බිඳී ගිය රළ නැතත් තව රළක් සෙමෙන් විත් මුතු කැටක් තබනු ඇත දෙපා මුල..දෑස ළඟ නොපිපුණත්පිපෙනු ඇත තව මලක්දුරක තුරු හිසක, කොඳුරමින් නම..කල්පයක් ගත වුවත් නව සිහින යළි මැවෙත්දැවී හළු වූ පැරණි පැතුම් මැද..සුන්දරයි හෙට දිනත් සිනහ ගෙන එන යළිත් අද කඳුළු දිලිසුනත් දෙනෙත් අග.. ...

තනි නිල් විසල් ගගනතකළඹා ඇඟිලි තුඩ'ගින කවි අකුරු සඟවා යමි වළා යැයි නුඹ රැවටෙනවසන්තයේ කෙළවරවළාකුළු අකුලන විටනුඹේ පාමුළ ගිලිහෙයිවැහි බිඳිති වී කවිකම

නොපතන්න කිසි දිනහිත හදාගෙන උන්නදසතුට ළඟ දුක ළඟනුඹ සොයයි නෙත හැමතැනඑවන් දිනයන් හැම නෙතේ කඳුළුද හිස් කර හිමි අහිමි කම් ගැන කොඳුර පාරයි හදවත

සොයා හදවත හරි මැදවපුල නෑඹුල් බිජුවටනඟා අංකුර හෙමිහිටතටු මැවිණි උර තල මතබියෙන් වක් වූ පියපතසෙමෙන් සෙනෙහෙන් පිරිමැදදුර අහස වුව ළඟ බවරහස් තැබුවා සවනතගිලෙන විට කඳුලැලි ගඟසෙමෙන් තුරුලට අරගෙනපියාඹන හැටි මුලසිටකියාදුන්නා මතකද?පියාපත් සවි වී අදසරන සඳ මා පැතූ නුබනුඹේ සිනා මිස දුර සිටතවත් දිනුමක් නැහැ මට ...

අතොරක් නැතිව කියවමි එහෙත් කිසිවක් නොකියමිකඳුළු ඉඳහිට සඟවමි නුඹ නොදුටු විට තුටු වෙමි අකුරු එක එක අමුණමිනුබ පුරා අතහැර යමිකවි මැවෙනු දැක හිනැහෙමිතරුයි නුඹ හට පෙන්වමි දින දසුන් කිසි නොතකමිසිනහසුණ දින හඳුනමි උණුහුමක සිත සතපමිකඳුළු බිඳුවක් සුරකිමි ...

දවස තිස්සේ හැලුණු මහා වැස්සෙන් පසුවඅන්තිමම වැහි බිඳත් පැද්දෙමිනි,මලක් අග"හෙට අරුණ හිරු කිරණ හාදුවක සැඟවෙමිද..? ගලන බොර දිය පහර කිමිද පිහිනා යමිද..?"

ඔන්න, ආව ගිය මඟ දිගටඇලවිලා සඳ එළිය තීරු!!

තණබිම පියමැනහොරැහින් බලමිනමීදුම එයි දුරමන්දාරම මැද..සීතල අත් තලඋණුහුම් කොපුලතදවටා හිනැහෙමිනුඹ මගේ හීනය!

වහීවිම යැයි හිතුවත්වැහි අඳුර විතරයි නුබවිසල් ගස යට බංකුවවියළි පත් පොරවන් අද..පැණි කුරුළු බඳකින්ගිලිහුණු පුංචි පියපතසුසුම් පහරක පැටලී සුළඟ යැයි රැවටුණු රඟ! ...

දේදුනුත් හිඟ කාස්ටකයටපාට ගෙන එමි මතක දියකරවිඩාබර නෙතු පියන් මතුපිටහාදු තවරමි සීත දෙතොලිනපහුරු ගානා ඉරුවාරදයකවිස උරාගමි ඇඟිලි තුඩු වෙත ඉර හඳත් දුර පුංචි ලෝකෙක උරහිසක්‌ දෙමි නුඹේ සුසුමට ...

සුළඟ ඇවිදින් උදයේමතබා අත්සන වැලි මතරතු ලදලු කලබල කරමල් පියලි ගෙන නික්මිණවළා අතුරා ආ මඟ රහස් පිඹ පිඹ හැම අතදූලි තිර පට දිග හැර ආව සැණෙකින් සැඟවිණ

සැනෙන් සසැලෙන දෙනෙත් රවටන වළා සිතියම ඇඳෙයි නුබ තල බලා සිටියොත් කඳුළු එන තුරු කියාවිද මට නුඹ හිඳින තැන?රහස් නොකියනසීත පොරවනසුළං රැළි මේ හමයි හැම අතසඟවා ගතහොත් දෑත එක්කර කියාවිද නුඹ යළිත් එන දින? ...

එක් කර පිණි බිඳුමල් කෙමි ඔඩමටතැනු මී මදිරා බී මත්වී සඳ රැස් තැන තැන වැතිරී නිදි අද මල් පෙති පොරවා උණුහුම් වී

ඉඳහිටක හඬවනහැඬූ කඳුළුත් පිසලනසිනහ මල් පළඳනසුසුම් පිඹ යළි විසුරණහදවතේ සිව් කොනඇවිද මුල්ගල් සිටුවනකටු ඇනුණු තැන් දැනහෙමින් මල් පොඩි පුබුදනඇඟිලි තුඩු සිපගෙනකවි බිඳිති පැළකර යන නොකියනා වදනිනකතා දහසක් මුමුණන ආදරෙයි නොකියනහිතේ මැද උණුහුම් වෙනපෙර පුරුදු සුවඳිනදිවිය පුරවා සැඟවෙන ...

දෙතොල හරහාඇඟිලි තුඩගින්අඳිමි මතකෙන් සිනහ සලකුණුදෙනෙත ගැඹරෙහිකිමිද මොහොතක්සොයා යන්නෙමි මතක විසිතුරුඅවුල් කෙහෙරැළිඅතර පැටලීසුළං රැළි වෙමි සිඹින නිරතුරුරුවක නතරවඅතරමං වෙමිසිහිනයක් වී හෙටත් එනතුරු ...

අතින් අදිනා දිය රැළිති හායා යුතුව ඇත බෝ දුරක්බිඳක් නතරව නුඹ අසල හිඳරහස් ලෙස පවසමි යමක්අතු පතර නැලෙවෙද්දී පෙරදිනමගේ ළඟට වී ගී අසන්මගේ කොපුලත හාදු තැවරූපතක් ඇත තව මඟ බලන්හෙට දිනෙක ඈ ආවොතින්මේ ගං දියේ මා ගැන සොයන්කියනු පෙම ලොව සදාකල් බවඅපට අප හිමි නැති උනත්

දුර අහස ඇතිරුණවැහි බීරුමක සලකුණදම් පැහැම පුරවයිබැලු බැලූ හැමතැනඅඳුරු වී යැයි රැවටුණසියොත් කැල තැතිගෙනසෙවණක් සොයා පියඹති ආ ගමන් අමතක කරකුසීතව සැඟවුනහිරු, පුංචි එළියකි දුරවළා යහනක සැතපී නේන බව වත් නොකියන ...

මතකය මිස සැමරුම් නැතිපැතුමන් මිස සලකුණු නැතිනෙත පතුලත දිලිසුම මිසනුඹ ගත් ඉඩ ලොව දන්නැති-

නුඹ උරයේ උණුහුම් තැනඅමතක වූ සුසුමක් ඇතවදනට නොහැරි දහසක්රහසේම එහි ලියැවී ඇතවැසූ කළ වුව නෙතු පියඅවදිවන සේයා ඇතසිනහා බිඳු ගෙන කැලතූනුඹේ ඇඟිලි සලකුණු ඇත ...

දුර ඈත ඉසව්වෙන්පාව ආ වැහි කෝඩේටපෙති හොඳටෝම තෙමුණත්කිසිත් නොකියා උන්නෙමිහිස නමා බිමටම රහස් පවසා සුළඟට වැහි දියේ කඳුළු හංගා කිසිත් නොකියා උන්නෙමිහිනා අහුරක් අරගෙනයළිත් හිරු පෑයූ දා කඳුළු විසිකර මතකෙට පෙර මඟට වී ඉන්නෙමි මහා වැස්සට තෙමුණත් නොහංගා පාට බිඳකුදුපැතුම් දහසක් අතැතිව මඟ බලාගෙන ඉන්නෙමි