පුංචිලෑ ගෙදරට ගිහින් එන්න ඕනැකම තිබුණත් පහුණු කාලේ එක එක දිගට තිබුණු වැඩ කටයුතුත් එක්ක දවසින් දවස ඒ ගමන අතපහු වෙලා තිබුණ. පහුන ඉරිදාවක තවත් ඥාතීන් පිරිසකුත් එක්ක අලේ ගෙදර අයත් පුංචිලෑ ගෙදර යන්න දාගත්ත. අපේ ගෙදර අයට එහෙට එන්න කියල මම සරසවියේ ඉදන් කෙළින්ම පුංචිලෑ ගෙදරට ගියා. කටට රහට විවිධ කෑම හදන අතරේ ලොකු දූ බත් ටිකක් කමුද කියල ...

ලිහිණි සර: ආච්චිලා සීයලා: පහුගිය දවසක මන්මිතාගෙ මොන්ටිසෝරියෙ හරි අපූරු හමුවක් සුදානම් කරලා තිබුණා. මාර්තු 08 වෙනිද ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනේට කලින් දවස, ඒ කියන්න... ...

පහුගිය දවසක මන්මිතාගෙ මොන්ටිසෝරියෙ හරි අපූරු හමුවක් සුදානම් කරලා තිබුණා. මාර්තු 08 වෙනිද ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනේට කලින් දවස, ඒ කියන්නෙ මාර්තු 07, ආච්චි අම්මලාගෙ දවස විදියට නම් කරලා තිබුණා. ඉතින් ඊට සති දෙකකට විතර කලින් ඒ සඳහා ආච්චි අම්මලාට ඇරයුම් පතකුත්, පැලද ගෙනයන්න ලාංඡන දෙකකුත් එවලා තිබුණ. ආච්චි අම්මලා දෙන්නත් හරිම සතුටින් මිණිපිරීගෙ පාසලට ගියා.පැමිණ සිටි ආච්චි අම්මලා පිළිඅරගෙන අසුන් ...

සංගා ඔව් , ඔබ සාඩම්බර ශ්‍රී ලාංකිකයෙක්!කාන්තාවක් වුණාම අනිවාර්යයෙන් ම අවුරුදු දාසයේ දා හතේ ගන්න තිබුණු ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නතක් මම අර ගත්තෙ නෑනෙ කියල මතක් වුණේ සති දෙකකට තුනකට කලින්. ඒක තවත් කල් අරින්න හොඳ දෙයක් නෙවෙයි අපි පුද්ගලික රෝහලකින් ඉක්මනට විදගමු, හෙට උදේ කොළඹට එන්න. එහෙම කීවේ මගේ මිතුරිය. ඉතින් නොවැම්බර් මාසෙ විසිතුන් වැනිදා නොරිස් නකැනල් පාරේ පුද්ගලික රෝහලකට ...

මොකක්ද මේ ආදරය කියන්නේ, මම හිතන්නේ ඒකට නිර්වචන දෙන්න බෑ. ඔබහැමදෙනාට ම ඒ ගැන විවිධ නිර්වචන තියෙන්න පුළුවන්. ඔව් ලෝකයපැවතෙන්නේ ආදරය නිසා. ඒත් ඒක ඇතුවත් බැරි, නැතිවත් බැරි තවත් එක දෙයක් . විතරයි. වෙලාවකට මට හිතෙනවා ආදරය කියන්නේ විඳවීමක් කියලා.මොකද ආදරය විඳිනවා වෙනුවට විඳවන අය වැඩියි. ඒක ලබා ගන්න විදියයි, බෙදාගන්න විදියයි හරිම වෙනස්. ඒ කියන්නේ අපි ආදරය කරන විදියයි ...

අනීකා....පේර ගහ පීදීල,උදේ ඉද හවස්වන තුරාවට ලේන පවුලක් දෙකක් එකෙන්ම යැපෙනවාහවස බත් කන්න එනගිරා රංචුවෙ ඉන්න කොළපාට චන්ඩි ටිකපේර ගෙඩි වලට වග කියනවාකොබෙයි යුවලත් තාම ඉන්නවාකොණ්ඩයොත් එක්ක ගී ගයනවාඉද හිටක ගෙදර එන ” පාට්ටු” ට මාසෙකට හරියන්න ඔන්න වැඩ තියෙනවා අම්මගේ ගෙමිදුලේ තට්ට තණකොළ පදුරුඅගල් හතරක් පහක් වැවෙනවා ”මන්මි” තනියෙන් කතා කරනවාඅනීකා............මාස හත අටක්වූ පුංචි හුරතල් මූණතවත් ලස්සන වෙලා මූණුපොතෙ ...

මම හිටියෙ බුලත්කොහුපිටිය බස් එකේ, අවිස්සාවේල්ලෙ ඉදලා පැයකින් බුලත් කොහුපිටියට යන්න පුළුවන් වුණත් බස් එකේ ගමනට නම් පැය එක හමාරක් දෙකක් නැතිවම බෑ. කොළඹ කොන්ක්‍රීට් වනාන්නතරේ වගේ නැතිව මඟ දෙපස කොළපාට ඉතිරිලා තියෙන ඒ 07 මාර්ගය ඇහැට සිහිලක් නිසා ඉබි ගමන ගැන නොහිත පරිසරය රස විඳිමින් යනඑක වඩා හොඳයි කියල මට හිතුණා. බස්එක පිරෙන්න නැතත් සාමාන්‍ය තරමක සෙනඟක් හිටියා.මේ වෙද්දි ...

අවුරුද්දට සතියකට දෙකකකට කලින් දවසක හැන්දෑවක හතට අටට විතර මෝටර් බයිසිකලයක් ඇවිල්ලා අපේ ගේ දෙරකඩ නතර කළා. හිස් වැස්ම ගලවලා බයිසිකලේ එල්ලන ගමන් කිරි මාමා ඉන්නවද කියල අහගෙනම තරුණයෙක් ගෙට ගොඩවුණා. පාර පෙන්නන්න ආපු අනිත් පොඩ්ඩා නම් අපි දන්න අඳුනන දරුවෙක්. 'මට එකපාරට අඳුනන්න බෑ' කියල තාත්තා කියද්දිම පාර පෙන්නන්න ආපු පොඩ්ඩව අඳුනගත්ත නිසා ආව කෙනා අපි අඳුන ගත්තා.අවුරුදු දහතුනකට ...

2009, අන්තිම දවස් කිහිපය ගෙවිල යනව. 2007, 2008, වසර දෙකටම වඩා 2009යෙදි සමාජයක් වශයෙන් අපට කතා බහ කරන්න අතපසු උණ බොහෝ දේ තියෙනව කියල දැනෙනව. කාලය මොනතරම් වේගයෙන් ඉගිලුනත් අපිට කරන්න තියෙන දේවල් අපි කරන්නම ඕනි. ‍ගෙවීයන 2009 වසර අපි හැමෝටම මකතයේ සිටින හා මතකයේ නොසිටින බොහෝ දේ සිදුවූ වසරක්. ඒත් ඒ අතරින් ඉදිරියේදීත් නිරන්තරව සිදුවිය හැකි, සිදුවීමට නියමිත, මේ ...

මොහොතින් මොහොතඅතීතයක් වන කැන්වසයක සිතුවම් කළ ජීවිතය දෙස මොහොතක් හැරී බලමි....ජීවිතය විවිධ වර්ණයෙන්නෙක පින්සල් පහරින් හැඩව ඇත, උණුසුම්,සිහිල් මෙන්මඅදූරු පැහැය ද එහි අන්තර්ගතය... තනිව සමරන අවසන් උපන්දිනය දාජීවිතයට ජීවය දුන් අම්මාත් තාත්තාත් එක්ව උදරය බෙදාගත් අයියාත්, මල්ලීත්, නංගීත්තිස් හත් වසක ජීවිතය බෙදාගත් සියලු දෙනාත් සිහපත් කරමි..ජීවිතයේ නවමු ඇරඹුම දෙස බලා හිදිමි....ඔබ එ¢මඟ පියමැන එනු පෙනේ...ඉදින්...විසල් සෙනෙහසකදිය උල්පත් මතුවන යුරැ බලා ...

කිලෝමීටර සිය ගණනක් දුර ගෙවාන මගේ යෙහෙළියක් කොළඹ මහ රෝහලට ආවේ ඇගේ ඥාති සොයුරියක ගෙ දුක සැප බලන්න. නිතර හමු නොවෙන නිසා ම අපි දෙන්නත් අතර මඟක මුණ ගැහුණා. “නංගිට කොහොමද දැන්” ඒ මගේ පළවෙනි ප්‍රශ්නෙ. "කියන්න තරම් ගුණයක් නෑ. සතියකට වරක් ලේ පිරිසුදු කරනවා. වකුගඩුවක් බද්ද කරන්න ඕනෙලු. ඒත් නංගිගෙ අසනීපත් එක්ක ඒකත් කරන්න අවදානම්ලු. මොනවා කරන්නද ලිහිණි, ...

මිනිස්සු අමනුස්සකම් හංගගෙන ඉන්නෙ, දරාගෙන ඉන්නෙ කොච්චර අමාරුවෙන් ද කියල දැනෙන්නෙ පාරට බැස්සහම. මේක තවත් එක කාන්තාවකගේ දෘෂ්ටියක් විතරක් වෙන්නත් පුළුවන්, ඒ වුණත් අනේ මන්දා පිරිමියෙක් දැක්කහම ගැහැනුන්ගෙ හිතිවිලිත් කුපිත වෙනවද කියලා. මේ කතා මෙහෙම කියන්න ලැඡ්ඡා බය ගෑවිලාවත් නැත්ද කියල අහන අයත් ඉන්නවා. ඒ කොහොම වුණත් කියන්න තියෙන දේ නොකියා හිටින්න බැරි තරමටම අපේ සමාජයේ මනුස්සකම පිරී ඉතිරී ...

කළපු ගමනඋදේ රැයින් අම්පාරෙන් පිටත් වූ අපට උදෑසන අට වනවිට පානමට පැමිණීමට හැකිවිණි. අප පැමිණෙන විටත් එහි ධීවර සමිතිය අප කළපුව වෙත රැගෙන යාමට අවශ්‍ය බෝට්ටුව සූදානම් කර තිබිණි. පානම ලලිතක්කා අප සමඟ බෝට්ටු සංචාරයට එක්වූ අතර කළපුව පුරා පැතිරුණ කිරල සහ මහ කඩොල් ගසින් සෙවැණි උමං මග දිගේ අප මෝය කට දෙසට යාත්‍රා කළෙමු.දිගු පාදවලින් බොරු කකුල්කාරයන් සේ ...

( සේයා රූ- අමල්ක අමරසිංහ )“ මගේ තුන්මැසි දියණියගේරසවත් සිහිනය දිගේසිනහ කුමරි නටන කලටදිටිමි සියලු රූ ඇගේ ”සිරිමා ලේකම්ගේ ගුරුතුමිය සිංහල පාඩම අවසන් කරමින් සිටින්නී ය. පාඩම “ ඈට වසඟ නොවනු කවුරුද? ” පද්‍ය පංතියයි. ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්ත මානවසිංහ ශූරීන්ගේ ඒ අති රමණිය පද සංකල්පනාව සිංහල පෙළ පොත සඳහා කවුරුන් විසින් තෝරා ගන්නා ලද්දක්දැයි කිව නොහැකි නමුත් කුඩා අපි ඊට වසඟ ...

්‍ ජීවිතයට ආදරය කරන ඔබ වෙනුවෙනි!‘‘රතු” පැහැයන් අතර දීප්තිමත් පැහැයක් ලෙසත් උණුසුම් පැහැයක් ලෙසත් ‘‘රතු” පැහැය සැලකේ. අනතුරු හැඟවීමේදීත්, උණුසුම් හැගීම් ප්‍රකාශ කිරීමේදීත්, බලය විදහා දැක්වීමේදීත් ආදරය හැඟවීමේදීත් ලොව පුරා ජනතාව රතු පැහැය භාවිත කරයි. ආදරයට සේ ම විනාශය හා ප්‍රචණ්ඩත්වය දැක්වෙන්නේ රතු පැහැයෙනි. ලොව පළමු ඒඩ්ස් රෝගියා හදුනාගත් එක්දහස් නවසිය අසු එකේ දෙසැම්බර් පළමු දා සිහිකර ලෝක ඒඩ්ස් දිනය ...

සොබාදමේ තතු නොදකින නෙතුපෙර පාසල් යන දවස හැකි සෑම විමට ආච්චි අම්මාත් සමඟ සෙල්ලම් කිරීමට අප නිවසට දිව එන "නෙතු" දැන් පාසල් යයි. එදවස මා නිවෙසේ සිටී නම් හැකි සෑම විටම අපි දෙන්නා කිසියම් දෙයකට ඔට්ටු අල්ලන්ට හුරුව සිටියෙමු. පෙර පාසල් ගුරුතුමිය ගේ සුරතලිය වූ "නෙතූ" ඒ දිනවල මා සමඟ හරි හරියට හිටිවන කවි කියන්නියක වෙමින් සිටියා මට මතකය." අපේ ...

ගැඉරිතැළුනු බිම් කඩක්සෙනෙහසින් තෙත් කරනමල් කිනිති පුබුදුවනහැමදාම, හැමදාම, හැමදාම මල් පිපෙනසදාකල් වසන්තයමේ තරම් ළංවුනේ කවදාද ?පිසද එළිය බිදුවක්ය ආදරේමුදු සුවද පවනක්ය ජීවිතේගැපිණි කැටිති සීතලටතුරුළුවෙයි පත් අඟටසිනාසෙයි කිරිල්ලක්පෙම්බරාගේ හඬටසදාකල් වසන්තයමේ තරම් පමාවූයේ ඇයි ද ?පිඅවාරෙට මල් පිපෙනනමාගෙන අතු නැමෙනඅරුමයන් දකිනවිටහැමදාම පිබිදෙනාමල්යාය දකින්නටමේ තරම් පමාවූයේ ඇයි ද ?ගැසද එළිය බිදුවක්ය ආදරේමුදු සුවද පවනක්ය ජීවිතේපිදෝරේ ගලායන රන් අරුණැල්ලටවියන් බැදෙනවලූ නිල් ගුවනේගැවළා වියන වී ...

මෑත දිනෙක මට හරි අපූරු සිදුවීමක් අත්විඳින්න ලැබුණා, එක්තරා සරසවි බිමක දි. වසර ගණනාවකට කලින් කරපු විභාගයක සහතිකය ගන්න දවසින් දවස අපිට අතපහු වෙලා තිබුණා. ඉතින් වෙනත් ගමනක් යන ගමන් අපි සරසවියට ගොඩවෙන්න තීරණය කළා.සහතික කොළේ අරගන්න. මගේ යෙහළියයි, ඇගේ සිඟිති දියණියයි, මමයි, වාහනේ අරන් ගියේ ඇගේ සැමියා. ඒ වේලාවේ මහ වරුසාවකුත් එක්ක. ගේට්ටුවට අපේ අවශ්‍යතාවය දීල අපි සරසවි බිමට ...

මනුස්සකම” වර්ග කරන්න බෑ. පසුගිය සතියෙත් ලිහිණිගෙ ලියමන ලියවුණේ ඒ පිළිබඳ. අපි මුහුණ දෙන අවස්ථාවන් අනුව, දේවලට ප්‍රතිචාර දක්වන ස්වරූපය අනුව බොහෝ දේ වෙනස් වෙනවා. හැබැයි “මනුෂ්‍යයන්” හෙවත් උසස් මනසක් තියෙනවා යයි විශ්වාස කරන අපි කරන කියන දේවල් අනුව ඇත්තටම අපි මනුෂ්‍යයොද කියන ප්‍රශ්නෙ අපෙන්ම අහන්න වෙන අවස්ථා තියෙනවා.විශේෂයෙන් ම අනිත් ‍ අයත් එක්ක හැසිරෙද්දි වැඩ කරද්දි හෘදය සාක්ෂියක් ඇතිව ...

මඟ දෙපස මල්ළදරු පාසලින් පසු මගේ පාසල් ගමන ඇරඹෙන්නෙ අද අතුරුගිරිය මහාමාත්‍ය විද්‍යාලය හෙවත් එදවස අතුරුගිරිය මහා විද්‍යාලයෙනි‍. නිවසේ සිට පාසලට යන සැතපුමක දුර අපි බස් රථයෙන් ගියා නම් ඒ වෙල දෙගොඩතලා යන්නට වැසි දිනක් වූයේ නම් පමණි. සැබවින්ම අපි පාසල් යන්නට අදි මදි කල දරුවන් නොවූයේ පාසලට යනතෙක් දැකීමට විදිමට තිබූ සොභාදහමේ අපූර්ව දායාදයන් නිසා වන්නට ඇත. අප යන ...