රැල් විහිදාලුවා...සඳුට පමණක් පෙනෙන සෙනෙහසහිතේ කොනකට සිරවුණා හිරුට හිමි ලොව පිණි බිඳුව මමබලා ඉමි රැය එන තුරා...~නෙතුපුල්~ ...

සොඳුරු මොහොතක් ගෙවෙන සැම කලඅහිමි බව නුඹසිහි කරමි මම...~නෙතුපුල්~

වද කහද බිව් පසුසුදු විය නොහැකි වූ කලඅවට උන් කළු කරසතුටු වුනි උන් පිටුදැක...!~නෙතුපුල්~

සමාජ සම්මත මුලාවේ පැටලුනු ඔවුන්මා දෙසට ඇඟිලි දිගු කරඅසම්මත යැයි චෝදනා කළහසම්මතය වර්ණනා කළහ...එහෙත්...අවස්ථාවක් ආ කලසම්මතයට පිටුපාඅසම්මතය රස විඳිනට ඇති ඇල්මසඟවා ගැනීමට නොපොහොසත් විය...~නෙතුපුල්~ ...

ඝනදුරු රැයක සීතල නැති කරලන්නබියකරු සිහිනයෙන් මා මුදවා ගන්නපියකරු වදන් මා සවනත මුමුනන්න කෙදිනද එන්නෙ මා තුරුලට අරගන්න...සඳ උණුහුමෙහි සාවිය වී නිදන්නට දෙතොලත රැඳුනු පිණි බිඳුවක් පිසින්නට ගං දිය රැලක සිසිලස ගත වෙලන්නට හෙට දුර වැඩිය මග බලමින් හිඳින්නට...~නෙතුපුල්~"සඳ උණුහුමෙහි සාවිය වී නිදන්නට" කියල මට ලියල දුන්න කළු හිම ගැන නොලිව්වොත් මම ආත්මාර්ථකාමී වෙනවා...මම හිතන්නේ ඒක තමයි මේ කවියට තියෙන ...

මතකයෙ සියලු දේ කැටි කොට යලි දෙන්නඅවසන් වතාවට නොදැකම ඔබ යන්න...ඔබෙ දිවි මගට යලි හිරු සඳු නැග එන්නමගේ තරු එලිය සඟවමි යලි නොපෙනෙන්න...~නෙතුපුල්~

මතකයෙ සියලු දේ කැටි කොට යලි දෙන්නඅවසන් වතාවට නොදැකම ඔබ යන්න...ඔබෙ දිවි මගට යලි හිරු සඳු නැග එන්නමගේ තරු එලිය සඟවමි යලි නොපෙනෙන්න...~නෙතුපුල්~

නුඹත් දන්නාමමත් දන්නාවෙන කිසිවෙකුත් නොදන්නායතාර්ථය...~නෙතුපුල්~

අඳුරු රැය දිදුලනසිත් තුටින් පුරවනමද සුළගෙ නැළවෙන නුඹ තරන් වෙන කිසිත් සොඳුරුද?නැවත යන්නට බැරීවෙනතක් බලනු නොහැකීදිවි අඳුරු මැකුනී මගේ දිවි නුඹ හටම පුදමී...සතුට හිමි මොහොතයිඑහෙත් නුඹ තව දිදුලයිමියැදුනත් සතුටුයි නුඹේ උණුසුම සදා මතකයි...~නෙතුපුල්~මගේ පරණ පොස්ට් එකකට ඇනෝල දෙන්නෙක් ලියපු දේවල් නිසයි මට මේ කවිය ලියවුනේ...පරණ කවිය මෙතනින් බලන්න...http://nethupulgesithuwili.blogspot.com.au/2015/10/blog-post.html ...

මට නුඹ දැනෙන තරමට නුඹ හට මමදදැනෙනා තරන් තව කිසිවක් සුන්දරද...නුඹ හෙට ගියත් දුර ගමනක් තනිකඩවඔබෙ හද තබා ගමි මා ළඟ උණුහුමට...~නෙතුපුල්~